Despite my petal part-6

He returned to the house early today. Long, in the top of the mountain ... fixedly read my motion is home to a number of people out of jade.. Some companies have many blocks away. End of winter and a summer season mining industry. Powered by now about a week to go back to the village. The room is a carpenter and his wife moved to shift the magic away. ဝေဝေ look at the market value of debt. I kept waiting and not yet reclaim.
"... caught. Caught at full speed."
"Politely try to drink my body was not being passed off will be cut off"
"Interrupted သေချင်းဆိုး trial today, you see, I will not die if you're dead"
I was afraid to hear that not only swears in front before heard. Interchange between disparate sounds beaten child piercingly crying hear them back across the front of the room. I tested the pan Wei မြင်တာနဲ့ ask is already stretched on both sides came out were forced to flee their closure and come to your bosom.
Dad was a "plump, big shoes. Reuters, the files"
She even rely on dermal icon dragging laps behind ဟုက် red hips in anger, it's a pain in the mind. Although it appears to swallow without complaint too. I picked up the baby from the village shortly Moe old room when considering short stay to avoid the droplets of droplets of rain.. A shopping tray, I had just come out overall.
In the room the child nor the market has been very little work when child remembered sitting behind look ..
While sleeping, icon shriveled ရှူံ့ dermal here.
I လှိူက် opens with a compassionate heart, how can a boy who I will only return if I thought would go Ks.
Even during sleep crying dermal left on a 2-year-old child how to give sex and intimacy.
Would get home at night
John San'll have to tell them. Empty children that this is like a blank sheet of paper. The paper into four beautiful and to add a flat text is concise and easy to understand their parents how to cope တွေးရင်း heaps next to me while I was down.
ဝေဝေ newborn fall asleep between the product. Thunder began to awake.
Even at 9 pm, it's going to be home.. အပြင်မှာတော့ rain finally began to pass it.

ဒီေန႔ေတာ့ အိမ္ကို ေစာေစာပဲျပန္လာခဲ႔လိုက္ပါတယ္။ဟိုး...ကသိုဏ္းေတာင္ျကီးထိပ္မွာလည္း မိုးေတြကညိဳ႕လို႔ရယ္။ေမွာ္ထဲကလူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အိမ္ျပန္ဆင္းကုန္ျကပါျပီ။တခ်ိဳ႕ ကုမၸဏီလုပ္ကြက္ေတြလည္း သိမ္းကုန္ျကျပီ။တစ္ေဆာင္းနဲ႔တစ္ေႏြ ေက်ာက္တူးလုပ္ငန္းရဲ႔ ရာသီခ်ိန္ ကုန္ျပီေလ။မိတင္မိုး တို႔ေတာင္ ရြာျပန္သြားတာ တစ္ပါတ္ေလာက္ရွိျပီ။ ေဘးအခန္းက လက္သမား ဆရာျကီးလင္မယားလည္း ေရႊေမွာ္ေတြဘက္ကို ေရႊ႔သြားျကျပီ။ေဝေဝ လည္း ျပန္ေတာ့မွာပါ။ေစ်းဖိုးအေျကြးက်ထားတဲ႔လက္စေလးေတြမျပတ္ေသးတာနဲ႔ မျပန္ျဖစ္ေသးတာ။
"ဒုန္း...ခြပ္.ခြပ္."
"ေပးစမ္းဆို အသာတျကည္ေပးေနာ္ ေသာက္ေကာင္မ..မခ်ြတ္ေပးရင္ နင့္နားရြတ္ျကီးျပတ္သြားမယ္"
"ေသခ်င္းဆိုး မေပးဘူး..လာစမ္း..နင္လုပ္ရဲ လုပ္ျကည့္စမ္း ဒီေန႔ ငါမေသရင္ နင္အေသပဲ"
မျကားဝံ႔မနာသာ ဆဲဆိုေနသံေတြကို အိမ္ေရွ႔မေရာက္ခင္ထဲက ျကားေနရတယ္။အျပန္အလွန္ ရိုက္နွက္ေနျကတဲ႔အသံေတြျကားမွာ ကေလးရဲ႔ စူးစူးဝါးဝါးငိုသံပါ ျကားေနရပါတယ္။သူတို႔ အခန္းေရွ႔ကျဖတ္ျပီးျပန္ရတာမို႔ ပံုပံုေလးက ေဝေဝ႔ကိုျမင္တာနဲ႔ လက္ကေလးနွစ္ဘက္ဆန္႔ျပီး အတင္းေျပးထြက္လာေတာ့ အလိုက္သင့္ေပြ႔ျပီး ေခၚလာခဲ႔ရတာေပါ့။
"ပံုပံု႔ကို အေဖကရိုက္တယ္,.ရိုက္တယ္ ..ဖိနပ္ျကီးနဲ႔ရိုက္တာ..ဟီး,ဟီးဟီး"
ငိုရွူိက္ရင္းအားကိုးတျကီး တိုင္ေနရွာတဲ႔ ပံုပံုေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆဲြယူရင္း ကေလးတင္ပါးကိုျကည့္မိေတာ့..ဟုက္ပါရဲ႔ ကေလးတင္ပါးမွာ နီရဲေနတာပါပဲလား။စိတ္ထဲမွာ နာက်င္မႈတစ္ခုက မ်က္ကနဲ ေပၚလာေပမယ့္ျကိတ္မွိတ္ မ်ိဳသိပ္လိုက္ပါတယ္။ ကေလးကိုေကာက္ခ်ီလိုက္ျပီး ရြာထဲက မိတင္မိုးတို႔ေနသြားတဲ႔ အခန္းေဟာင္းေလးမွာ ခဏသြားေရွာင္ေနဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။မိုးက ဖြဲဖြဲေလးက်ေနပါျပီ။ေစ်းဗန္းအုပ္တဲ႔ မိုးကာစေလးကို ျခံဳျပီးထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။
အခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ကေလးကိုေခ်ာ့သိပ္ထားျပီး ေစ်းစာရင္းေလးေတြ ထိုင္လုပ္ေနလိုက္တာ ကေလးကို သတိရလို႔တစ္ခ်က္ျကည့္လိုက္မိေတာ့..
အို,..ပံုပံုေလးဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း တရံွု႕ရွူ႔ံနဲ႔ ရွူိက္ေနရွာတာပါလား။
ရင္ထဲမွာလိွူက္တက္လာတဲ႔ သနားျကင္နာ စိတ္နဲ႔အတူ ငါသာ ျပန္သြားရင္ဒီကေလးကို ဘယ္လိုလုပ္ပါ့မလဲ ဆိုတဲ႔အေတြးက မြန္းက်ပ္လာမိပါတယ္။
နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ ရိွူက္ငိုေနရ႐ွာတဲ႔ ၂နွစ္အရြယ္ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ အေပၚ ဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ထားခဲ႔ရက္ရမွာလဲ။
ညက်ရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါ
ကိုေယာနဲ႔မစန္း တို႔ကိုု ေျပာရပါဦးမယ္။ ကေလးဆိုတာ ဗလာစာရြက္အလြတ္ေလး တစ္ရြက္နဲ႔ တူတယ္ဆိုတဲ့အေျကာင္းေပါ့။အဲ႔ဒီ စာရြက္ေလးထဲကို လွပညီညာတဲ႔စာလံုးေလးေတြ ေရးထည့္နိုင္ဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ မိဘေတြကသာ အဓိကက်တယ္ ဆိုတဲ့ အေျကာင္းသူတို႔နားလည္လြယ္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရပါ့မလည္းလို႔ေတြးရင္းပံုပံု ေလးေဘးမွာ ခဏလွဲလိုက္မိတယ္။
ေဝေဝပါ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႔။မိုးျခိမ္းသံေတြျကားလို႔သာ လန္႔ႏိုးလာေတာ့တယ္။
ည၉နာရီေတာင္ ထိုးေနပါေပါ့လား။အိမ္ျပန္မွ ျဖစ္မယ္ေလ။အျပင္မွာေတာ့ မိုးကသည္းစျပဳလာပါျပီ။
@evernew
#mmunited