ႏွမ္း႐ိုးမွရေသာ ေျမၾသဇာ

ႏွမ္းေထာင္၊ ႏွမ္းခါ အၿပီး ရရွိေသာ က်န္ရစ္သည့္ ႏွမ္း႐ိုး မ်ားကို ေျမၾသဇာျပဳလုပ္၍ အသံုးျပဳၾကရန္ လိုအပ္ ပါသည္။ ႏွမ္းစိုက္ခင္း တစ္ဧကမွ ႏွမ္းေတာင္ႏွမ္းခါၿပီး၊ ႏွမ္း႐ိုးတစ္တန္မွ တစ္တန္ခြဲရႏုိင္သည္။ ရရွိေသာ ႏွမ္း႐ိုးမ်ား သည္ ေျမၾသဇာအျဖစ္သံုးလွ်င္စပါးတစ္ ဧကထည့္ေပးႏုိင္သည္။ ေရရွိေသာ စပါးပင္ စိုက္တန္းၾကား တြင္ ႏွမ္း႐ိုးမ်ားကို လက္တစ္ဆုပ္စီ၊ စည္း ေႏွာင္ၿပီး ေျချဖင့္ နင္း၍ ျမဳပ္ထားပါ။ ေရ ေပၚ၊ မေပၚဘဲ ေရထဲ၌ ျမဳပ္ေနေသာ ႏွမ္း ႐ိုးတြင္ရွိသည့္ ပိုတက္စီယမ္ဓာတ္သည္ စပါးခင္းထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားမည္။

ႏွမ္း႐ိုး တြင္ ပိုတက္စီယမ္မ်ားစြာပါရွိသည္။ ႏွမ္း ႐ိုးမေဆြးခင္ ေျမထဲျမဳပ္ႏွံထည့္ထားေသာ္ လည္း သံုးရက္ၾကာလွ်င္ ေရျမဳပ္ေနပါက ႏွမ္း႐ိုးမွ ပိုတက္စီယမ္ဓာတ္ထုတ္ေပး သျဖင့္ စပါးပင္မွ ရႏုိင္သည္။ ပိုတက္စီယမ္ သာမက၊ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္၊ ေဖာ့စဖိတ္ဓာတ္ မ်ားလည္း ရရွိၿပီး၊ သစ္ေဆြးဓာတ္ ျဖစ္လာ ကာ ေျမၾသဇာေကာင္းေစပါသည္။ ေဆြး ေျမ႔လွ်င္ ႏွမ္း႐ိုးတစ္တန္မွ ယူရီးယား ဓာတ္ေျမၾသဇာ၂၅ ေပါင္၊ တီစူပါဓာတ္ ေျမၾသဇာ ငါးေပါင္၊ ပိုတက္စီယမ္ဓာတ္ ေျမၾသဇာ ၃၅ ေပါင္ႏွင့္ညီမွ်ေသာ အပင္ အာဟာရရႏုိင္သည္ဟု စိုက္ပ်ဳိး ေရး သုေတ သနမွ ေဖာ္ျပထားသည္။ ႏွမ္း႐ိုးတြင္ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ ၁ ဒသမ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ေဖာ့စပရပ္ သုည ဒသမ ၂၄ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ပို
တက္ ရွ္ ၂ ဒသမ ၄၀ ရာခိုင္ ႏႈန္း၊ သစ္ေဆြးဓာတ္ ၉၆ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ ကာဗြန္၊ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ အခ်ဳိး (၃၇း၁) ရွိ သည္ဟု ၫႊန္ျပထားသည္။

စိမ့္ကိုင္ေသာ ေျမ၊ ႏြားမ်ား ကြၽံက် သည့္ ဒံုေပါက္ေသာေျမမ်ားသည္ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား စပါးၿပီးစပါး ႏွစ္စဥ္ဆက္ တိုက္စိုက္ပ်ဳိးလွ်င္ တခ်ဳိ႕ေဒသ ၾကံဳေတြ႕ၾက ရသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ေသာ လယ္ေျမမ်ား၊ သီးႏွံတစ္ရာသီလွပ္ထားၿပီး ႏွမ္း႐ိုးမ်ားကို စိုက္ခင္းထဲသုိ႔ ညီညီညာညာ ျဖန္႔ခ်ၿပီး သဘာ၀ေျမၾသဇာေကြၽးမႈကို သီးႏွံစိုက္ခ်ိန္ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ ဆက္တုိက္သံုးလိုက္သည္ႏွင့္ ျပန္လည္စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ေသာ ေျမျဖစ္လာ ႏုိင္သည္။ ဤသို႔ သဘာ၀ေျမၾသဇာအျဖစ္ ေျမ ႀကီးကို ေကာင္းလာေအာင္ ျပဳျပင္ေပးႏုိင္ ေသာ ႏွမ္း႐ိုးမ်ားကို စုပံု၍ ပစ္မထားပါ ႏွင့္။ လယ္ယာကြက္ထဲတြင္ ႏွမ္း႐ိုးမ်ား မီး မ႐ိႈ႕ပါႏွင့္။ တန္ဖိုးရွိေသာ စြန္႔ပစ္ေနၾက ေသာ ႏွမ္း႐ိုးသည္ အပင္စားသံုးမည့္ အာဟာရ ဓာတ္မ်ားပါရွိေနသျဖင့္ သဘာ၀ ေျမၾသဇာျပဳလုပ္အသံုးျပဳၾကသင့္သည္။

သီးႏွံရိတ္သိမ္းရာမွ ထြက္ရွိလာ ေသာ ပင္စည္႐ိုး၊ အကိုင္းအခက္ အရြက္ မ်ားသည္။ ေျမေဆြးျပဳလုပ္ႏုိင္ပါသည္။ ရင့္မာလွ်င္ ေဆြးေျမ႔မႈၾကာ၍ ထယ္ထုိးေျမျမဳပ္ ရာတြင္ ေဆြးေျမ႔ရန္ အခ်ိန္ၾကာႏိုင္သည္။ သီးႏွံပင္သက္တမ္း ရက္ ၄၀ မွ ၄၅ ရက္ တြင္ ညံပင္၊ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္၊ ပဲ႐ိုင္းပင္မ်ား ထယ္ထိုးေျမျမဳပ္ရန္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ထယ္ထိုးေျမျမဳပ္ၿပီး ၁၀ ရက္မွ ၁၄ ရက္ၾကာလွ်င္ ေဆြးေျမ႔ၿပီျဖစ္၍ သီးႏွံ စိုက္ႏုိင္သည္။ ႏွမ္း႐ိုးသည္ သဘာ၀ေျမေဆြးျပဳလုပ္ ႏုိင္ေသာ ပစၥည္းျဖစ္၍ ေျမမပ်က္ေအာင္ သံုးနည္းအခ်က္အလက္ကို ေဖာ္ျပလုိက္ရ ပါသည္။

၀င္ေငြထက္ ထြက္ေငြမ်ားေနတဲ့သူကို ဆင္းရဲသားလို႔ေခၚၿပီး ....

၀င္ေငြထက္ ထြက္ေငြနည္းတဲ့သူကို ခ်မ္းသာသူလို႔ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိရဲ႕ ၀င္ေငြကိုလည္း သိမယ္၊ ထြက္ေငြကိုလည္း စိစစ္ႏိုင္ရမယ္။

အဲဒီလူဟာ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူျဖစ္ၿပီး လစဥ္လတိုင္း ထြက္ေငြဟာ ၀င္ေငြထက္မ်ားေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ လူည့ံ သို႔မဟုတ္ အရည္အခ်င္းမရွိသူလို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ထြက္ေငြဆိုကလည္း ႏွစ္မ်ိဳး ရွိျပန္ပါတယ္။ ျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာ ထြက္ေငြနဲ႔ မျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာ ထြက္ေငြေပါ့။

အစားအေသာက္၊ အ၀တ္အစား၊ အလွအပပစၥည္း စတာေတြနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ကုန္က်စရိတ္ေတြကို ျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာ ထြက္ေငြလို႔ သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ခ်ဳပ္တီးႏိုင္ရင္ ခ်ဳပ္တီးႏိုင္သေလာက္ အဲဒါေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေငြမထြက္ဘဲေနေအာင္ တားဆီးလို႔ရပါတယ္။

မျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာထြက္ေငြကေတာ့..
့ ဥပမာ, အေရးေပၚက်န္းမာေရး ကုသစရိတ္လိုမ်ိဳး၊ ေျမခြန္၊ ေရခြန္ စတဲ့အခြန္အခေတြလိုမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။

အဲဒါေတြကေတာ့ ကိုယ္ေပးခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မေပးခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ေသခ်ာေပါက္ ထြက္သြားရမယ့္ ေငြေၾကးေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ရုတ္တရတ္ မျငင္းဆန္ႏိုင္တဲ့ထြက္ေငြတစ္ခုခု ေပၚလာရင္ လူေတြမွာ အေရးေပၚ ေငြလိုတယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နီးစပ္ရာကို ေငြေခ်းတာတို႔ဘာတို႔ လုပ္ၾကရပါတယ္။ (ဒီႏိုင္ငံမွာ Soft Loan မရွိေသးတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္) ဒီအထိက ကိစၥမရွိေသးေပမယ့္ ျငင္းဆန္ႏိုင္တဲ့ထြက္ေငြေတြကို မျငင္းဘဲ သံုးပစ္လိုက္လို႔ ၀င္ေငြထက္ ထြက္ေငြပိုမ်ားသြားလို႔ ေငြေခ်းရၿပီဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းရွက္စရာေကာင္းတဲ့လူ ျဖစ္သြားပါၿပီ။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္အသံုးမက်ပါဘူးလို႔ ၀န္ခံလိုက္တာနဲ႔အတူတူပါပဲ။

ဘယ္လိုျငင္းမလဲ
လူအမ်ားစုဟာ ၀င္ေငြမ်ားသထက္ မ်ားဖို႔ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကၿပီး ထြက္ေငြ နည္းသထက္နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့သူက နည္းပါးပါတယ္။

အဲဒီကိစၥဟာလည္း အခန္႔မသင့္ရင္ ကပ္ေစးနည္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားတတ္ျပန္ပါေသးတယ္။

ကုန္သင့္တာကို မကုန္ေအာင္ စိစစ္လြန္းတာကို ႏွေျမာျခင္းလို႔ေခၚၿပီး ကုန္သင့္တာကို အကုန္အက်ခံႏိုင္ျခင္းကေတာ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ပစၥည္းတစ္ခု၀ယ္ယူကာနီးတိုင္း အေသခ်ာစဥ္းစားပါ။ ဒါဟာ ငါ့အတြက္ တကယ္လိုအပ္ရဲ႕လား၊ အဲဒါမရွိရင္ ငါ့ဘ၀ ဘာေတြျဖစ္သြားႏိုင္သလဲဆိုတာ ေတြးပါ။ ဘ၀အတြက္ တစ္ကယ္လိုအပ္ၿပီဆိုမွ ၀ယ္ပါ။

တျခားသူေတြနဲ႔ကိုယ့္နဲ႔ မယွဥ္ပါနဲ႔
အ၀တ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္၊ နာရီ၊ ဆြဲႀကိဳး၊ ကား၊ ဆိုင္ကယ္ အစရွိတဲ့ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြမွာ တန္ဖိုးအနည္းအမ်ား ရွိၾကပါတယ္။

ေငြငါးေထာင္တန္ အက်ီလည္းရွိသလို ေငြငါးသိန္းတန္ အက်ီလည္း ေစ်းကြက္ထဲမွာ ရွိတာပါပဲ။

အဲဒီလူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြ ၀ယ္ယူတဲ့အခါမွာ သူမ်ားနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မယွဥ္ပါနဲ႔။

တစ္လကို ၀င္ေငြ သိန္းႏွစ္ဆယ္၀င္တဲ့သူက ငါးေသာင္းတန္အက်ီ၀ယ္ႏိုင္တာ ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္လမွာ တစ္သိန္းတည္း၀င္တဲ့သူက ငါးေသာင္းတန္အက်ီ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ လူမိုက္ျဖစ္သြားပါၿပီ။

ေလာကမွာ လူေတြဟာ တန္းတူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားဖို႔လိုပါတယ္။

ကိုယ့္၀င္ေငြေလာက္နဲ႔ သင့္ေတာ္ရံုသာ သံုးစြဲပါ။

အေခ်ာင္မလိုခ်င္ပါနဲ႔...

၀င္ေငြကေတာ့ နည္းတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ဟိုဟာလိုခ်င္ ဒီဟာလိုခ်င္ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ထြက္ေငြအမ်ားႀကီးထြက္ခ်င္တယ္။

အဲဒီလို လူေတြဟာ အၿမဲတမ္းလိုေငြပဲ ျပေနေတာ့တာမို႔ သူတို႔ဟာ ေငြေၾကးကို အေသရရ အရွင္ရရ လိုခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚလာၿပီး မေတာ္ေလာဘေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေငြေၾကးကို အေခ်ာင္လိုခ်င္တဲ့ အေခ်ာင္သမားေတြ ျဖစ္လာၾကၿပီး သူမ်ားအေပၚက ေငြကို လိမ္လည္ယူတာ၊ ဥပေဒနဲ႔ မညီတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္လာတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဒါမ်ိဳးေတြမျဖစ္ဖို႔က ထြက္ေငြအမ်ားႀကီး ထြက္ခ်င္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ဘရိတ္အုပ္တတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။

ေလာကမွာ ေငြေၾကးဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ ၿပီးျပည့္စံုမႈဆိုတာ ေသသည္အထိ မရႏိုင္ဘူးဆိုတာ နားလည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။

တစ္လမွာ ေငြတစ္သိန္းပဲ ၀င္တဲ့သူက ေငြဆယ္သိန္းလိုခ်င္တယ္။ တကယ္ ေငြဆယ္သိန္း ရလာၿပီဆိုရင္ တစ္လကို သိန္းတစ္ရာေလာက္ ျဖစ္လာခ်င္ျပန္တယ္။ တစ္လ သိန္းတစ္ရာ ၀င္လာၿပီဆိုရင္လည္း တစ္လ သိန္းတစ္ေထာင္ျဖစ္လာခ်င္ျပန္ေရာ။

၀င္ေငြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး လူ႔ရဲ႕ ေလာဘဟာ ထိန္းမရႏိုင္သလို ထြက္ေငြနဲ႔ပတ္သတ္ျပန္ရင္လည္း သင့္အေနနဲ႔ စိတ္ပါရင္ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျဖဳန္းတီးလို႔ ရပါေသးတယ္။ ကမၻာႀကီးက ႀကိဳဆိုလ်က္ပါပဲ။

သင္မဲြသြားရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီးက လွည့္ၾကည့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

၀က္သားစားမေစာပါနဲ႔
ဗမာေတြဟာ ၀က္သားစားေစာၾကတယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။

ဆိုလိုတာက နည္းနည္းေလး ပံုမွန္၀င္ေငြရလာရင္ သိပ္မႀကိဳးစားၾကေတာ့ဘဲ အေပ်ာ္အပါးဘက္ကို ေရာက္သြားၾကတာ မ်ားလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ့္အလွည့္က်ရင္ ဒါမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔က ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းတစ္ခုလိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တရုတ္ေတြနဲ႔ ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ပါ။ တရုတ္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲခ်မ္းသာခ်မ္းသာ အလုပ္ကို အၿမဲတေစ ႀကိဳးစားေနေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြဆီက အတုယူပါ။
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးသတင္းစတာေတြကို မျပတ္တမ္းနားစြင့္ပါ။ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံစရာ အခြင့္အလမ္းေပၚလာရင္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံပါ။

ေငြစုပါ
ဘဏ္အေကာင့္ဖြင့္ထားပါ။ တစ္လတစ္ခါ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေငြေၾကးေလးကို ပံုမွန္ျဖည့္သြားပါ။ စာေရးသူ တစ္ခါက ဘဏ္သြားရင္း သူ႔ရဲ႕ေငြစုစာအုပ္ထဲကို တစ္လ ငါးေထာင္ထည့္ၿပီး ပံုမွန္စုေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ေတြ႕ဖူးပါတယ္။

အရမ္းခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းလွပါတယ္။ အဲဒီလို မိန္းကေလးမ်ိဳးဟာ ဆင္းရဲတဲ့သူ ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

အသံုးစရိတ္ေတြကို စာရင္းျပဳစုပါ
ဒီႏိုင္ငံမွာက ATM ကတ္ကိုင္ၿပီး သံုးလို႔ရတဲ့ေနရာ နည္းပါးတာ၊ ကတ္အစား ေငြေၾကးကို လက္ကကိုင္ၿပီး သံုးစြဲရတာေတြပဲ ျဖစ္ေနတာ လကုန္တိုင္း ဒီလအတြင္း ကိုယ္ဘာေတြသံုးမိသလဲဆိုတာက ျပန္စဥ္းစားေနရတဲ့အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကတ္စနစ္ တြင္က်ယ္လာရင္ေတာ့ ကိုယ္ဘယ္အတြက္သံုးခဲ့တယ္ဆိုတာ ဘဏ္ကထုတ္ေပးတဲ့ Invoice ထဲမွာ ၾကည့္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာရင္းကိုရေအာင္ျပဳစုပါ။ ၿပီးရင္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ။

ေနာက္လက်ရင္ ကိုယ္ ဘယ္အပိုင္းမွာ ေလွ်ာ့သံုးသင့္လဲဆိုတာ အေျဖေပၚလာပါလိမ့္မယ္။

ဒီေန႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ နားပါဦးမည္။ စိတ္ပါတဲ့အခ်ိန္ အပိုင္း(၂) ေရးပါဦးမည္။
Credit image from facebook.