If I’d put as much effort into building a business as I put into maintaining my personal debts, success would merely depend on the right choices.

People don’t want to hear about issues, unless solving these issues made things better.

Letting the problem stay in the way can be a way to make yourself suffer mentally.

Racebaan

In het leven maken we keuzes die ervoor zorgen dat de weg die we afleggen nooit rechtlijnig is. Voorspoed, tegenslag en ambities werken hand in hand om ons van links naar rechts te sturen terwijl we ons levenspad bewandelen. Het is als een racebaan, omdat er flauwe en scherpe bochten inzitten, maar we door het leven heen ook allemaal dezelfde rondjes rijden, maar op onze eigen manier.
Persoonlijke financiën zijn zo'n rondje en voor mij is dat een hels rondje. Motorpech, verkeerde banden en meer gedoe zorgen voor een verlengde rondetijden met een paar pitstops tussendoor.

De afgelopen twee jaar heb ik hard gas gegeven om 1 van de allermoeilijkste rondjes te rijden. Met behoorlijk wat kunst- en vliegwerk ben ik nog in de race en het zou zomaar kunnen dat dit mijn laatste rondje isop deze baan, ik twijfel er nu over.

Mijn keuze om dit zelf te doen en daarbij geen schuldhulpverleningstraject te doorlopen, heeft vergaande gevolgen gehad voor de manier waarop ik mijn race gereden heb.
Aan de andere kant heeft het me veel opgeleverd dat niet in geld uit te drukken is. Kennis over alles rondom schulden, zoals wet- en regelgeving, het maatschappelijk probleem eromheen, de taboes, de (risico) doelgroepen en de werking van procedures en systemen ken ik nu door en door. Dat is dus allemaal mooi meegenomen, maar het levert geen winst op, ook al ben je een betere coureur geworden
Hoewel dat voor het beheer van die schulden erg gunstig is en geleid heeft tot de situatie zoals die nu is.

Resultaat

Op dit moment kan ik met lichte trots zeggen dat vrijwel alle schulden structureel afgelost worden en de overige in onderhandeling zijn. Dit biedt rust en maakt mijn financiële situatie beheersbaar, maar toch hang ik een regelmatig aan de telefoon met instanties en schuldeisers enz. en dat kost veel tijd, geld en energie, dat ik misschien veel beter in kan zetten in het opbouwen van zaken. De focus ligt verkeerd en
Een gesprek over op reis gaan en terugkomen leverde me vandaag 2 belangrijke inzichten op;
• Beheersbare schulden zijn geen probleem zolang ze beheersbaar blijven.
• Alle energie die ik vanaf heden aan schulden besteed, levert geen resultaat meer op.

Misschien zit ik wel tegen het plafond van ‘zelf regelen’ aan, het gaspedaal volledig ingedrukt en valt er op dit moment niet veel meer winst te behalen. De omstandigheden leiden ook naar de conclusie.
Ik weet hoeveel ik maandelijks moet aflossen en ik weet hoelang ik dat nog moet blijven doen en ik weet ook dat mijn huidige inkomen over een paar maanden opdroogt.
Omdat ik mijn tijd en energie maar 1 keer kan besteden, doe ik dat graag zo efficiënt mogelijk en gericht op de dag van morgen.

How big a problem really is, merely depends on your own perception of that problem.

Tot nu toe was het prioriteit om te investeren in het volledig wegwerken van die schulden, ik had mezelf voorgehouden dat wel even binnen een jaar te fixen.
Dat bleek anders en veel meer tijd te kosten. Dus bestaat mijn probleem nog steeds en zoals het er nu voorstaat zal het weer niet binnen dit jaar lukken om de schulden volledig weg te werken. Soms is bureaucratie als racen in slecht weer en het verschil tussen wetgeving en realiteit als een discussie tussen de raceleiding en de pitcrew.

Maar misschien rijd ik nu wel verkeerd.

Ik besef nu dat uiteindelijke doel nog minder realistisch is geweest dan de korte tijd die ik mezelf gaf om dat te bereiken.
Volledig van die schulden af raken is een façade, wanneer je het in de tijd wegzet.
De ene schuld is de andere niet. Stufi-aflossing is niet zo dringend (30 jaar) als een deurwaarder die je gaat dagvaarden (24u?).

Omdat ik mijzelf overtuig van het feit dat mijn probleem pas weg is wanneer de schulden helemaal weg zijn, blijft de werkelijke oplossing buiten bereik. Ik moet mezelf een spiegel voorhouden hier en overwegen waar ik vanaf nu ik mijn prioriteiten leg qua aflossen.

Als de schuld sowieso maandelijks daalt, is er eigenlijk geen dringend probleem. De rondetijden blijven hetzelfde, kies je nu voor behouden van je positie of richt je je blik naar voren?

Excuses

“Ik verdien toch nergens meer dan minimumloon”,zeg ik laatste tijd wel eens. Het klinkt nu als een onnodige bandenwissel terwijl je ergens in de achterhoede rijdt.
Het is een slap excuus voor het besef dat je gewoon beter moet gaan presteren.
Zo eentje uit de categorie slachtofferrol. Want hoeveel moeite heb je werkelijk gestoken in het veranderen daarvan? En heb je alle kansen aangepakt of laten schieten?
Ik kan hierop geen volmondig ja antwoordden.
Nu lijken sommige keuzes die ik heb gemaakt, in ieder geval vanuit financieel perspectief gezien, niet meer helemaal de juiste.
Voortschrijdend inzicht heet dat. Dat krijg je als je veel te weten komt wat je eerst niet wist. Ik trek mijn lessen in ieder geval eruit.

Of de situatie nu anders zou zijn als ik toen andere keuzes had gemaakt durf ik niet te zeggen en doet er ook niet toe. Ik weet bijvoorbeeld heel goed waarom ik niet gesolliciteerd heb op die veelbelovende baan en sta nog steeds achter die keuze toen.

Verder
Als ik kan vaststellen dat mijn schulden echt beheersbaar zijn, ga ik mijn tijd en energie op een andere manier investeren.

Investeren in groei, niet meer in het tegengaan van krimp.

It was a good day.

Door Michiel -

Leuk dat je keek!
Wil je je eigen ervaringen of inzichten delen?
Reageer op Steemit

Of stuur me persoonlijk een bericht via hier

---

Steemit: @devbymbea
Twitter: @betermichiel
Instagram: @betermichiel

#alldutch #blog #steemit #money

Featured image by Vincent Battault

Word out to local Steemian @markush

---

Posted from my blog with SteemPress : https://www.betermichiel.nl/2018/03/reflectie-op-persoonlijke-financien-de-crisis-voorbij/

---