شگفتی‌های چشم

در دنیای پیرامون ما شگفتی‌های فراوانی وجود دارند، که ممکن است به قدر کافی در آن‌ها دقت نکرده باشیم.

اگر به دنیای پیرامون خود با دقت و ظرافت بیشتری بنگریم، حتی کوچک‌ترین عضو بدن حیوانات و اجزای گیاهان پیرامون ما حرفهای زیادی برای گفتن دارند و می‌توانیم با دقت در آنها شگفتی‌های فراوانی را درباره‌ی آفرینش موجودات دریابیم.

یکی از این اجزای طبیعت چشم است. چشم انسان و حیوانات یا همان‌ پنجره‌ی ارتباط ما با بیرون، دارای عظمت فراوانی است. علاوه بر نقش در بینایی، خصوصیات منحصر به فرد در چشم هر موجودی نیز هیجان‌انگیز است.

چشم اکثر حیوانات دارای شگفتی‌ها و توانایی‌های بسیاری است.

چشم‌های آفتاب‌پرست می‌تواند مستقل از هم حرکت کند و طبیعتاً با این حرکت جداگانه قادر است که میدان دید او را بسیار زیاد کند. گفته می‌شود که چشم انداز ۳۶۰ درجه‌ای برای چشم آفتاب‌پرست وجود دارد.

مثال دیگر ماهی‌های معمولی هستند که می‌توانند نور فرابنفش را ببینند. چشم ماهی قادر است اجسام روبروی خود را به صورت بزرگ‌تر ببیند.

بعضی از حیوانات دید بسیار واضحی در شب دارند و بعضی از آنها پلک ندارند. اینکه چگونه بافت حساس چشم آنها بدون پلک آسیب نمی‌بیند، از عجایب آفرینش است.

در این میان، نکته‌ی جالب درباره‌ی چشم حلزون این است که در این جانور چشم‌ها بر روی دو شاخک باندش قرار دارد، که این می‌تواند در افزایش میدان دید جانور مؤثر باشد.

شگفتی دیگر در مورد چشم میگو می‌باشد. دانشمندان معتقدند که بعضی از انواع میگو، مانند میگوی مانتیس، قادرند به‌گونه‌ای متفاوت دنیای اطراف خود را ببیند. این نوع میگو‌ها به دلیل داشتن چشمان مرکب می‌توانند به طرز پیشرفته‌ی نورهای یونیزه شده یا قطبی را تشخیص دهند و آنها را ببینند. دانشمندان معتقدند که می‌توان از قدرت توانایی آنها برای تشخیص سرطان در بدن انسان استفاده کرد، چرا که سلول‌های سرطانی طیف نورهای متفاوتی را منعکس می‌کنند که با آنچه که از بافت‌های سالم باز می‌تابد، متفاوت است. میگو‌ها قادرند از این توانایی خود برای به دست آوردن شکار و تهیه موادغذایی استفاده کنند. می‌توان با الهام از چشم میگو وسایلی را طراحی کرد که قادر به شناسایی سلول‌های سرطانی در بدن انسان باشند.

چشم زنبور‌ها حالت متفاوتی دارد. بدین ترتیب که زنبور دارای دو چشم مرکب است که در دو طرف سر قرار دارد، و سه چشم ساده و بسیار ریز در بین دو چشم مرکب، یعنی در وسط پیشانی، قرار گرفته‌اند. هر چشم مرکب حاوی تعداد بسیار زیادی چشم ساده است که در کنار هم قدرت دید نسبتاً مناسبی را برای زنبور فراهم می‌کند. هر چشم ساده می‌تواند تصویری کوچک از محیط خود را دریافت کند و آن را به مغز زنبور منتقل کند. بدین ترتیب، زنبورها اشیای نزدیک خود را به صورت قطعه‌قطعه می‌بینند. آنها بعضی از نورها را نمی توانند تشخیص دهند، مثلاً نور قرمز برای زنبور قابل تشخیص نیست، ولی به جای آن قدرت تشخیص زیادی برای نور ماورای بنفش دارند، که می‌تواند حتی زمانی که هوا ابری باشد، مسیر حرکت زنبورها را مشخص کند.