ျမန္မာ သခ်ာၤ ၃

image source:(google)
သခ်ၤာသည္ဂဏန္း၊ အေရအတြက္တို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ သိပၸံပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္ သည္။ လူတို႔သည္အလြန္ေရွးက်ေသာေခတ္အခါကပင္ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ ေျမႇာက္၊ အစားပါဝင္ ေသာလြယ္ကူသည့္ ပုစာၦမ်ားကိုတြက္ျခင္း၊ ေျမမ်ားကိုစံနစ္တက် တိုင္းတာျခင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ နကၡတ္ တာရာတို႔ကိုၾကည့္၍ ျပကၡဒိန္မ်ားျပဳလုပ္ျခင္းစသည့္အလုပ္မ်ားကိုျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ထိုအခ်ိန္မွစ၍သခ်ၤာပညာသည္လည္းေပၚေပါက္လာခဲ့သည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။သို႔ေသာ္ဂဏန္းမ်ားႏွင့္အေရအတြက္မ်ားကိုလြယ္ကူစြာေရးသားေဖၚျပရန္သင့္ေတာ္ေသာနည္းမရွိခဲ့သျဖင့္သခ်ၤာပညာတိုးတက္မႈသည္အလြန္ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ေလသည္။ဆယ္ရာစုႏွစ္တြင္မွ၁၊၂၊၃၊၄စသည္တို႔ကိုအာရပ္အမွတ္အသားမ်ားႏွင့္တကြ သုညကို (ဝ) ဟူေသာ အမွတ္အသားျဖင့္ေရးသားရန္သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ထိုအခ်ိန္မွအစျပဳ၍သခ်ၤာပညာရပ္သည္လည္းအလြန္တိုးတက္ထြန္းကားလာခဲ့ေလသည္။ေရွးလူမ်ိဳးမ်ားအနက္ ဂရိတို႔သည္ သခ်ၤာဘာသာကိုအလြန္တိုးတက္ေအာင္ႀကံေဆာင္ခဲ့ၾကေလရာ ဘီစီ ၆၀ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ မီလီတပ္ၿမိဳ႕သား ဒႆနိကေဗဒပညာရွင္ ေသးလိအမည္ရွိ ဂရိအမ်ိဳးသားႀကီးသည္ ဂ်ီဩေမႀတီႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္သီအိုရမ္မ်ားကို သာမညမွႀကံနည္းျဖင့္သက္ေသျပႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္၊အျခားပုစာၦအခ်က္အလက္မ်ားကိုလည္း ယုတၱိေဗဒႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္သာမညမွႀကံနည္းျဖင့္ဆင္ျခင္ယူဆႏိုင္ေၾကာင္းကိုျပသႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤနည္းကို ေတြ႕ရွိခဲ့ရာမွအစျပဳ၍ ဂ်ီဩေမႀတီပညာရပ္ေပၚေပါက္ လာေလသည္။ ၁၅ရာစုႏွစ္တြင္ ပညာရွိတို႔သည္ အကၡရာ သခ်ၤာကိုတီထြင္ခဲ့ၾက၍ ၁၆ ရာစုတြင္အနာလစ္ တစ္ကယ္ဂ်ီအိုေမႀတီအေျခခံကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့ၾကသည္။ဆယ့္ခုနစ္ရာစုႏွစ္မွစ၍ သခ်ၤာပညာကိုသိပၸံပညာရပ္မ်ားတြင္တစ္စထက္တစ္စတိုးတက္သုံးစြဲခဲ့ၾကသည္။ဤသို႔တိုးတက္သုံးစြဲခဲ့ရာတြင္ ခက္ခဲေသာျပႆနာမ်ားကို ေတြ႕ရွိခဲ့သျဖင့္ ကဲ့ကုလသခ်ၤာပညာရပ္ကို ၾကဆခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည့္ သခ်ၤာပညာရပ္မ်ားကို အမွီျပဳလ်က္ စက္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာပညာရပ္မ်ားႏွင့္႐ူပေဗဒပညာရပ္မ်ားသည္မ်ားစြာတိုးတက္ခဲ့ၾကသည္။ အင္ဂ်င္နီယာအတတ္ ပညာသည္ သခ်ၤာပညာဟူေသာ အုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ တည္ရွိသျဖင့္ ထိုအတတ္ပညာသင္ၾကားလိုသူ တို႔သည္သခ်ၤာကိုေကာင္းစြာတတ္ေျမာက္ၾကရေပသည္။ယခုေခတ္တြင္သခ်ၤာပညာရပ္မ်ားမွာ အမ်ိဳးအမည္အားျဖင့္အလြန္မ်ားျပားလာ၏။ ယင္းတို႔ကိုမူလတန္းသခ်ၤာရပ္မ်ားႏွင့္အထက္တန္းသခ်ၤာရပ္မ်ားဟုႏွစ္ပိုင္းပိုင္းျခားထား၏။ဂဏန္းသခ်ၤာ၊အကၡရာသခ်ၤာ၊ဂ်ီဩေမႀတီႏွင့္ႀတိဂိုႏိုေမႀတီတို႔သည္ မူလတန္းသခ်ၤာတြင္ အက်ဳံးဝင္ၾက၍အနာလစ္တစ္ကယ္ဂ်ီဩေမႀတီ၊ ကဲ့ကုလသခ်ၤာ စသည္တို႔မွာ အထက္တန္းသခ်ၤာတြင္အက်ဳံးဝင္ၾကသည္။