Tutulmaya doğru....

“Öyle bir yerdeyim ki; Ne gitmesi mümkün, ne kalması . Vazgeçmekle direnmek arasında, akla karanın tam ortasındayım... Kaybetmenin arifesinde, yeni bir hayatın eşiğindeyim... Kalsam canım yanacak, gitsem hayatım” Hz.Mevlana
19 Kasım da boğa burcunda gerçekleşecek olan ay tutulması tam da böyle hissettiriyor bize... İçimizde bir sıkışmışlık, baskı hissi bizi değişime bir karar vermeye zorluyor. Mantık ile duygunun, akıl ile kalbin arasında yönümüzü bulmaya çalışıyor, karanlığın içinde bir ışık arıyoruz.

Kaç sonbahar geçti gönlümüzden. Kaçımız yazken kışı yaşadı hayatında. Gözümüz gibi baktığımız çiceğimiz kurumadı mı yine gözümüzün önünde. Yıkılan hayaller, siyaha dönen umutlar.. Dışı başka içi başka yaşanan hayatlar. Başka birine bağlanan mutluluklar...
Doğanın yaşamıda bu değil midir? Kışın ardından bahar, gecenin ardından gündüz gelir. Yağmurdan sonra doğar güneş tekrar. Ağaçlar yapraklarını döker sonbaharda, baharda yeşerir yine dalları. Aslında yenisine yer açmaktır amacı.

Bu tutulmada bizde bunu yapalım. Kurumuş yapraklarımızı dökelim, gitmesine izin verelim yenisi için. Sıkı sıkıya tutunduğumuz, zorla olsun diye uğraştığımız hayallerimizi serbest bırakalım. Olur da lazım olur diye giymediğimiz dolapta duran o kıyafeti ihtiyacı olana verelim. Belki bir başkasının mutluluğu olur bizim işimize yaramayan... Temizlik yapalım bugün fazlalıkları atalım içimizdeki hayatımızdaki... Yer açalım bahara. Biliyoruz ki bu döngüde yerine çok daha iyisi gelecek. Dökülen yapraklarımız, kuruyan çiceklerimiz tekrar yeşerecek. Yeter ki akışa bırak kendini, güven bu döngüye...

Ne demiş Şems-i Tebrizi " Hayat bu, bir bakarsın her şey bir anda son bulur. Hayat bu, son dediğin an her şey yeniden can bulur."
Umutlarımızın can bulması ümidiyle
Mutlu günler dilerim....