သုတစြယ္ ေထြရာေလးပါး
ပါးျပင္ေပၚ က်ဆင္းလာသည့္ မ်က္ရည္တစ္စက္ကို သူမလက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ မွန္တင္ခံုေပၚ႐ွိ အလွျပင္ပစၥည္းမ်ားကလည္း သူမေဒါသေၾကာင့္ အခန္းထဲျပန္႔က်ဲလ်ွက္~~~
မ်က္ဝန္းမ်ားက အခန္းထဲ႐ွိ ဝတ္စံုတခုဆီေရာက္မိေတာ့ ရင္ထဲတဆစ္ဆစ္နာက်င္လာရ
သည္။
"အား!! မုန္းတယ္
႐ွင့္ကိုအရမ္းမုန္းတယ္"
အ႐ုပ္တြင္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ နံသာေရာင္သတို႔သမီး ဝတ္စံုေလးက သူမမာနကို ႐ိုက္က်ိဳးေနသလိုပင္။
ထိုဝတ္စံုေလးက သူမအရံႈးရဲ႕ျပယုဥ္ေပလား~~~~
ေတြးမိတိုင္းရင္ထဲက တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနရ၏။
႐ုတ္တရတ္ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိ
သည္က သူ႔ရဲ႕စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အျပံဳး
မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ ႏုလံုးသားကို ေႁခြခ်ပစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေႂကြေစေသာ သူ႔ရဲ႕ပံုရိပ္~~~
ထိုအရာမ်ားကို ျမင္ေယာင္မိေတာ့ သူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို မညႇာမတာ ဖိကိုက္လိုက္မိသည္။
မုန္းတယ္~~~အဲ့ဒီအျပံဳး
မုန္းတယ္~~~သူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္
မုန္းတယ္~~~သူမကိုခ်စ္ပါသည္ဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ေရရြတ္ေနခဲ့ေသာ သူ၏ႏုလံုးသားတစ္စံု~~
အားလံုးကိုမုန္းမိသည္။
ေနာက္ဆံုး အခ်စ္ကိုမယံုၾကည္ေသာ
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ ~~~
ရင္ထဲ၌ အမုန္းတရာမ်ားက ခါးသီးစြာခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္လာ
ေလသည္။
သူမအျဖစ္ကို အေကာင္းဆံုးဖန္တီထားေသာ သတို႔သမီးဝတ္စံုေလးက ေလွာင္ေျပာင္ေနၿပီလား~~~
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္အတိုင္း သူမရဲ႕ခမ္းနားလွေသာ လက္ထပ္ပြဲႀကီးတြင္ ခ်စ္ရသူလက္ကိုတြဲကာ အျပံဳးတပြင့္ျဖင့္ ဘဝတခုစခ်င္မိပါရဲ႕~~~
မနက္ျဖန္ ဆိုလ်ွင္ အမုန္းဆံုးလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ သူမဘဝကို ဝကြက္အပ္ရေတာ့မည္။
သူမအျဖစ္က အျမဲတမ္း သူ႔ကိုအ႐ႈံးေပးရျခင္းလား~~?
တခ်ိန္က ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အခ်စ္တခုက ယခုအခ်ိန္တြင္ အမုန္းအျဖစ္သို႔ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
'အခ်စ္' ~~~
စကားလံုးႏွစ္လံုးတည္းႏွင့္ လူသားေတြကို ညႇိဳ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္ေစေသာအရာပင္။
ထိန္းထားသည့္ၾကားမွပင္ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္က ေႂကြလြင့္လာရ၏။
ဆုေတာင္းတခုကိုသာ ေတာင္းပါဟုဆိုလ်ွင္ 'အခ်စ္'
ဟူေသာ အရာကို မုန္းႏိုင္ဖို႔သူမဆုေတာင္းပါမည္။
ကမၻာဦးအစ၌ အာဒံသာ ပန္းသီကိုမခူးျဖစ္ခဲ့ဘူး ဆိုလ်ွင္~~~
ဧဝသာ ထိုပန္းသီးကို မစားျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုလ်ွင္~~~~
'အခ်စ္' ဟူေသာ အရာသည္လည္း~~
"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္
သမီးေရ...အနမ္း
မအိပ္ေသးဘူးလား "
အခန္းအျပင္ဘက္မွ မာမီ့အသံေၾကာင့္ မ်က္ရည္တို႔ကိုအလ်င္အျမန္သုတ္လိုက္သည္။ ငိုခ်င္ေနေသာအသံတို႔အား ထိန္းထားရင္းမွ....
"အိပ္ေတာ့မွာ မာမီ"
"ေအးေအး...အိပ္ေတာ့
အိပ္ေရးဝမွ မနက္က်သမီးမ်က္ႏွာေလး ေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔လွမွာ...
မာမီ သမီးအေဖာ္ရေအာင္ လာအိပ္ေပးရမလား
သမီးဒယ္ဒီကေတာင္
ေျပာေနေသးတယ္.....သမီးကို တစ္ေယာက္ထဲလႊတ္မထားနဲ႔တဲ့"
သူမ မ်က္ႏွာေလးတခ်က္မဲ့သြားသည္။
မနက္ျဖန္လက္ထပ္ပြဲေၾကာင့္ အနမ္းတခုခုလုပ္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနၾကတာ သူမသိသည္။
မဂၤလာပြဲအမွီဒယ္ဒီေရာက္လာ
ေသာေၾကာင့္ သူမေပ်ာ္ရ၏။
ဒယ္ဒီနဲ႔အလင္းဘြဲ႔ကေတာ့ အေစးကပ္ေနၾကသလိုပင္။
"ရတယ္...မာမီ
အခုပဲအိပ္ေတာ့မွာ..."
"ေအးေအး..အိပ္ေတာ့
မနက္ျဖန္ hotel ေစာေစာသြားၿပီး
မိတ္ကပ္ျပင္ရဦးမယ္"
မာမီ့္ေျခသံေဝးေဝးေရာက္သြားမွ သူမစိတ္လြတ္လပ္သြားရသည္။
အိပ္ယာေပၚဝုန္းခနဲလွဲခ်လိုက္ကာ မ်က္ဝန္းတို႔ကိုမွိတ္လိုက္သည္။
ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ လက္ကသူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ေရာက္သြားေတာ့ သူဇြတ္တရြတ္အႏိုင္ယူသြားေသာ အနမ္း႐ိုင္းတို႔ကို ခါးသီးမိေလ၏။
"ဒီလက္ထပ္ပြဲအတြက္ ႐ွင္ေနာင္တရေစရမယ္ အလင္းဘြဲ႔"
မုန္းတီးေသာစိတ္ နာက်င္ေသာစိတ္မ်ားကို အနမ္းကရင္ဝယ္ပိုက္ထားရင္း ေ႐ွ႕ဆက္မည့္မနက္ျဖန္တိုင္းသည္ သူႏွင့္ဆန္က်င္ဘက္သာျဖစ္ရမည္။
"ဟယ္...သတို္႔သမီးေလးက အရမ္းလွတာပဲ ၾကည့္စမ္း...
နဂိုကၿပီးျပည့္စံုတဲ့အလွဆိုေတာ့ သိပ္ေတာင္မျပင္လိုက္ရဘူး....
ကိုကိုမင္းသားေတာ့ ေငးေနေတာ့မွာပဲ"
မိတ္ကပ္ျပင္ေပးေသာ မာမီကအနမ္းအား ခ်ီးမြန္းခန္းဖြင့္လို႔မဆံုးေတာ့။ သူမကေတာ့ မွန္ထဲမွမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အား
ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"ဟုတ္ပါရဲ႕..မာမီ့သမီးေလးက လွလိုက္တာ အရမ္းပဲ...ဒါေၾကာင့္သားက တမ္းတမ္းဆြဲျဖစ္ေနတာ "
အလင္းမာမီကလည္း သူမအားခ်စ္စႏိုးေလးၾကည့္ကာဆို
သည္။ အနမ္းကေတာ့ ရင္ခုန္သလိုရင္တုန္သလို ခံစားခ်က္ကတမ်ိဳးပင္။
"ေဟာ...သား မင္းကဘာလာလုပ္တာတုန္း "
သူမ ၾကည့္ေနေသာမွန္ထက္မွ ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေသာအျပံဳးကိုျပံဳးထား
ေသာ အလင္းဘြဲ႔ပံုရိပ္ကေပၚလာသည္။
သူက အနမ္းနားတလွမ္းခ်င္း
ေလ်ွာက္လာရင္း....
"အနမ္းကို လာၾကည့္တာမာမီ..."
"အမေလးေတာ္...ေနာက္လဲေတြ႔ရမွာပဲကို အကဲပိုေနလိုက္တာ.."
"အဟဲ....မာမီကလည္း"
အားလံုးဝိုင္းေျပာေတာ့ အလင္းဘြဲ႔မ်က္ႏွာႀကီးရဲကာ႐ွက္ေနေလသည္။ သူမမ်က္ႏွာေလးကိုလဲ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ အနမ္းမ်က္ႏွာပင္မထားတတ္ေတာ့။
"ကဲ...မဂၤလာခ်ိန္နီးၿပီ သြားၾကစို႔
သမက္ေလာင္းေလးကလဲ ေနာက္မွမီးငယ္ကိုထိုင္ေငးေတာ့....
တကယ္ကြာ....ဒီေကာင္လြန္လြန္းတယ္
ဖေအေ႐ွ႕ေတာင္မေ႐ွာင္ဘူး "
ေပ်ာ္တတ္ေသာသူမဒယ္ဒီက ဝင္ေနာက္ေသာေၾကာင့္ ပြဲကပိုစည္သြားေလသည္။ သူမကေတာ့ ျပံဳးသာျပံဳးေနလိုက္၏။
သူကေတာ့ ေအာင္နိုင္သူတစ္ေယာက္လို
မ်က္ႏွာႀကီးတခုလံုးျပံဳးက်ေနသည္မွာ
အျမင္ကတ္ခ်င္စရာ။
မဂၤလာပြဲလာ ဧည့္ပရိတ္သတ္မ်ားထက္
ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကပိုမ်ားေနသည္။
ကင္မရာမီးမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္။
Media ေတြကိုမနည္းေ႐ွာင္ေနရ၏။
အႏုပညာအသိုင္းအဝိုင္းက လူစံုတက္ေရာက္ခ်ီးျမႇင့္ေသာေၾကာင့္
တိုးမေပါက္ေအာင္စည္ကားေနသည္။
အမွန္တိုင္းဆိုရလ်ွင္ နံ႔သာေရာင္ပုဆိုးတိုက္ပံုႏွင့္ အလင္းပြဲ႔ပံုစံက ေခ်ာေမာ႐ွင္းသန္႔ေနသည္။
မနက္မဂၤလာဧည့္ခံပြဲၿပီး၍ နားရမည္မၾကံေသး။
ညဘက္ dinner႐ွိသည္မို႔ အနမ္းကေတာ့စိတ္သာ႐ႈပ္
ေနေတာ့သည္။ သူတစ္ေယာက္တည္းႏွင့္ အကြက္စိေအာင္စီစဥ္ထားေသာ အလင္းဘြဲ႔အား ခ်ီးက်ဴးရေတာ့မလိုပင္။
အခုလဲၾကည့္...သူမ dinner ဝတ္စံုေလးမွာ အျဖဴေရာင္ေလးျဖစ္ကာ သူမႏွင့္လိုက္ဖက္ေနသည္။ တကိုယ္လံုးစိန္ေတြခ်ည္းျပင္ဆင္ေပး
ထားတာေၾကာင့္ ညအေမွာင္မွာတလက္လက္
ေတာက္ပေနကာ ႏွင္းစက္ေလးလိုႏုဖတ္ေနသည္။ သူကလည္း အျဖဴေရာင္အေနာက္တိုင္း
ဝတ္စံုကိုဝတ္ဆင္ထားကာ အရမ္းကိုေခ်ာေမြ႔ေန၏။ Dinner ႐ွိလူမ်ားကို ဧည့္ခံရင္းအနမ္းအား
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္။
"အနမ္း...မင္းဒီေန႔အရမ္းလွေနတယ္
တကယ္ေျပာတာ...
ႏွင္းပြင့္ျဖဴေလးလိုပဲ...
မနက္ကလဲအရမ္းလွတယ္"
"အပိုေတြမေျပာပါနဲ႔"
"အဟက္...ကိုယ္ကမင္း ဒီလိုေျပာမွေျပာပါမလားလို႔"
သူမ သူ႔ကိုအျမင္ကတ္စြာ မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးမိသြားသည္။
ၿပီးမွေနာင္တရခ်င္သလိုလိုပင္။
သူ့အား ခြၽဲႏြဲ႔သလိုျဖစ္ေနမွာကိုေတာ့ အနမ္းတကယ္ေၾကာက္၏။
"ဟိတ္..သတို႔သား ဒီကိုလာပါဦးကြာ
မိန္းမေခ်ာေခ်ာေလးရသြားမွ ဘဝင္မျမင့္နဲ႔..."
ဧည္႔ခံရင္း သူမနဲ႔ စကားေျပာေနေသာအလင္းဘြဲ႔အား မင္းဝံကလွမ္းေခၚသည္။
"အနမ္း....ခဏေနာ္ "
"အမေလးကြာ...
ခြင့္ေတာင္းေနရေသးတယ္ တကယ္ပဲ..."
အလင္းဘြဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကဝိုင္းစေနာက္ေနသည္မို႔ အနမ္း႐ွက္ကာ
မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနေလသည္။
Dinner မွာအသိမိတ္ေဆြမ်ား
သာ႐ွိသည္မို႔ အားလံုးကရဲတင္းေနၾကသလိုပင္။
အလင္းဘြဲ႔ကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အဖြဲ႔က်
ေနေလသည္။
"ကဲ...ဟုတ္ၿပီကြာ အမွတ္တရအေနနဲ႔
သတို္႔သားက သတို္႔သမီးကိုနမ္းရမယ္
ေဟ့...ကင္မရာ မန္းေတြ ဒီကိုလာပါဦး"
"ဟင္..."
"ဟာ...ဟိတ္ေကာင္ေတြ
အနမ္း႐ွက္ေနမွာေပါ့ကြ "
"သတို႔သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွဆံုးအခ်ိန္ထဲမွာ ႐ွက္ေနတဲ့အခ်ိန္လဲပါတယ္ေလကြာ...
မရေနာ္ အလင္း...နမ္းရမယ္"
"ဟုတ္တယ္...ဟုတ္တယ္
နမ္းပါဗ်ိဳ႕.."
အနမ္းထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္လာရသည္။
႐ွက္လိုက္တာေနာ္...တကယ္ပါ
မ်က္ႏွာႀကီးျဖဳတ္ၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္သည့္အထိ။
အနမ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးမွာ ငိုေတာ့မလိုမဲ့ေတာ့မလို အလင္းဘြဲ႔ကိုၾကည့္မိေတာ့.....
အလင္းဘြဲ႔ကေတာင္းပန္ဟန္ျဖင့္ သူမမ်က္ႏွာေလးအနားငံု႔လာသည္။
"အို! ဟင့္အင္း...႐ွင္ေနာ္"
အနမ္းမ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုေအာက္ငံု႔ခ်လိုက္ေပမဲ့ အလင္းဘြဲ႔ကရေအာင္ဖ်တ္ခနဲလိုက္နမ္းသည္။ မီးေရာင္ေတြ
တဖ်တ္ဖ်တ္လက္သြားသည္။
ထိုျမင္ကြင္းကိုပဲ အေသအခ်ာအမိအရ
ဓာတ္ပံုရေအာင္႐ိုက္ၾကေလ၏။
လက္ခုပ္သံေတြ ဆူညံေနတာမဆဲႏိုင္ေတာ့။
ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔အတူ မ်က္ရည္တို႔ကဝဲလာေတာ့ သူမမ်က္နွာေလးကိုကြယ္ကာ
အလင္းဘြဲ႔က ထပ္နမ္းသည္။
"ေဟး....."
ေနာက္ဆံုး သူမသာ႐ွက္ကာ အားလံုးေ႐ွ႕က ေ႐ွာင္ေျပးလာသည့္အျဖစ္။
"အဟင့္...ထပ္နမ္းသြားျပန္ၿပီ
မုန္းစရာေကာင္းတဲ့လူ "
အနမ္း ႐ွက္လည္း႐ွက္
ဝမ္းလည္းနည္းကာအခန္းထဲေရာက္
သည္နွင့္ကုတင္ေပၚလွဲပစ္ကာ
ငိုေနမိေတာ့သည္။ ျခံထဲက ဆူညံသံေတြကလည္းမဆဲေသးေပ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ တေနကုန္ပင္ပန္းလာေသာ သူမသည္လည္းအိပ္ေပ်ာ္ျခင္း
အျဖစ္သို႔...
အခန္းထဲဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ျမင္လိုက္ရေသာပံုရိပ္ေလးေၾကာင့္ သူျပံဳးလိုက္မိသည္။
ၾကည့္စမ္းပါဦး...အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာပံုစံေလးက ဘယ္ေလာက္
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႔ေကာင္းလဲဆိုတာ...
အလင္းဘြဲ႔ကေတာ့ တကယ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနမိသည္။
အခုဆို သူမေလးက သူရဲ႕အိမ္သူသက္ထားတဲ့...
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းလိုက္သလဲ.....
အျပစ္ကင္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိသည္။
အိပ္ေနပံုက ကေလးတစ္ေယာက္လိုအျပစ္ကင္းစင္
ေနသည္။ သူ႔အတြက္ေရရြတ္ေနက် အမုန္းေတြကို မေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ထင္၏။
ခ်စ္လိုက္ရတာ အနမ္းရယ္....
မင္းရဲ႕အမုန္းေတြကိုေမ့ထားၿပီး
ဒီလိုပံုစံေလးနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲေနေပးပါလား....
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ကားကားေလးက ကုတင္ထက္ပံုက်ေနသည္မွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ႏွယ္။ သူမကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းေနလဲမသိ။
ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနသည္။
အလင္းဘြဲ႔ ၾကည့္၍မဝႏိုင္ပါ။
သူမအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကုတင္ေဘးနားထိုင္ခ်လိုက္ကာ မ်က္ႏွာေလးကိုေငးလို႔ေကာင္းဆဲ....
ၾကည့္ရင္းနမ္းခ်င္စိတ္ကို ထိန္းမရေသာေၾကာင့္ အသက္ကိုေအာင့္ကာ ႏူးညံေသာအနမ္းေလးတစ္ပြင့္ သူမပါးထက္ေႁခြခ်လိုက္သည္။
နမ္းေနရသည့္ တစကၠန္႔အတြင္းရင္ေတြခုန္လာကာ
ကမၻာႀကီးရပ္တန္႔သြားသလိုပင္။
"ဟင္...႐ွင္"
သူၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ႐ုတ္တရတ္ဆိုသလိုသူမႏိုးလာကာ အနားက စားပြဲေပၚ႐ွိ ပန္းအိုးကိုအလန္႔တၾကားဆြဲကိုင္လိုက္
ရင္းသူ႔ေခါင္းေပၚ႐ိုက္ခ်
လိုက္ေလသည္။
"ခြမ္း! !"
"အား..."
အလင္းဘြဲ႔ ဦးေခါင္းထက္မွ
ေစးပ်စ္ပ်စ္အရာမ်ားစီးက်
လာေလသည္။
"ဟင္..."
အလင္းဘြဲ႔ မယံုၾကည္နိုင္စြာ
သူမကိုၾကည့္မိေတာ့ အံျသတႀကီးႏႈတ္ခမ္းေလးေတြပင္ဖြင့္ဟ
ကာ ၾကည့္ေနေသာ သူမ......
ခ်စ္လြန္းလို႔ 'ခ်စ္တယ္' ေျပာလိုက္ကာမွ
မုန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူကို ဘယ္လိုခ်စ္တယ္လို႔ဆက္ေျပာရမွာလဲ
မင္းေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္
မုန္းလိုက္ပါ ခ်စ္သူ......
ေလာကီပညာမွာအတုေတြရွိသလိုအစစ္ေတြလည္းရွိပါတယ္ဒီဇတ္လမ္းထည္းမွာေမာင္မင္းကတကယ့္ပညာသည္အစစ္ကိုေစာ္ကားမိလို႔ပညာသည္ဟာသူပညာနဲ႔ကစားလိုက္ပုံကိုပုံခင္းေရးထားတာပါျမန္မာဝိဇၨာဓရပညာဟာေျပာမယုံၾကဳံမွသိဆိုသလိုပါပဲကဲ..ဇတ္လမ္းကဒီလိုဗ်ာ..
လြမ္းေဝမင္းအခုရက္ပိုင္းခရီးထြက္မလို႔ဆိုဘယ္ကိုထြက္မွာလဲလြမ္းေဝရမင္းမွာလည္းတႏွစ္တႏွစ္နယ္လွည့္ပေယာဂပဲကုေနတယ္ေအးေလမင္းအဖိုးထြန္းေဝကတခ်ိန္တုံးကဆရာႀကီးၿပိဳင္ဆန္ရွားပဲကိုမင္းကဖိုးထြန္းေဝေျမးပဲအဖိုးေျခရာေတာ့မွီမွာေပါ့
ငါအဖိုးေျခရာမမွီပါဘူးကြာပီးေတာ့ပေယာဂကုတာသူတပါးဒုတၡေရာက္တာကိုကူညီေပးတာပါကြာငါပေယာဂကုဝါသနာပါတာမင္းလည္းသိသားပဲေလကြာ
မင္းအခု႔ဘယ္ဘက္ကိုခရီးထြက္မွာလည္းလြမ္းေဝမင္းျပန္လာရင္ငါအတြက္လက္ေဆာင္တခုေလာက္လုတ္ေပးပါလားကြာငါလိုခ်င္တာၾကာပီးကြာ
မင္းကဘာလက္ေဆာင္လည္းကြေျပာၾကည့္ေလ
ငါတပ္ႏိုင္တာဆိုရင္ေတာ့ရမွာေပါ့ကြာ
ေအးမင္းတပ္ႏိုင္ပါတယ္ကြာငါလိုခ်င္တာပီယေဆးကြအတာငါကိုလုတ္ေပးပါကြာေနာ္လြမ္းေဝ
ေအးေလမင္းနဲ႔ငါကငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ငါျပန္လာရင္လုတ္ေပးပါမယ္မင္းကို
ဟာသူငယ္ခ်င္းမင္းတကယ္ေျပာတာလားေက်းဇူးတင္တယ္ကြာမင္းေက်းဇူးကိုငါဒီတသက္မေမ့ပါဘူးကြာ
ေအးပါကြာရပါတယ္မလိုပါဘူး
ေဝွ...ကိုလြမ္းေဝက်ေနာ္ကိုလြမ္းေဝကိုလိုက္ရွာေနတာကိုလြမ္းေဝကဒီမွာေရာက္ေနတာကိုအိမ္မွာေဒၚေလးေခၚခိုင္းလိုက္လို႔အတာလာေခၚတာ
ေအာ္ေအးငါလာခဲ့ပါမယ္ဒီမွာသူငယ္ခ်င္းနဲ႔စကားေျပာေနလို႔ပါကြာေနဦးငါကိုေစာင့္ဦးညီေလး
ကဲသူငယ္ခ်င္းေရအိမ္ကေတာ့ငါကိုေခၚေနပီးငါျပန္လိုက္ဦးမယ္ေနာ့
ေအးေအးခရီးသြားရင္လည္း
ဂရုစိုက္သြားလြမ္းေဝေရ
လာညီေလးသြားၾကမယ္
ဟုတ္အကို
အိမ္ေရာက္ေတာ့
အေမသားကိုေခၚတယ္ဆိုဘာေျပာဖို႔လည္းအေမ
ေအးဒီလိုပါသားရယ္သားကမနက္ျဖန္ဆိုသားကခရီးထြက္မွာဆိုေတာ့သားလမ္းမွာေတာင္ဆိတ္လၽွာေလးရရင္ဝယ္လာခဲေပးပါသားအတာမွာခ်င္လို႔ပါသား
ေအာ္အတာလားအေမရယ္သားျပန္လာမွေျပာလည္းရပါတယ္အခုကသားကိုပဲသြားေခၚပီးေျပာရတယ္လို႔အေမရယ္သားဝယ္လာခဲ့ပါမယ္ေတာင္ဆိတ္လၽွာ
ေအးပါသားရယ္အေမကေမ့တပ္တယ္ေလအတာေၾကာင့္သတိရတုံးမွာထားတာပါသားရယ္
ဟုတ္ကဲ့ပါအေမရယ္သားဝယ္လာခဲ့ပါမယ္
အခုေတာ့သားျပင္ဆင္စရာရွိတာသြားျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္အေမ
ေအးေအးသားသြား ..
က်ေနာ္ကပေယာဂကုတယ္ဆိုေပမဲ့သူမ်ားေတြလိုဂိုဏ္းဝင္ဆရာမဟုတ္ပါဘူးက်ေနာ္အဖိုးကလည္းဂိုဏ္းဝင္ဆရာမဟုတ္ပါဘူးေမွာ္သြင္းထားတာပါက်ေနာ္အဖိုးကနာမည္ႀကီးေပါ့အရင္တုံးကဆိုရင္သူနဲ႔ဘယ္သူမွပညာမၿပိဳင္ရဲၾကဘူးေလတခါကဆိုရင္က်ေနာ္အဖိုးနဲ႔ေအာက္လမ္းဆရာနာမည္ႀကီးတေယာက္နဲပညာၿပိဳင္တာက်ေနာ္တို႔ကခတ္ေဝးေဝးကေနၾကည့္ေနတယ္ေအာက္လမ္းဆရာဘက္ကဘက္ကလည္းစည္းေတြခ်ပီးအဖိုးကိုသူႀကိမ္လုံးမဲးမဲးထည္းကဘာေတြလည္းမသိဘူးထြက္လာတာအမ်ားႀကီးပဲအဖိုးလည္းဂါထာေတြမာန္ပါပါနဲ႔ရြတ္ပီးအဆင္သင့္လုတ္ထားတည့္ဖေယာင္းတိုင္ကိုယူပီးထြန္းဂါထာေတြရြတ္ေနတာထြန္းပီး10မီးနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့
တဖက္ကေအာက္လမ္းဆရာပါးစပ္ကေနေသြးေတြအမ္ထြက္လာတာမနည္းမေနားပဲအတာနဲ႔ေအာက္လမ္းဆရာကသူေသမွာေၾကာက္ပီးအရႉံးေပးလိုက္တယ္အရႉံးမေပးရင္သူေသမွာေလအဖိုးဖေယာင္တိုင္တေခ်ာင္းကုံတာနဲ႔ေအာက္လမ္းစရာေသမွာအတာနဲ႔အေအာက္လမ္းဆရာကအဖိုးကိုအရံႉးေပးပီးေျပာမွအဖိုးကဖေယာင္းတိုင္မီးညိမ္းေပးလိုက္တာအတာမွသက္သာသြားတယ္အဲေအာက္လမ္းဆရာလည္းရွက္ပီးထြက္သြားလိုက္တာဒီေန႔ဒီခ်ိန္ထိ့ေပၚမလာေတာ့ဘူး
အင္းအဖိုးအေၾကာင္းေျပာေနတာနဲ႔က်ေနာ္ေဆးေတြအင္းေတြလုတ္ဖို႔ေနာက္က်ေနပီးသြားလုတ္လိုက္ဦးမယ္ေနာက္ေန႔ခရီးထြက္ရမွာ...
မနက္မိုးမလင္းေတာ့က်ေနာ္လည္းမ်က္ႏွာသစ္ပီးတရားထိုင္ပုတီးစိတ္အင္းေသာက္ပီး
အေမသားသြားေတာ့မယ္ေနာ္အေမကိုရွစ္ခိုးကေတာ့ခဲ့တယ္ဦးသုံးႀကိမ္ခ်ပီးေတာ့အေမသားသြားေတာ့မယ္ေနာ္အေမ
ေအးပါကြယ္ငါသားေလးသြားေလရာလာေလရာခလုတ္မထိဆူးမညိပါေစနဲ႔
ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစအေမ
ညီေလးမင္းမင္းေဒၚေလးကိုစကားနားေထာင္ေနာ္ၾကားလား
ဟုတ္ကဲ့ပါအကိုအကိုသာစိတ္ခ်လက္ခ်သြားပါက်ေနာ္ကေဒၚေလးစကားနားေထာင္ပါတယ္
ေအးပါငါသြားေတာ့မယ္အေမသားသြားပီေနာ္
ဒီလိုနဲ႔က်ေနာ္အိမ္ကေနစထြက္လာခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ
ဒီလိုနဲ႔တရြာဝင္တရြာထြက္ပီးပေယာဂလိုက္ကု႔ေပးပါ
ဒီလိုနဲ႔က်ေနာ္ရြာတရြာကိုေရာက္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ
ရြာထည္းကိုေတာ့တန္းမဝင္ဘူး
ရြာျပင္သခ်ႌဳင္းဇရပ္မွာပဲပုတီးစိတ္တရားထိုင္ေနလိုက္တယ္ခနေနၾကေတာ့သုဘရာဇာႀကီးကေရာက္လာတယ္
အဟန္ဒီကမိတ္ေဆြကိုၾကည့္ရတာဆရာတေယာက္ထင္တယ္က်ဳပ္ထင္တာမမွားရင္
ဟုတ္ပါတယ္အကိုက်ေနာ္ဆရာတေယာက္ပါနယ္လွည့္ပေယာဂကုတာပါအခုဒီသခ်ႌဳင္းမွာကိုးရက္ဒိတ္ဌာမ္ပီးဒီကရြာသူရြာသားေတြကိုကယ္တင္ခ်င္လို႔ေရာက္လာတာပါခမ်ာ
အင္းဆရာအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိပီးလည္းဆရာစပ္စုတယ္မထင္ပါနဲ႔နာမည္ကေရားက်ဳပ္ကဒီသခ်ႌဳင္းမွာသုဘရာဇာပါရင္းႏွီးသြားေအာင္ပါ
က်ေနာ္အသက္35ပါအကိုက်ေနာ္ကအကို႔ထက္ငယ္ပါတယ္နာမည္ကေတာ့လြမ္းေဝလို႔ေခၚပါတယ္
ေအာ္ငယ္ေသးတာပဲဆရာလြမ္းေဝက
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ဳပ္ရြာထည္းကလူေတြကိုဆရာေလးဒီမွာေရာက္ေနတယ္လို႔လမ္းညႊန္ေပးပါမယ္အခုက်ဳပ္သြားလိုက္ဦးမယ္
ေကာင္းပါပီး
ခနေနေတာ့ရြာထည္းကေယာက်ာ္းမိန္းမေတြလာၾကေတာ့တာပဲမနည္းဘူးတခ်ိဳးကလည္းပေယာဂဒဏ္ခံစားေနၾကရတယ္သူတို႔ကိုကုေပ်ာက္ေအာင္အစအနပါမက်န္ကုန္ေအာင္ကု႔ေပးလိုက္တယ္ေဗဒင္ဘာညာေဟားအေဆာင္အေရာင္ေတြလုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္
ဘာရြာျပင္သခ်ႌဳင္းမွာဆရာ
တေယာက္ေနတယ္ဟုတ္လား
ဟုတ္တယ္ကိုမင္းမင္းက်ေနာ္တို႔ကိုတိုင္
သြားၾကည့္တာပါ
ခဏကမွျပန္လာတာပေယာဂကုတည့္လူေတြလည္းမနည္းမ်ားတယ္ဆရာပီးေတာ့ေဗဒင္လည္းမွန္တယ္အဲဆရာလြမ္းေဝက
ေတာ္စမ္းပါကြာငါအတာေတြအယုံအၾကည္မရွိဘူးပီးေတာ့ခုလိုတိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာဒီလိုပေယာဂေတြလည္းမရွိေတာ့ဘူးကြဒါသက္သက္လုတ္စားတာေနမွာပါကြာဘာပေယာဂကုတာလည္းအလိမ္ေတြအတာေတြက
အဟန္းညီေလးတို႔ခဏကေျပာတည့္အထည္းမွာလုတ္စားတာကို႔လိမ္ညာတာတို႔ပါသလားလို႔ၾကာမိပါတယ္ဆရာ
မင္းမင္းတေယာက္မ်က္ႏွာပ်က္သြားတယ္
ေအာ္ဒီလိုပါဆရာက်ေနာ္တို႔ကဒီလိုတိုးတက္ေနတည့္ေခတ္ႀကီးမွာဒီလိုပညာေတြပေယာဂေတြဘာေတြညာေတြအယုံၾကည္မရွိပါဘူးဆရာယုံလည္းမယုံဘူး
အင္းညီးေလးတို႔မယုံရင္လည္းမယုံသလိုေနပါဒါေပမဲ့ဆရာတိုင္းကိုဆရာလိမ္လို႔ေတာ့မေစာ္ကားပါနဲ႔ဆရာတို႔ပညာမွာအတုေရာင္ေတြရွိသလိုပညာအစစ္ေတြလည္းရွိတယ္ညီအတာေၾကာင့္အေျပာအဆိုေလးဆင္ခ်င္ေစခ်င္တယ္က်ေနာ္မ်က္ႏွာခပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္
ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ
က်ေနာ္တို႔ကမယုံလိုေျပာမိတာပါဆရာ
ေအးေလညီေလးတို႔မယုံလည္းရပါတယ္
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေနာက္တလအတြင္းညီေလးဘာျဖစ္မလည္းေစာင့္ၾကည့္ေပါ့ဆရာသြားေတာ့မယ္ညီက်မ္းမာေရးဂရုစိုက္
ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ
က်ေနာ္ဆရာေျပာသြားတည့္စကားႏွစ္ခြန္းကိုက်ေနာ္နားမလယ္ႏိုင္ေပ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္
တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ထူးျခားလာတယ္
အေမသားဘာျဖစ္လည္းမသိဘူးအေမညညအိမ္မက္ထည္းမွာဘီလူမႀကီးတေကာင္သားကိုအတင္းလိုက္ကိုက္စားတယ္ေလးငါးညရွိပီးအိမ္မက္တာမိုးလင္းေတာ့ဘီလူးမႀကီးသားကိုကိုက္စားထားတဲ့ေနရာကမည္းနာတယ္မီးခိုးနမ့္ေတြလည္းေညာ္တယ္အေမဘာျဖစ္တာလဲးမသိဘူး
သားစိတ္ဆြဲးလို႔ေန႔မွာပါညညဘုရားရွစ္ခိုးအိပ္ပါသားဘုရားတရားမေမ့နဲ႔ေနာ္သားမင္းမင္း
ဟုတ္ကဲ့ပါအေမ
သားအခုေတာ္ေတာ္နာေနတယ္ဘီလူးမႀကီးကိုက္ထားတည့္ေနရာက
ဟုတ္လားသားထြန္းေရႊဝါေဆးလိမ္ထားလိုက္ပါပီးရင္ကုတင္ေပၚကေဆးယူလိမ္းထားလိုက္ေနာ္အေမအလုတ္သြားဦးမယ္။