အမည္မဲ့
ကြၽန္မတို႔က ႐ုပ္ဝတၳဳေလာကနဲ႔ ကင္းကြာဖို႔ သင္ၾကားမခံခဲ့ရဘူး။ကိုယ္တိုင္းလည္း မသင္ယူခဲ့ဘူး။
လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုထဲမွာ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြကို ႐ွာေဖြဖို႔ေတြပဲ သင္ၾကားခံခဲ့ၾကရတာ။
အဲ့ဒါကိုပဲ တတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္ပဲ ဆိုပါစို႔။
ဒါဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အညမညျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္..။
႐ွင္သန္မယ္..
လူ႔ေလာကထဲက လူတိုင္း စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့အရာေတြကို လိုက္ၿပီးစိတ္ဝင္စားမယ္။အဲ့ဒီစိတ္ဝင္စားခံျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေကာင္း ႀကိဳးစားျဖစ္မယ္။
ဒါက ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ ေ႐ွာင္လႊဲလို႔မရႏိုင္တဲ့ ႐ွင္သန္မႈအတြက္လည္း ကိုယ္တိုင္ပဲ ႐ွာေဖြတည္ေဆာက္ၾကရေသးတယ္။
႐ုပ္ဝတၳဳေတြကို ကင္းကြာဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာပါေစ..။ဒီ စားဝတ္ေနေရးဆိုတဲ့ အေျခခံအက်ဆံုး ႐ွင္သန္မႈအတြက္ကေတာ့ မျဖစ္မေန အခ်ိန္ေပးၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။
စားဝတ္ေနေရးကေန လံုေလာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတယ္..။
လံုေလာက္ၿပီးရင္ ဖူလံုဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။
ဖူလံုၿပီဆိုရင္ တိုးပြားမ်ားျပားဖို႔ ၾကံဆၾကျပန္တယ္..။
အဲ့ဒီကေန ႐ုပ္ဝတၳဳေတြအေပၚ အေလးေပးမႈကတဆင့္ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြက ကြၽန္မတို႔ဘဝေတြ အေပၚ ပိုၿပီး လႊမ္းမိုးလာၾကေတာ့တာပဲ..။
ၿပီးေတာ့ တဆင့္ခ်င္းျဖစ္လာတဲ့ ဆင့္ကဲ မ်ိဳးဆက္ေတြအေပၚ သက္ေရာက္ေနေတာ့တာပါပဲ..။
႐ုပ္ဝတၳဳေတြ..
႐ုပ္ဝတၳဳေတြအေပၚ မက္ေမာစိတ္ေတြနဲ႔ ကင္းကြာေနတဲ့လူဆိုတာေတာ့ မ႐ွိသေလာက္႐ွားပါတယ္။
သူတို႔ကိုကေတာ့ ေရာင့္ရဲေက်နပ္သူေတြလို႔ အမည္တပ္လိုက္ၾကတာေပါ့..။
တကယ္ေတာ့သူတို႔က လံုေလာက္မႈအဆင့္မွာ ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္သူေတြပါ..။
ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြကို အျခားေနရာေတြမွာ အသံုးခ်ၾကတယ္လို႔ပဲ ႐ွင္း႐ွင္းေလး ဆိုၾကပါစို႔ေလ..။
႐ုပ္ဝတၳဳေလာကၾကားထဲမွာ မူကြဲ႐ွာေဖြသူေတြ အျဖစ္ သူတုိ႔က ထူးဆန္းၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ ႐ူးႏွမ္းၾကတယ္လို႔လည္း အမည္တပ္ခံရႏိုင္တာေပါ့..။
အဲ့ဒီအထဲက ရုပ္ဝတၳဳဝန္းက်င္အေပၚ ရပ္တန္႔ျခင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိသူေတြကေတာ့ တကယ့္ကိုပဲ ေျပာင္ေျမာက္သူေတြ ျဖစ္လာၾကေတာ့တာပါပဲ..။ 