Çocuk

  Sol kolundan vurdular adaleti...

 Kırık rüzgarlar esti sonra.

 Simsiyah karlar yağdı.

 Kirli ellere hapsolmasaydı,

 Karlar beyaz yağacaktı…

 Çocuklar vardı... 

Gözleri ışıl ışıl, kirpikleri titrek…

Karanlıkları deliyordu bakışları ve güneşe uzanan saçları...

Döndüm,

çocuklar yoktu.  

 Artık ne rüzgar esiyor,

 ne de mevsim kış…

 Zaman uykuya dalmış… 

Çocuklar varmış,

çocuklar yokmuş.

Sonra…

Sonrası yokmuş.

(Fotoğraf kaynak: Pinterest)