အေရခြံ
…ဝါဆို ဝါေခါင္ ေရေတြျကီးလို ့
သေျပသီးမွည့္ ေကာက္စို ့ကြယ္ …
ဟြာ ဆူးခ်ဳံ ဟိုဘက္ထဲက ဘာေကာင္ျကီးက တြယ္လိမ့္မယ္...´´ ဟီး..ဟီး.,ငယ္ငယ္က သင္ခဲ႕ရတဲ႕ ကဗ်ာေလး စားရ မယ့္ေနရာထိပဲ မွတ္မိေတာ့သည္..ဆူးစူးပီး အတြယ္ခံ ရမယ့္စာပိုဒ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့...ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူသား ပီသ လြန္း၏ ဟု စိတ္ျကီးဝင္မိသည္...ေကာင္းေလစြ တကား... ဘယ္ေနရာေတြမွာ ေပါက္တတ္တယ္ေတာ့ ေသခ်ာမသိ က်ဳပ္တို ့ အရပ္မွာေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ သေျပပင္ေတြ ေတြ ႔ရ တုန္း...ငယ္ငယ္က ေလွနဲ႕ လိုက္ေကာက္ပီး အားရပါးရစားခဲ႕ျကတာကို သေျပ သီးခ်ိန္တိုင္း အမွတ္တရ သတိရမိတုန္း...တခါတေလ အပင္ေပါ ္တက္ခူးတာ မျကိုက္တဲ႕ ပိုင္ရွင္ ရွိတဲ႕ အပင္ကမ်ားဆို အလစ္ေစာင့္ပီး ခိုးခူးစားျက တာက အလုပ္တခု...အဲ႕လို အသီးကမွ စားရတာ ပိုအရ သာ ရွိေနသလိုပင္...တျဖဲနွစ္ျဖဲ စားပီးပီ ဆိုလို ့ကေတာ့ လ်ွာေတြ ပါးစပ္ေတြက မဲနယ္ဆိုးထားသည့္နွယ္...ခ်ိဳခ်ဥ္ ဖန္ သည့္ အရသာနွင့္ တခါတရံ အစားမ်ားရင္ ပအာ ျဖစ္ တတ္ေသး ( အာေခါင္ယားျခင္း ) ဒါေပမယ့္ ထပ္မစားျဖစ္ ေတာ့ဘူးလား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္...အခ်ိန္တန္ေတာ့ အပင္ကို ေမာ့ျကည့္ျမဲ... ခုလို အသက္အရြယ္က်ေတာ့လည္း အဲ႕လိုေတြ လုပ္ေန ဖို ့က မသင့္ေတာ့.. ကေလးေတြ ေဆာ့ျကခူးျကသည္ကို ေငးရင္း စားျမံဳ႕ျပန္ သတိရ ေနရံုသာ... ***** အျမဲတမ္း ျဖတ္သြားေနျကလမ္းထဲက ျခံတျခံ မ်က္နွာစာ မွာစိုက္ထားသည့္ သေျပပင္က သူ ့ရာသီ အလိုက္ သီး လာတာျမင္မိသည္...အသီးေတြကလည္း ေအာင္ ပါ့... မွည့္ဝင္းလာသည္ ကိုေတြ႕ေတာ့ တလံုးတေလ စားျကည့္ ခ်င္စိတ္က ေပါ ္မိေသး...ေျကြက်ေနတာေတာ့ မစားခ်င္.. မသင့္ေတာ္ပါဘူးေလ ဆိုပီး ေျဖသိမ့္လိုက္ရသည္... တရက္ ေန ့လည္ခင္း ျဖတ္ေလ်ာက္လာရင္း ကေလးတ သိုက္ အပင္ေပါ ္တက္ခူးေနျကတာ ေတြ႕မိေတာ့ ခဏ ရပ္ျကည္မိေသး...ျခံရွင္ မရွိဘူးထင္ပါ့..အပူပင္ကင္း တဲ႕ ခေလး ဘဝ ျပန္ရခ်င္တဲ႕ ကိုထီးကိုပါ သတိရလိုက္မိ ေသး..ေအးခ်မ္းလိုက္ပါဘိေတာ့... အသြားမွာ ျမင္ခဲ႕ရသမ်ွက အျပန္က်ေတာ့ သေျပပင္ကို လွည့္ေတာင္မျကည့္ရဲ ေလာက္ေအာင္ပင္..ျခံရွင္ ျပန္ ေရာက္ေနပီး က်ိန္ဆဲေနသည္က မျကားဝံ႕မနာသာ တန္ဖိုးရွိလြန္းသည့္ အသီးလည္းမဟုတ္ ေရာင္းစားလို ့ လည္း အဆင္မေျပနိုင္ သူ ့ဖာသာလည္းေျကြက် ေနတာ ပဲကို ျဖစ္ပ်က္ေနသည္က သရုပ္ပ်က္လြန္းသည္..လမ္း သြားလမ္းလာ အိမ္နီးနားခ်င္းမွ အားမနာ စကားလံုးတို ့က ယုတ္ရင္းျကမ္းတမ္းလွ၏..ေျဖေတြး ေတြးေပးလိုက္မိပါ ေသးတယ္ေလ..ေျသာ္ ကေလးေတြက အမိႈက္ဖြသြားလို ့ စိတ္ဆိုးေဒါသျဖစ္တာေနမွာေပါ့လို ့ေလ... တရားနဲ႕သာေျဖပါ ညီမရယ္..တခါတေလ ဒီလို
ပါပဲ..ေဒါသ ေရွ႕ထားေတာ့ အမွားေတြ႕တတ္တယ္ကြယ့္
သည္းခံျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ျခင္းတဲ႕..အမ ကေတာ့ေလ
အားတာနဲ႕ ပုတီးစိတ္ေနတာ..ဘုရားနဲ႕တရားနဲ႕ဆိုေတာ့
ျငိမ္းခ်မ္းတာေပါ့ကြယ္..သတိ ေလးထား ေနာ္ညီမ´´
ေခ်ာင္းနားမေထာင္ပဲႏွင့္ကို အသံ က အေတာင့္လိုက္ျကီး
နားထဲဝင္လာလို ့ဘယ္ကပါလိမ့္လို ့လွည့္ျကည့္မိပါတယ္
လား..လား..ေန ့လည္က အမျကီး သူ ့အိမ္ဝရံတာကေန
ဖုန္းေျပာေနတာကိုး..က်ဳပ္ထက္ကို ပိုပီး လူသား ပီသ ပါ
ေပ့ဗ်ာ..
ေန ့ခင္းက သေျပသီးနဲ႕ စိတ္တာ ဘယ္နွစ္လံုးရလဲ လို ့
ေမးေတာ့ ေမးျကည့္ခ်င္သား...ေတာ္ျကာ အဓိ႒ာန္မျပည့္
ေသးဘူးဆိုပီ ကို ့ပါ စိတ္လႊတ္လိုက္မစိုးလို ့ေမးရဲေတာ့
ပါဘူး..ကိုယ္လည္းေလ ေလာကီသားေပမို ့ဆိုေတာ့ေလ
...ဟီး...ဟီး...။
*****
ကူးေရးစရာ စာအုပ္ ဘယ္နားထားမိမွန္းမသိလို ့စိတ္ကူး
တည့္ရာေရးလိုက္သည္..။