အဆုံးမရွိႏိုင္ေသာ ေမတၱာ

နံနက္ခင္းမွာကြ်န္ေတာ္ႏိုးလာေတာ့ ဦးစြာျပဴတင္းေပါက္ကိုလွမ္းဖြင့္လိုက္တယ္ ။ျပီးရင္ကြ်န္ေတာ္ သစ္ကိုင္းမွာနားေနတဲ႕ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးသီက်ဴးသံကို နားစြင့္ေလ့ရွိတယ္ ။တစ္ကိုင္းျပီးတစ္ကိုင္း ခုန္ကူးေနတဲ႕ငွက္ကေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္ ။အဲ႕ဒီျမင္ကြင္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ေန႔တာခြန္အားျဖစ္ေစတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ျကည့္လို႔ဝမွ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္တာတို႔လုပ္တယ္ ။ အဲ႕တာေတြ ျပီးတာနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းစာျကည့္ရေတာ့တာ ။ ခဏျကာေတာ့ အခန္းတံခါးေခါက္သံျကားရတယ္ ။
"ေဒါက္ ေဒါက္...ကေလးေရ..ကေလး"
"ဗ်ာ... ျကီးျကီးေဆြ"
"ကေလးစာလုပ္ေနတာလား? ဟုတ္ ျကီးျကီးေဆြ" ။
"ေအးေအး ...ကေလး နံနက္စာ စားခ်ိန္ေရာက္ေနျပီေလ...ေအာက္ထပ္မွာ ကေလးမာမီ ကေလးကို ေစာင့္ေနတယ္ ။ကေလး ဆင္းလာခဲ႕လိုက္ေတာ့ ။ ဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ဆင္းလာခဲ႕ပါ့မယ္ ျကီးျကီးေဆြ " ။
ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့ ေအာက္ထပ္ ထမင္းစားဝိုင္းမွာ မာမီ႔ကိုေတြ႕ရတယ္ ။ မာမီက lap-top နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ကြ်န္ေတာ့္ မာမီက အလုပ္အရမ္း
လုပ္တာပါ ။ ထမင္းစားရင္ေတာင္ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႕စားတာ ။
ကြ်န္ေတာ္ေရာက္မွန္းသိေတာ့ မာမီ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္လွမ္းျကည့္ျပီး "သားဒီေန႔ နံနက္စာစားခ်ိန္ ေနာက္က်တယ္ေနာ္" ။
"ဟုတ္ ...သားအိပ္ရာထနဲနဲ ေနာက္က်သြားလို႔ပါ မာမီ" ။
"နဲနဲ ဆိုေပမယ့္ အရာအားလုံးေနာက္က်သြားေတာ့တာဘဲသား... အခုလဲျကည့္ေလ သားအိပ္ရာထ ေနာက္က်ေတာ့ စာျကည့္ခ်ိန္ေနာက္က် ေအာ္ အခုလဲ နံနက္စာစားခ်ိန္ပါ ေနာက္က်ရျပီ မဟုတ္လား? ေနာက္တစ္ခါ ဒါမ်ိဳးေနာက္မက်ေစနဲ႕ ။ အခ်ိန္ကိုေလးစားစမ္း သား" ။
"ဟုတ္ကဲ႕...မာမီ" ။
"ကဲကဲ ျမန္ျမန္စားေတာ့ ။ စားျပီး ေက်ာင္းသြားဖို႔လုပ္ေတာ့ "။
"ဟုတ္...မာမီ" ။ မာမီ႔ မ်က္လုံးေတြ lap-top ေပၚသို႕ ျပန္ေရာက္သြား၏ ။
ကြ်န္ေတာ္ေန႔တိုင္း ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ဆြဲထားတဲ႕ အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္တစ္ေန႔တာကို ျဖတ္သန္းရတယ္ ။မာမီက ကြ်န္ေတာ့္ကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကေန စည္းစနစ္နဲ႕ေနတတ္ေအာင္ပုံသြင္းထားခဲ႕တာပါ ။ ကြ်န္ေတာ္က အခုမွ
ပဥၥမတန္းပါ ။ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း မထားရဘူး ။
မာမီက ကြ်န္ေတာ့္ကို အေပါင္း အသင္းေတြေျကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ပ်က္စီးသြားမွာ မလိုလားဘူးတဲ႕ ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မြန္းျကပ္လာတဲ႕ အခါ ရင္ဖြင့္ဖို႕ အေဖာ္ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ တကယ္ကို လိုခ်င္မိတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းပို႕ ေက်ာင္းျကိဳလုပ္ေပးသူကေတာ့ ေလးေလးစိုး ပါ ။ေလးေလးစိုးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို အလိုလိုက္ပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္တာေတြ ေလးေလးစိုးကိုေမးရင္ ေျပာျပတယ္ ။ အဓိက ကေတာ့ မာမီ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ေမးလို႔မရတာေတြေပါ့ ။ မာမီ႔ဆီမွာ ကြ်န္ေတာ္ ဒယ္ဒီ႔ အေျကာင္းေမးတုန္းက မာမီ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေအာ္တာကို သတိရေသးတယ္ ။ ႏွစ္စဥ္ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႔ကို မာမီက ခမ္းခမ္းနားနားျပဳလုပ္က်င္းပေပးေလ့ရွိတယ္ ။ အဲ႕ဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အတန္းတူ အတန္းသားေတြကို မာမီကက ဖိတ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳတယ္ ။ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႕ကို ေက်ာင္းမွာလဲ လုပ္တယ္ ညေနပိုင္း အိမ္မွာလဲ လုပ္တယ္ ။ ညေနပိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႕ပြဲလာမယ့္ အတန္းတူ အတန္းသားေတြအတြက္ကို ကားစင္းလုံးငွားေပးတယ္ ။ အဲ႕ဒီလိုေလးလုပ္ေပးေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ ။မဟုတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႔ပြဲကို လာမယ့္သူေတာင္ရွိမလားမသိဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္းမထားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္သူမွ သိပ္မခင္ျကဘူး ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ေမြးေန႔ပြဲကို ခမ္းခမ္းနားနားမလုပ္ရင္ေနပါေစသူမ်ားေတြလို မိသားစုစုံစုံလင္လင္နဲ႕ေမြးေန႔မွာအတူျဖတ္သန္းခ်င္တာပါ။
ဒါေျကာင့္ ကြ်န္ေတာ္က ေမြးေန႕မတိုင္ခင္ရက္မွာ
"ဒယ္ဒီေကာ သားေမြးေန႕မလာဘူးလားဟင္...မာမီ"လို႕ေမးလိုက္ေတာ့ မာမီ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေဒါသထြက္ျပီးေအာ္ေျပာတယ္ ။ "ငါ့အေရွ႕မွာ သူ႕အေျကာင္းလာမေျပာနဲ႕ ။ ငါ့အရိပ္ေအာက္မွာေနေနသေရြ႕ သူ႕အေျကာင္း ဘာမွ မျကားခ်င္ဘူး ။ေအး...သိပ္သိခ်င္ရင္ေတာ့ အရြယ္ေရာက္လို႔ ငါ့အရိပ္ေအာက္ကလႊတ္ျပီဆို သူ႕ကိုရွာျပီးသြားေမးလို႔ရတယ္ "ဟု မာမီ မခိုးမခန္႔ေျပာခဲ႕တာပါ ။ အဲ႕တုန္းက မာမီ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ ဝဲေနတဲ႕မ်က္ရည္ေတြ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ေသးတယ္ ။ အဲ႕ေန႔ျပီးေနာက္ေန႔ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႕ပြဲထိ မာမီ႔မ်က္ႏွာက သိပ္ျကည္လင္မေနခဲ႕ပါဘူး" ။
မာမီ ကြ်န္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတုန္းဘဲလား? ။ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါျပီ ။ ေနာက္ခါ ဒယ္ဒီ႔အေျကာင္း မာမီ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမးေတာ့ဘူးလို႕ ။ အဲ႕ေတာ့ ေလးေလးစိုးဆီမွာဘဲ
ကြ်န္ေတာ္ ဒယ္ဒီ႔အေျကာင္းေမးရေတာ့တာေပါ့ ။ ေလးေလးစိုးကလဲ ကြ်န္ေတာ္ကို ေျပာျပရွာတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီက ကြ်န္ေတာ္လသားေလာက္အရြယ္မွာ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပေတြျဖစ္ျကျပီး ကြာရွင္းလိုက္ျကတာတဲ႕ ။ ဘယ္လိုအေျကာင္းနဲ႕ ကြာရွင္းလိုက္လဲဆိုေတာ့ ဒယ္ဒီက မာမီ႔ေနာက္ကြယ္မွာ မာမီမသိေအာင္ အငယ္ေႏွာင္းထားေနခဲ႕တာတဲ႕။
ကြ်န္ေတာ္ျကားလိုက္ရတဲ႕ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္မင္သက္သြားခဲ႕တာ ။ ဒါေျကာင့္ မာမီ ဒယ္ဒီ့ကိုစိတ္နာေနတာလား? ။ မာမီ႔မွာလဲ နာျကည္းခ်က္ေတြရွိေနမွာဘဲ ။ တစ္ဆက္တည္း ဆိုသလိုဘဲ ဒီလို အခ်ိန္ထိ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးနဲ႕
ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ႕တဲ႕ မာမီဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ပါလားဟု ကြ်န္ေတာ္ နားလည္လိုက္တယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္
ဒယ္ဒီ႔ကိုလဲ စိတ္မနာရက္ပါဘူး ။ ဒယ္ဒီဟာ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလို႕ အဲ႕ဒီေနာက္အိမ္ေထာင္ကေန ကေလးတစ္ေယာက္တာင္ေမြးျပီဆိုဘဲ ။ ေအာ္ ဒီကမာ႓ေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ေသြးသားေတာ္စပ္တဲ႕လူ ရွိပါလားဆိုျပီးေတာင္ ဝမ္းသာမိပါေသးတယ္ ။
ဒီတစ္ေခါက္ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ top-1ခ်ိတ္ေတာ့ မာမီက ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တာ ေတာင္းလို႔ေျပာတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ လိုခ်င္တာက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ရင္ဖြင့္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေလာက္ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာရင္ မာမီ သေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ မာမီ႕ကို
"မာမီ..သား ဘာမွ မလိုအပ္ပါဘူး ။ အရာအားလုံးျပည့္စုံပါတယ္လို႔ဘဲ ေျပာလိုက္တယ္" ။ အဲ႕ဒီေန႔ ညေနပိုင္းမွာဘဲ မာမီ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေပ်ာ္ဆုံး လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ႕တယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အံ႕ျသစရာေကာင္းတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာေပမယ့္ မာမီ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ကို သိ
ေနခဲ႕တယ္ ။ အဲ႕တာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို မာမီက ေခြးကေလးတစ္ေကာင္ လက္ေဆာင္ေပးတာပါ ။ ေခြးေလးကို လက္ခံ
ျပီးတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမတတ္ေအာင္ ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ ။
မာမီ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲကို လွမ္းျမင္ေနရလား ဗ်ာ ။ ဟင့္အင္း
မာမီ အဲ႕ေလာက္ထိ မျမင္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္ ။ တကယ္လို႕သာ
မာမီ ျမင္ႏိုင္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ကယ့္ကိုအပ္ေနတာက မာမီ့ဆီက ျကင္နာ ေႏြးေထြးမႈပါ ။
ဒါနဲ႕ဘဲ ေခြးေလး ျဖဴေဖြးက ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ဖြင့္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ့ ။ ျဖဴေဖြးဆိုတာက ေခြးေလး
ရဲ႕ အေရာင္ကျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးနဲ႕မို႔ပါ ။ညေနပိုင္း အခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ ျဖဴေဖြးနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ကစားျဖစ္ျကတယ္ ။ ျဖဴေဖြးေလးက ကြ်န္ေတာ္ ေဘာလုံး ေသးေသးေလးပစ္ေပးရင္ အဲ႔ဒီေဘာလုံးေလးကို သူ႔ပါးစပ္နဲ႕ ကိုက္ကိုက္ျပီး ျပန္ခ်ီလာတတ္တယ္ ။ ျဖဴေဖြးေလးက အေကာင္ေသးေသးေလးနဲ႕ သိပ္သြက္တာ ။ တစ္ရက္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ျဖဴေဖြး ေဘာလုံးပစ္ကစားေနရင္းက ကြ်န္ေတာ္ပစ္လိုက္တဲ႕ ေဘာလုံးေလး ျခံျပင္ဘက္ကို လွိမ့္ သြားေတာ့ ျဖဴေဖြးေလးကလဲ ေဘာလုံးေလး ကိုက္ခ်ီဖို႔
ျခံျပင္ဘက္ကိုေျပးသြားေတာ့တာေပါ့ ။ ျခံျပင္မွာ ကားအသြားအလာရွိလို႔ ကြ်န္ေတာ္လဲ စိတ္မခ်ဘဲ ျခံျပင္ကို လိုက္ထြက္လိုက္တာ ။ ျဖဴေဖြးေလးက လမ္းတစ္ဖက္မွာ ေဘာလုံးေလး ကိုက္ခ်ီျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆီေျပး
လာတာ ။ ဟိုဘက္မွာ ကားတစ္စင္း "ျဖဴေဖြး... မလာခဲ႕နဲ႕...
ဟုကြ်န္ေတာ္အလန္႔တျကားေျပးေအာ္ရင္း..ကြ်န္ေတာ္အေပၚ
သို႔ေျမွာက္တက္သြားခဲ႕တယ္ ။ လူတစ္စုရဲ႕ "ဒီမွာ ကေလး တစ္ေယာက္ ကား တိုက္မိျပီေဟ့" ဆိုတဲ႕ အသံျကားျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ ကမာ႓လဲ အေမွာင္ဖုန္း သြားခဲ႕တယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ျပန္ သတိရလာေတာ့ " ဟာ..ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနတာလဲ? ။ ကြ်န္ေတာ္ေဆးရုံေရာက္ေနတာဘဲ ။ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္မွာလဲ ေဆးပိုက္ေတြနဲ႕ ။ ျပီးေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာမာမီ .. ။ေအာ္.. မာမီႏိုးသြားျပီ ။ "သား ...သားသတိရလာျပီ ေနာ္ ။ မာမီစိုးရိမ္ေနလိုက္ရတာ သားရယ္...။မာမီ႔ အသံေတြ တုန္ေနတယ္ ။ မာမီ ငိုေနတယ္ ...။ မာမီက သိပ္ကို စိတ္ဓာတ္ျကံ႕ခိုင္တဲ႕ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဘဲ ။ အခုလို မာမီငိုေနတာျမင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ မ်က္ရည္ေတြ စို႕တက္လာေတာ့တယ္ ။ မာမီမငိုပါနဲ႕ ..သားကိုခ်စ္ရင္..။ မာမီ ဆက္ငိုေနတုန္းဘဲ...။ကြ်န္ေတာ့္အသံကို မာမီျကားရဲ႕လားဗ်ာ ။
မာမီက မ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္ျပီး ဆက္ေျပာတယ္ ။ သားရဲ႕
ေခြးေလးကို သားသိပ္ခ်စ္တာ မာမီသိပါတယ္ သားရယ္ ...
သားရဲ႕ေခြးေလးျဖဴေဖြး အတြက္လဲ စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္ ။ သားရဲ႕ေခြးေလး က်န္းက်န္းမာမာရွိပါတယ္ ။ မာမီ ကိုယ္တိုင္ သားကိုယ္စားေစာင့္ေရွာက္ေပးထားတယ္ ...ကြ်န္ေတာ္အားလုံး ျပန္ သတိရျပီ ။ "သားေလး...စိတ္ခ်ေနာ္ ..သားေလးကို မာမီ ပစ္မထားေတာ့ပါဘူး ။ သားေလးကို မာမီ အေႏြးေထြးဆုံးေစာင့္ေရွာက္သြားပါမယ္လို႔ မာမီကတိေပးပါတယ္...။ အခုကတည္းကေန မာမီ႔ေႏြးေထြးမႈနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ျပည့္စုံေနပါျပီ ဗ်ာ။ အဆုံးမရွိႏိုင္တဲ႕ေမတၱာနဲ႔ ခ်စ္ေပးတဲ႕ မာမီကိုလဲ ကြ်န္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ပါျပီ ။မာမီက ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝအတြက္ မရွိမျဖစ္အလိုအပ္ဆုံးေသာသူ တစ္ေယာက္လို႔ ။ကြ်န္ေတာ့္ကမာ႓ျကီးက အခုေတာ့လဲ အရာ အားလုံးျပည့္စုံလို႔။
ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲကေန မ်က္ရည္ေတြ သြန္းလို႔ က်လာခဲ႕တယ္ ။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ အဲ႕ဒီမ်က္ရည္ေတြက ဝမ္းနည္း မ်က္ရည္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါဘဲ ။

ဝင္ေရာက္ဖတ္ရႈေပးသူမ်ားအား ေက်းဇူးတင္လ်က္ပါ...။
Bawk San Tun(Flawra)