Universal Children's Day 20 November...

Your children are not your children.
They are the sons and daughters of Life's longing for itself.
They come through you but not from you,
And though they are with you, yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts.
For they have their own thoughts.
You may house their bodies but not their souls,
For their souls dwell in the house of tomorrow,
which you cannot visit, not even in your dreams.
You may strive to be like them, but seek not to make them like you.
For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.
The archer sees the mark upon the path of the infinite,
and He bends you with His might that His arrows may go swift and far.
Let your bending in the archer's hand be for gladness;
For even as He loves the arrow that flies,
so He loves also the bow that is stable.

"On the Children" by Khalil Gibran

GREEK translation

" Δεν είναι δικά σας τα παιδιά.
Είναι οι γιοι και οι θυγατέρες του πόθου της Ζωής που ζητά να υπάρχει.
Γεννιώνται από εσάς, όμως εσείς δεν τα δημιουργείτε.
Ζούνε μαζί σας, και ωστόσο δεν ανήκουν σε σας.
Μπορεί την αγάπη σας να τους δώσετε, μα τις σκέψεις σας,όχι.
Γιατί αυτά έχουνε σκέψεις δικές τους.
Μπορεί να φιλοξενείτε το κορμί τους μα το πνεύμα τους όχι.
Γιατί το πνεύμα τους ζει μες το αύριο, το αύριο που εσείς δεν θα δείτε ούτε και μέσα στ’ όνειρό σας.
Μπορεί ν’ αγωνιστείτε να τους μοιάσετε, όμως μην αξιώσετε να σας μοιάσουν.
Γιατί η ζωή δεν επιστρέφει κι ούτε βυθίζεται στο χτές.
Είστε τα τόξα που θα τινάξουν προς τα εμπρός τα τέκνα σας σα βέλη.
Ο τοξότης βλέπει το στόχο του πάνω στο μονοπάτι του απείρου, και σας λυγίζει με τη Δύναμή του, ώσπου τα βέλη Του να τιναχτούν μακριά σαν αστραπή.
Χαρήτε το λύγισμα σας στο χέρι του Τοξότη. Γιατί όπως αγαπά τα βέλη που πετούν, έτσι αγαπά και το ακίνητό Του τόξο. "

( Kahlil Gibran )