Problem z gwarancją wymienialności na złoto (czy jakiekolwiek inne dobro) sprowadza się w gruncie rzeczy do problemu kontrolowania emitenta, by rzeczywiście każdej wyemitowanej jednostce pieniądza (czy to będzie banknot, moneta, czy coś "cyfrowego") odpowiadało jakieś "fizyczne" dobro. Dopóki nie uda się takiego systemu stworzyć, obawiam się że emitenci (w mniejszym lub większym stopniu) doprowadzą do emisji pieniądza bez pokrycia. Historyczne przykłady takich poczynań świetnie opisał Jesus Huerta de Soto w swojej książce "Pieniądz, kredyt bankowy i cykle koniunkturalne" (którą pewnie zresztą czytałeś, wnioskując po zainteresowaniach). Najdłużej chyba udało się taki standard złota utrzymać Bankowi Amsterdamskiemu, o ile pamiętam przez około 150 lat (a i tam można było się dopatrzeć drobnych defraudacji na poziomie kilku procent rezerw).

Generalnie mi także nie zależy jakoś szczególnie na stabilności kryptowaluty, ale może to wynikać choćby z tego, że intencjonalnie bawię się w spekulację. Gdyby kryptowaluty miały w zupełności zastąpić obecny pieniądz państwowy, być może pojawiłby się większy popyt na kryptowalutę, której główną cechą byłaby stabilność i stosowana byłaby ona w codziennych transakcjach.

Wreszcie pragnę zaznaczyć, że nie jestem jakimś wielkim zwolennikiem lub przeciwnikiem tego pomysłu, a tekst przetłumaczyłem w celu wywołania jakiejś szerszej dyskusji w polskim światku steemit. Chyba średnio się to udało, ale przynajmniej ktoś skomentował. ;)