20210425 (Sunday)

21

Journalists who are not heroes, even when they think they are

There are journalists who believe they are heroes, because they have written "sad and heartbreaking" stories of real life, such as about miserable children on the brink of death in third world countries, because of wars, famines, terrible decisions made and enforced by climbing and corrupt rulers, clinging to power like pharaohs or Roman emperors, or massacres perpetrated by "death squads" or hitmen at the service of drug traffickers, and so on.

Reporters who visit areas devastated by earthquakes or cyclones, who eat cold sandwiches or cold fried chicken, because "their duty calls them." When seeing themselves in the mirror, these journalists may think: "We are the voice of those who do not speak, we are the champions who fight against the injustices committed by the oppressors, by those advantageous human beings who walk on the shoulders of other human beings. ignored, impoverished and mistreated..."

And then some civil society organizations, private entities, and even public universities subsidized with budgets that come from tax-paying citizens (this should not be forgotten) give them prizes to recognize their "great work."

Some of them consider themselves heroes even if they don't pronounce or write this literally, too, because sometimes they have to run in order to flee conflict zones for their lives, and they get scared and sweat and even get hurt or injured. They interview women who have been widowed recently or years ago due to the actions of paramilitary groups, "insurgents", "white guards", guerrillas, "liberating combatants", partisans, warlords, government opponents, battalions of some army, assailants, hitmen, and so on.

They often describe "distressing situations" with tearful prose (to "shock" readers), with the grand prize in the form of a bank check in mind, a medal, a statuette, a diploma or a signed and stamped paper sheet in recognition of their titanic effort.

The reality is that those journalists and reporters who consider themselves heroes are already working for a salary, financial compensation, or remuneration, even if they consider themselves saviors of humanity, or of a small part of the human species.

On the other hand, there are numerous journalists and many academics who have been co-opted by governments, regimes, States, business groups, and so on. Journalists have been threatened by armed groups.

For one reason or another, a certain class of news writers do not report truthfully, they write or pronounce lies, libel, attack opponents of bad government with their pens, and praise the latter. "Everything is fine," they say. Some of them are bribed through handouts, money put in envelopes that are delivered to them, advertising contracts, advertisements, gifts of fine watches, suits, dresses, purses, liquor bottles, cars, computers, cell phones, pleasure trips with expenses paid by corrupt and thieving deputies, senators, mayors, councilors, governors, government officials, Cabinet members, secretaries of State, presidents of nations, ministers of the Executive Power, judges, magistrates, ministers of the Judiciary, even favored businessmen by the rulers in turn.

"The price of liberty is eternal vigilance." —John Philpot Curran (1790).

More about this later (maybe.)

██████

20210425 (domingo)

Periodistas que no son héroes, aun cuando ellos sí piensan que lo son

Hay periodistas que se creen héroes, porque han escrito historias "tristes y desgarradoras" de la vida real, como por ejemplo acerca de niños miserables al borde de la muerte en países tercermundistas, a causa de guerras, hambrunas, pésimas decisiones tomadas y ejecutadas por gobernantes trepadores y corruptos, aferrados al poder cual faraones o emperadores romanos, o matanzas perpetradas por "escuadrones de la muerte" o sicarios al servicio de narcotraficantes, etcétera.

Reporteros que visitan zonas devastadas por terremotos o ciclones, quienes comen emparedados fríos o pollos fritos también fríos, porque "su deber los llama". Al verse a sí mismos al espejo, estos periodistas pueden pensar: "somos la voz de los que no hablan, somos los adalides que luchamos contra las injusticias cometidas por los opresores, por aquellos seres humanos ventajistas que caminan sobre los hombros de otros seres humanos ninguneados, empobrecidos y maltratados..."

Y luego algunas organizaciones de la sociedad civil, entidades privadas, y aun universidades públicas subvencionadas con presupuestos que proceden de impuestos de ciudadanos contribuyentes (esto no debe ser olvidado) les otorgan premios para reconocerles su "gran labor".

Algunos de ellos se consideran a sí mismos héroes aunque no pronuncien o escriban esto literalmente, también, porque a veces tienen que correr a fin de huir de zonas en conflicto para salvar su vida, y se asustan y sudan y hasta resultan lastimados o heridos. Entrevistan mujeres que han quedado viudas recientemente o hace años debido a las acciones de grupos paramilitares, "insurgentes", "guardias blancos", guerrilleros, "combatientes libertadores", partisanos, señores de la guerra, opositores a gobiernos, batallones de algún ejército, asaltantes, sicarios, etcétera.

Suelen describir "angustiosas situaciones" con prosa lacrimógena (para "impactar" a los lectores), con el gran premio en forma de un cheque bancario en mente, una medalla, una estatuilla, un diploma o un pliego firmado y sellado en reconocimiento a su titánico esfuerzo.

La realidad es que esos periodistas y reporteros que se consideran héroes ya están trabajando por un sueldo, una compensación económica, o una remuneración, aunque se consideren salvadores de la humanidad, o de una pequeña parte de la especie humana.

Por otra parte, hay numerosos periodistas y muchísimos académicos que han sido cooptados por los gobiernos, regímenes, Estados, grupos empresariales, etcétera. Periodistas han sido amenazados por grupos armados.

Por una causa u otra, cierta clase de redactores de noticias no informan con veracidad, ellos escriben o pronuncian mentiras, libelos, atacan con sus plumas a los opositores al mal gobierno, y alaban a este último. "Todo va bien", dicen. Algunos de ellos son sobornados mediante dádivas, dinero metido en sobres que son entregados a ellos, contratos de publicidad, anuncios, regalos de relojes finos, trajes, vestidos, bolsos, botellas de licor, automóviles, computadoras, teléfonos celulares, viajes de placer con gastos pagados por los corruptos y ladrones diputados, senadores, alcaldes, regidores, gobernadores, funcionarios del gobierno, miembros del Gabinete, secretarios de Estado, presidentes de naciones, ministros del Poder Ejecutivo, jueces, magistrados, ministros del Poder Judicial, incluso empresarios favorecidos por los gobernantes en turno.

"El precio de la libertad es la eterna vigilancia." —John Philpot Curran (1790).

Más de esto, después (quizás).

██████

20210425 (Domenica)

Giornalisti che non sono eroi, anche quando pensano di esserlo

Ci sono giornalisti che credono di essere eroi, perché hanno scritto storie "tristi e strazianti" di vita reale, come i bambini miserabili sull'orlo della morte nei paesi del terzo mondo, a causa di guerre, carestie, terribili decisioni prese e applicate da governanti scalatori e corrotti, aggrappati al potere come faraoni o imperatori romani, o massacri perpetrati da "squadroni della morte" o sicari al servizio dei narcotrafficanti, e così via.

Giornalisti che visitano zone devastate da terremoti o cicloni, che mangiano panini freddi o pollo fritto freddo, perché "il loro dovere li chiama". Quando si vedono allo specchio, questi giornalisti possono pensare: "Siamo la voce di chi non parla, siamo i paladini che lottano contro le ingiustizie commesse dagli oppressori, da quegli esseri umani vantaggiosi che camminano sulle spalle degli altri esseri umani. ignorati, impoveriti e maltrattati..."

E poi alcune organizzazioni della società civile, enti privati ​​e persino università pubbliche sovvenzionate con bilanci che provengono da cittadini che pagano le tasse (questo non va dimenticato) danno loro premi per riconoscere il loro "grande lavoro".

Alcuni di loro si considerano degli eroi anche se non lo pronunciano o lo scrivono letteralmente, perché a volte devono correre per fuggire dalle zone di conflitto per salvarsi la vita, e si spaventano e sudano e si feriscono o si feriscono. Intervistano donne rimaste vedove di recente o anni fa a causa delle azioni di gruppi paramilitari, "insorti", "guardie bianche", guerriglieri, "combattenti liberatori", partigiani, signori della guerra, oppositori del governo, battaglioni di qualche esercito, assalitori, sicari, e così via.

Spesso descrivono "situazioni angoscianti" con prosa in lacrime (per "scioccare" i lettori), con in mente il primo premio sotto forma di assegno bancario, una medaglia, una statuetta, un diploma o un foglio di carta firmato e timbrato in riconoscimento di il loro sforzo titanico.

La realtà è che quei giornalisti e reporter che si considerano degli eroi stanno già lavorando per uno stipendio, una compensazione finanziaria o una remunerazione, anche se si considerano salvatori dell'umanità, o di una piccola parte della specie umana.

D'altra parte, ci sono numerosi giornalisti e molti accademici che sono stati cooptati da governi, regimi, stati, gruppi imprenditoriali e così via. I giornalisti sono stati minacciati da gruppi armati.

Per un motivo o per l'altro, una certa classe di giornalisti non riporta in modo veritiero, scrive o pronuncia menzogne, diffama, aggredisce con la penna gli oppositori del malgoverno e elogia questi ultimi. "Va tutto bene", dicono. Alcuni di loro vengono corrotti tramite dispense, denaro messo in buste che vengono loro consegnate, contratti pubblicitari, annunci pubblicitari, regali di bei orologi, abiti, vestiti, borsette, bottiglie di liquori, automobili, computer, telefoni cellulari, viaggi di piacere con spese pagate da deputati corrotti e ladri, senatori, sindaci, consiglieri, governatori, funzionari del governo, membri di gabinetto, segretari di stato, presidenti di nazioni, ministri del potere esecutivo, giudici, magistrati, ministri della magistratura, persino uomini d'affari favoriti dai governanti a loro volta.

"Il prezzo della libertà è la vigilanza eterna". —John Philpot Curran (1790).

Maggiori informazioni su questo più tardi (forse.)

██████

20210425 (Dimanche)

Des journalistes qui ne sont pas des héros, même lorsqu'ils le pensent

Il y a des journalistes qui croient qu'ils sont des héros, parce qu'ils ont écrit des histoires "tristes et déchirantes" de la vraie vie, comme des enfants misérables sur le point de mourir dans les pays du tiers monde, à cause des guerres, des famines, des décisions terribles prises et appliquées souverains grimpants et corrompus, accrochés au pouvoir comme les pharaons ou les empereurs romains, ou massacres perpétrés par des «escadrons de la mort» ou des tueurs à gages au service des trafiquants de drogue, et cetera.

Des journalistes qui visitent des zones dévastées par des tremblements de terre ou des cyclones, qui mangent des sandwichs froids ou du poulet frit froid, parce que «leur devoir les appelle». En se voyant dans le miroir, ces journalistes peuvent penser: "Nous sommes la voix de ceux qui ne parlent pas, nous sommes les champions qui luttent contre les injustices commises par les oppresseurs, par ces êtres humains avantageux qui marchent sur les épaules des autres. des êtres humains. ignorés, appauvris et maltraités..."

Et puis certaines organisations de la société civile, des entités privées, et même des universités publiques subventionnées par des budgets provenant de citoyens qui paient des impôts (cela ne doit pas être oublié) leur décernent des prix pour reconnaître leur «excellent travail».

Certains d'entre eux se considèrent comme des héros même s'ils ne prononcent pas ou n'écrivent pas cela à la lettre, car parfois ils doivent courir pour fuir les zones de conflit pour sauver leur vie, et ils ont peur et transpirent et même se blessent ou se blessent. Ils interrogent des femmes veuves récemment ou il y a des années en raison des actions de groupes paramilitaires, "insurgés", "gardes blancs", guérilleros, "combattants libérateurs", partisans, chefs de guerre, opposants au gouvernement, bataillons de certaines armées, assaillants, tueur à gages , etc.

Ils décrivent souvent des «situations pénibles» avec une prose larmoyante (pour «choquer» les lecteurs), avec le grand prix sous forme de chèque bancaire en tête, une médaille, une statuette, un diplôme ou une feuille de papier signée et tamponnée en reconnaissance de leur effort titanesque.

La réalité est que ces journalistes et reporters qui se considèrent comme des héros travaillent déjà pour un salaire, une compensation financière ou une rémunération, même s'ils se considèrent comme les sauveurs de l'humanité ou d'une petite partie de l'espèce humaine.

D'un autre côté, il y a de nombreux journalistes et de nombreux universitaires qui ont été cooptés par des gouvernements, des régimes, des États, des groupes d'entreprises, etc. Des journalistes ont été menacés par des groupes armés.

Pour une raison ou une autre, une certaine classe de rédacteurs de nouvelles ne rapporte pas la vérité, ils écrivent ou prononcent des mensonges, des diffamations, attaquent les opposants au mauvais gouvernement avec leurs stylos et louent ce dernier. «Tout va bien», disent-ils. Certains d'entre eux sont soudoyés par le biais de dons, de l'argent mis dans des enveloppes qui leur sont remis, des contrats publicitaires, des publicités, des cadeaux de belles montres, des costumes, des robes, des sacs à main, des bouteilles d'alcool, des voitures, des ordinateurs, des téléphones portables, des voyages d'agrément avec des frais payés par députés corrompus et voleurs, sénateurs, maires, conseillers, gouverneurs, fonctionnaires du gouvernement, membres du cabinet, secrétaires d'État, présidents de nations, ministres du pouvoir exécutif, juges, magistrats, ministres de la magistrature, voire hommes d'affaires favorisés par les dirigeants à leur tour.

"Le prix de la liberté est la vigilance éternelle." —John Philpot Curran (1790).

Plus d'informations à ce sujet plus tard (peut-être.)

██████

20210425 (Sonntag)

Journalisten, die keine Helden sind, auch wenn sie denken, dass sie es sind

Es gibt Journalisten, die glauben, sie seien Helden, weil sie "traurige und herzzerreißende" Geschichten aus dem wirklichen Leben geschrieben haben, beispielsweise über elende Kinder, die in Ländern der Dritten Welt am Rande des Todes stehen, aufgrund von Kriegen, Hungersnöten, schrecklichen Entscheidungen, die von getroffen und durchgesetzt werden Klettern und korrupte Herrscher, Festhalten an der Macht wie Pharaonen oder römische Kaiser oder Massaker, die von "Todesschwadronen" oder Kämpfern im Dienste von Drogenhändlern verübt werden, und so weiter.

Reporter, die von Erdbeben oder Wirbelstürmen zerstörte Gebiete besuchen, kalte Sandwiches oder kaltes Brathähnchen essen, weil "ihre Pflicht sie nennt". Wenn diese Journalisten sich selbst im Spiegel sehen, denken sie vielleicht: "Wir sind die Stimme derer, die nicht sprechen, wir sind die Verfechter, die gegen die Ungerechtigkeiten kämpfen, die von den Unterdrückern begangen werden, von jenen vorteilhaften Menschen, die auf den Schultern anderer gehen." Menschen. ignoriert, verarmt und misshandelt..."

Und dann geben ihnen einige Organisationen der Zivilgesellschaft, private Einrichtungen und sogar öffentliche Universitäten, die mit Budgets subventioniert werden, die von steuerpflichtigen Bürgern stammen (dies sollte nicht vergessen werden), Preise, um ihre "großartige Arbeit" anzuerkennen.

Einige von ihnen betrachten sich selbst als Helden, auch wenn sie dies nicht wörtlich aussprechen oder schreiben, weil sie manchmal rennen müssen, um aus Konfliktgebieten um ihr Leben zu fliehen, und sie bekommen Angst und Schweiß und werden sogar verletzt oder verletzt. Sie interviewen Frauen, die vor kurzem oder vor Jahren aufgrund der Aktionen paramilitärischer Gruppen, "Aufständischer", "weißer Wachen", Guerillas, "befreiender Kombattanten", Partisanen, Kriegsherren, Regierungsgegner, Bataillone einiger Armeen, Angreifer und Killer verwitwet wurden , und so weiter.

Sie beschreiben oft "belastende Situationen" mit tränenreicher Prosa (um "Leser zu" schockieren "), wobei der Hauptpreis in Form eines Bankschecks, einer Medaille, einer Statuette, eines Diploms oder eines signierten und gestempelten Papierblatts anerkannt wird ihre titanische Anstrengung.

Die Realität ist, dass jene Journalisten und Reporter, die sich als Helden betrachten, bereits für ein Gehalt, eine finanzielle Entschädigung oder eine Vergütung arbeiten, selbst wenn sie sich als Retter der Menschheit oder eines kleinen Teils der menschlichen Spezies betrachten.

Auf der anderen Seite gibt es zahlreiche Journalisten und viele Akademiker, die von Regierungen, Regimen, Staaten, Unternehmensgruppen usw. kooptiert wurden. Journalisten wurden von bewaffneten Gruppen bedroht.

Aus dem einen oder anderen Grund berichtet eine bestimmte Klasse von Nachrichtenschreibern nicht wahrheitsgemäß, sie schreiben oder sprechen Lügen, Verleumdungen aus, greifen Gegner schlechter Regierung mit ihren Stiften an und loben letztere. "Alles ist in Ordnung", sagen sie. Einige von ihnen werden durch Handzettel bestochen, Geld in Umschläge gesteckt, die an sie geliefert werden, Werbeverträge, Werbung, Geschenke von feinen Uhren, Anzügen, Kleidern, Geldbörsen, Schnapsflaschen, Autos, Computern, Handys, Vergnügungsreisen mit Kosten, die von bezahlt werden korrupte und diebische Abgeordnete, Senatoren, Bürgermeister, Ratsmitglieder, Gouverneure, Regierungsbeamte, Kabinettsmitglieder, Staatssekretäre, Präsidenten von Nationen, Minister der Exekutivgewalt, Richter, Richter, Minister der Justiz, bevorzugten sogar Geschäftsleute durch die Herrscher.

"Der Preis der Freiheit ist ewige Wachsamkeit." —John Philpot Curran (1790).

Mehr dazu später (vielleicht.)

██████

20210425 (dominica dies)

Diurnarii viris qui sunt etiam qui putant

Sunt diurnariis qui credunt autem potentes estis, quia ipsi enim 'tristis et miserabilis' fabulas de vita reali, ut de miser liberi ad portas mortis, in tertia mundi regionibus, propter gladio et fame et terribilia consilia capienda et omnino, scandens corruptum principes Pharaoni et haerentia imperatorum potentia vel perpetrata caedes per "mortem quaternionibus 'seu servitio sicarii medicamento cauponantes et caetera.

Reporters qui visita locis vastari agros a terrae motu aut turbines incesserunt, et manducare frixum pullum frigidus vel frigus paniculi farti sunt, quod 'officium suum vocat illos". Et cum se conspiciendum in speculo: isti diurnarii, ut putat: "Non est vox eorum qui non sunt locuti sumus de pugiles, qui pugnabit adversus iniustitiis commissis a facie tribulantis ex ea commodi homines, qui ambulant in humeros aliis hominum. neglecta sunt, et male tractabunt eos ad egestatem redactae..."

Deinde institutiones civilis privatisque rebus etiam publicis in universitatibus rebum civibus solvendo rationes publicani veniunt (Neque omittendum est) daturum praemia recognoscant "opera".

Quidam ex illis ipsis heroibus considerans etiam si non pronunciare aut scribam ad verbum istud etiam, quod habent nunc currere in ut fugere vitam conflictu zonas sua et adepto terrebis atque exinanire generat maculam et vel deterioratus. Et conuenerunt mulieres valet qui vidui remanserunt recens vel abhinc annis ex actionibus et paramilitary coetibus 'uicto nomen' 'alba custodes", clandestinos' liberando editur pugna", studiisque faventum consonat warlords, imperium competitores, cohortes aliquot exercitum possent, sicarii , et sic porro.

Saepe describere 'misera condicione "illud questibus lacrimosis prose (ut' inpulsa" legentibus), cum magnificum praemium in forma ripam reprehendo in mente, a numisma, a capite signum, a diploma aut signati contrivit et in frusta paper sheet et bene titanic eorum conatus.

De ea re, quod diurnariis reporters et considerans ipsis heroibus, qui sunt iam stipendio opus est, financial ultricies vel honorarium tribuatur, etiam si conservator humani generis considerans se, aut ab humano parva pars speciei.

In alia manu, et multa sunt numerosis academics diurnariis qui ex imperia est cooptatus, regiminum dissolutiones annumerantur, civitatibus, negotium coetus, et ita in. Minati sunt coetus diurnariis ab armato.

Aut enim unum quoddam genus fama scriptores tradunt veraciter scribant seu statueris mendacium libello adversus impugnantes mala publica stabula hae laudes. "Omnia sit pulchrum," inquam eos. Pars eorum corruptum per manipulos pecuniam misit opercula qui eisdem vendo contractus ostentant munera denique vigiliarum litium vestes, opes, vinum utres currus risus cell phone voluptas itinera expensis solutum deprauatis, nonnullis etiam furacem legati, senatores sui, maiores, consules, duces, imperium magistratus, Cabinet membra, secretarii status, consilium inierunt gentibus, minister ex exsecutiva potestas, et iudices, duces, minister in Iudiciales, etiam de mercatoriam instituebat ad principes rursus.

'Et libertas pretium est aeternum vigilantiamque praestabo.' —John Philipot Curran (MDCCXC).

De quo postea (fortasse.)

██████

20210425 (Κυριακή)

Δημοσιογράφοι που δεν είναι ήρωες, ακόμη και όταν νομίζουν ότι είναι

Υπάρχουν δημοσιογράφοι που πιστεύουν ότι είναι ήρωες, επειδή έχουν γράψει «θλιβερές και θλιβερές» ιστορίες για την πραγματική ζωή, όπως για τα άθλια παιδιά στο χείλος του θανάτου σε χώρες του τρίτου κόσμου, λόγω πολέμων, λιμών, τρομερών αποφάσεων που λαμβάνονται και επιβάλλονται από αναρρίχηση και διεφθαρμένοι ηγέτες, προσκόλληση στην εξουσία, όπως Φαραώ ή Ρωμαίοι αυτοκράτορες, ή σφαγές που διαπράττονται από "ομάδες θανάτου" ή χτυνομάντες στην υπηρεσία των διακινητών ναρκωτικών και ούτω καθεξής.

Δημοσιογράφοι που επισκέπτονται περιοχές που έχουν πληγεί από σεισμούς ή κυκλώνες, που τρώνε κρύα σάντουιτς ή κρύα τηγανητά κοτόπουλα, επειδή "το καθήκον τους αποκαλεί." Όταν βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, αυτοί οι δημοσιογράφοι μπορεί να σκέφτονται: «Είμαστε η φωνή εκείνων που δεν μιλούν, είμαστε οι πρωταθλητές που πολεμάμε ενάντια στις αδικίες που διαπράττονται από τους καταπιεστές, από εκείνους τους ωφέλιμους ανθρώπους που περπατούν στους ώμους άλλων ανθρώπινα όντα. αγνοούνται, φτωχά και κακομεταχειρίζονται..."

Και έπειτα ορισμένοι οργανισμοί της κοινωνίας των πολιτών, ιδιωτικές οντότητες, ακόμη και δημόσια πανεπιστήμια επιδοτούνται με προϋπολογισμούς που προέρχονται από φορολογούμενους πολίτες (αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε) τους δίνουν βραβεία για να αναγνωρίσουν το "σπουδαίο έργο τους".

Μερικοί από αυτούς θεωρούν τους εαυτούς τους ήρωες ακόμη και αν δεν το προφέρουν ή το γράφουν κυριολεκτικά, επίσης, γιατί μερικές φορές πρέπει να τρέχουν για να εγκαταλείψουν τις ζώνες συγκρούσεων για τη ζωή τους, και φοβούνται και ιδρώνουν και ακόμη και τραυματίζονται ή τραυματίζονται. Συνέντευξη σε γυναίκες που έχουν χηθεί πρόσφατα ή χρόνια πριν, λόγω των ενεργειών των παραστρατιωτικών ομάδων, «αντάρτες», «λευκοί φρουροί», αντάρτες, «απελευθερωτικοί μαχητές», αντάρτες, πολέμαρχοι, κυβερνητικοί αντιπάλους, τάγματα κάποιου στρατού, επιτιθέμενοι, δολοφόνοι , και ούτω καθεξής.

Συχνά περιγράφουν «καταθλιπτικές καταστάσεις» με δακρυγόνες πεζογραφίες (σε «σοκ» αναγνώστες), με το μεγάλο έπαθλο υπό μορφή τραπεζικής επιταγής, μετάλλιο, αγαλματίδιο, δίπλωμα ή υπογεγραμμένο και σφραγισμένο φύλλο χαρτιού σε αναγνώριση την τιτανική τους προσπάθεια.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνοι οι δημοσιογράφοι και οι δημοσιογράφοι που θεωρούν τους εαυτούς τους ήρωες εργάζονται ήδη για μισθό, οικονομική αποζημίωση ή αμοιβή, ακόμα κι αν θεωρούν τους εαυτούς τους σωτήρες της ανθρωπότητας, ή ενός μικρού μέρους του ανθρώπινου είδους.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλοί δημοσιογράφοι και πολλοί ακαδημαϊκοί που έχουν επιλεγεί από κυβερνήσεις, καθεστώτα, κράτη, επιχειρηματικές ομάδες και ούτω καθεξής. Οι δημοσιογράφοι απειλήθηκαν από ένοπλες ομάδες.

Για έναν ή τον άλλο λόγο, μια συγκεκριμένη κατηγορία συγγραφέων ειδήσεων δεν αναφέρουν αλήθεια, γράφουν ή προφέρουν ψέματα, συκοφαντούν, επιτίθενται στους αντιπάλους της κακής κυβέρνησης με τα στυλό τους και επαινούν τον τελευταίο. «Όλα είναι καλά», λένε. Μερικά από αυτά δωροδοτούνται μέσω φυλλαδίων, χρημάτων που τοποθετούνται σε φακέλους που τους παραδίδονται, συμβόλαια διαφήμισης, διαφημίσεις, δώρα ωραίων ρολογιών, κοστούμια, φορέματα, πορτοφόλια, μπουκάλια οινοπνευματωδών ποτών, αυτοκίνητα, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, ταξίδια αναψυχής με έξοδα που πληρώνονται από διεφθαρμένοι και κλέφτες βουλευτές, γερουσιαστές, δήμαρχοι, σύμβουλοι, κυβερνήτες, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, μέλη του υπουργικού συμβουλίου, γραμματείς του κράτους, πρόεδροι εθνών, υπουργοί της εκτελεστικής εξουσίας, δικαστές, δικαστές, υπουργοί δικαστικών, ακόμη και ευνοημένοι επιχειρηματίες από τους κυβερνήτες με τη σειρά τους .

"Η τιμή της ελευθερίας είναι αιώνια επαγρύπνηση." —John Philpot Curran (1790).

Περισσότερα για αυτό αργότερα (ίσως.)

██████

20210425 (日曜日)

ヒーローだと思っていても、ヒーローではないジャーナリスト

戦争、飢饉、ひどい決定によって行われ、執行されたために、第三世界の国々で死の危機に瀕している惨めな子供たちについてなど、現実の生活の「悲しくて悲痛な」物語を書いたので、彼らが英雄であると信じるジャーナリストがいます登山や堕落した支配者、飢饉やローマ皇帝のような権力にしがみついたり、麻薬密売人に仕える「死の部隊」や殺し屋による虐殺など。

地震やサイクロンで荒廃した地域を訪れ、冷たいサンドイッチや冷たいフライドチキンを食べる記者は、「彼らの義務は彼らを呼ぶ」からです。鏡に映った自分たちを見ると、これらのジャーナリストは次のように考えるかもしれません。人間。無視され、貧しく、虐待された...」

そして、一部の市民社会組織、民間団体、さらには納税市民からの予算で助成された公立大学でさえ（これは忘れてはなりません）、彼らの「素晴らしい仕事」を称える賞を与えます。

文字通り発音したり書いたりしなくても、自分たちをヒーローだと思っている人もいます。紛争地帯から逃げるために走らなければならないこともあり、怖くて汗をかき、けがをしたり怪我をしたりすることもあります。彼らは、準軍組織、「反乱軍」、「白人警備隊」、ゲリラ、「解放戦闘員」、パルチザン、軍閥、政府の反対者、一部の軍隊の大隊、加害者、ヒットマンの行動のために最近または数年前に未亡人となった女性にインタビューします、 等々。

彼らはしばしば涙の散文で「悲惨な状況」を説明し（読者に衝撃を与える）、銀行小切手、メダル、小像、卒業証書、または署名されスタンプされた紙のシートの形で大賞を受賞しました彼らの巨大な努力。

現実には、自分たちを英雄だと思っているジャーナリストや記者は、自分たちが人類や人類のごく一部の救世主だと思っていても、すでに給与、金銭的補償、報酬のために働いています。

その一方で、政府、政権、州、企業グループなどによって採用された多くのジャーナリストや多くの学者がいます。ジャーナリストは武装グループによって脅かされています。

何らかの理由で、特定のクラスのニュースライターは真実を報告せず、嘘を書いたり発音したり、名誉毀損をしたり、ペンで悪い政府の反対者を攻撃したり、後者を賞賛したりします。 「すべてが大丈夫です」と彼らは言います。それらのいくつかは、配布物、彼らに届けられる封筒に入れられたお金、広告契約、広告、高級時計の贈り物、スーツ、ドレス、財布、酒瓶、車、コンピューター、携帯電話、堕落した泥棒の代理人、上院議員、市長、評議員、知事、政府高官、閣僚、国務長官、国家大統領、行政大臣、裁判官、治安判事、司法大臣、さらには統治者によって支持されたビジネスマン。

「自由の代償は永遠の警戒です。」 —ジョン・フィルポット・カラン（1790）。

これについては後で詳しく説明します（多分）。

██████

20210425 (일요일)

영웅이라고 생각하더라도 영웅이 아닌 언론인

전쟁, 기근, 끔찍한 결정과 집행으로 인해 제 3 세계 국가에서 죽음을 앞둔 비참한 아이들에 대한 이야기와 같이 실생활에 대한 "슬프고 가슴 아픈"이야기를 썼기 때문에 자신이 영웅이라고 믿는 언론인이 있습니다. 상승하고 부패한 통치자들, 파라오 나 로마 황제와 같은 권력에 집착하거나 마약 밀매업자를 위해 "죽음 부대"나 암살자에 의해 자행 된 학살 등등.

지진이나 사이클론으로 폐허가 된 지역을 방문하는 기자, 콜드 샌드위치 나 콜드 프라이드 치킨을 먹는 이유는 "그들의 의무가 그들을 부르기 때문이다." 거울 속의 자신을 볼 때이 기자들은 다음과 같이 생각할 수 있습니다. "우리는 말하지 않는 사람들의 목소리입니다. 우리는 압제자들이 저지른 불의에 맞서 싸우는 챔피언입니다. 인간은 무시되고, 가난하고, 학대 받는다..."

그리고 일부 시민 사회 단체, 민간 단체, 심지어는 세금을내는 시민들로부터 나오는 예산으로 보조를받는 공립 대학 (이것을 잊지 말아야합니다)은 그들에게 그들의 "위대한 업적"을 인정하는 상을줍니다.

그들 중 일부는 말 그대로 발음하거나 쓰지 않더라도 스스로를 영웅이라고 생각합니다. 왜냐하면 때때로 그들은 그들의 삶을 위해 갈등 지역을 탈출하기 위해 달려야하고, 그들은 겁을 먹고 땀을 흘리며 심지어 다치거나 부상을 입기도합니다. 그들은 준 군사 단체, "반란군", "백인 경비원", 게릴라, "해방 전투원", 당파, 장군, 정부 반대자, 일부 군대의 대대, 가해자, 암살자 등의 행동으로 인해 최근 또는 몇 년 전에 미망인 여성을 인터뷰합니다. , 등등.

그들은 종종 눈물을 흘리는 산문으로 "고통스러운 상황"을 ( "충격적인"독자들에게) 은행 수표, 메달, 작은 조각상, 졸업장 또는 서명하고 스탬프가 찍힌 종이 시트의 형태로 대상으로 묘사합니다. 그들의 거대한 노력.

현실은 스스로를 영웅이라고 생각하는 언론인과 기자들이 자신을 인류의 구세주 나 인류의 작은 일부라고 생각하더라도 이미 급여, 재정적 보상 또는 보수를 위해 일하고 있다는 것입니다.

반면에 정부, 정권, 주, 비즈니스 그룹 등에 의해 채택 된 수많은 언론인과 학자들이 있습니다. 기자들은 무장 단체에 의해 위협을 받았습니다.

어떤 이유에서든, 특정 부류의 뉴스 작가들은 진실을 보도하지 않고, 거짓말을 쓰거나 발음하고, 비방하고, 펜으로 나쁜 정부의 반대자를 공격하고, 후자를 칭찬합니다. "모든 것이 괜찮습니다"라고 그들은 말합니다. 그들 중 일부는 유인물, 배달되는 봉투에 넣은 돈, 광고 계약, 광고, 고급 시계 선물, 정장, 드레스, 지갑, 술병, 자동차, 컴퓨터, 휴대폰, 비용을 지불하는 즐거움 여행을 통해 뇌물을받습니다. 부패하고 도둑질하는 대의원, 상원 의원, 시장, 의원, 주지사, 공무원, 내각 원, 국무 장관, 대통령, 행정부 장관, 판사, 치안 관, 사법부 장관, 심지어 통치자들이 선호하는 기업인 .

"자유의 대가는 영원한 경계입니다." —John Philpot Curran (1790).

나중에 이것에 대해 더 자세히 알아보십시오 (아마도).

— —

periodistas giornalisti journalistes Journalisten diurnariis δημοσιογράφοι ジャーナリスト 언론인

heroes eroi héros Helden heroibus ήρωες 英雄 영웅