ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ခ်င္လား ယုတ္နိမ္႔သူျဖစ္ခ်င္သလား

ေယာက္်ားျဖစ္႐ံု သက္သက္နဲ႔လည္း ျမင့္ျမတ္သူတစ္ေယာက္ မျဖစ္သလို မိန္းမျဖစ္႐ံုသက္သက္နဲ႔လည္း ယုတ္နိမ့္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္မသြားႏိုင္ပါ။ ေယာက်္ားပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ၿပီး ယုတ္နိမ့္တဲ့ အလုုပ္လုပ္ ရင္ ယုတ္နိမ့္သူျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

Images Credit - Original Source

တစ္ခါက ဘုရင့္သားေတာ္ႏွင့္ ပညာရွိအမတ္ႀကီးဟာ တိုင္းခန္းလွည့္လည္လာရင္း နဲ႔ ေခ်ာင္းကမ္းနား တစ္ခုကိုေရာက္ေတာ့ အဝတ္ပံုတစ္ခုကိုေတြ႕သတဲ့။ အဲဒီအဝတ္ပံုမွာ အေပၚဝတ္အက်ႌတစ္ထည္နဲ႔ ပုဆုိးအစုတ္ႏွစ္ထည္ကို ေတြ႕ပါတယ္။ ဘုရင့္သားက စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အဝတ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့-
”အမတ္ႀကီး…ၾကည့္ပါဦး၊ ဒီအဝတ္ပံုဟာ ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဝတ္ပံုျဖစ္ ရမယ္။ ဒီနားမွာ အဝတ္ေတြကိုထားသြားတာ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူေရခ်ဳိးေနပံုရတယ္။ အမတ္ႀကီးကၿပံဳးၿပီး နားေထာင္ရင္း ဒါဆုိဘုရင့္သားကဘာလုပ္ခ်င္လုိ႔လဲဟု ေမးရာ-
ဘုရင့္သားက ”အမတ္ႀကီး…ေရခ်ဳိးေနတဲ့ ဆင္းရဲသားရဲ႕အဝတ္ေတြကို ဝွက္ထား ၿပီး တစ္ေနရာကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ရရင္ မေကာင္းဘူးလား။ သူတက္လာလုိ႔ အဝတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားတာကိုသိရင္ သူ႔ပံုက ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းမယ့္ပံုပဲ”ဆုိေလလွ်င္-
အမတ္ႀကီးက မင္းသားအား.. ”အရွင့္သား လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝမ္းနည္း ပူေဆြးေနမႈကိုၾကည့္၍ ေပ်ာ္တယ္ဆုိတာ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ပါ။ ဒီအေပ်ာ္မ်ဳိးကလည္း အေပ်ာ္အစစ္ မဟုတ္ ပါ။ တဒဂၤေတာ့ ဟုတ္သလုိလုိရွိေပမယ့္ သူတစ္ပါးဝမ္းနည္း ေၾကကြဲမႈနဲ႔ရင္းၿပီးမွ ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရလဒ္ကလည္း ထပ္တူ ထပ္မွ်ျပန္ရမွာပါ။
ေမတၱာတရား ျပည့္ဝတဲ့သူဟာ သူတစ္ပါးဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေၾကာင္း သူတစ္ပါး ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း အလုပ္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မႀကံစည္မေျပာဆုိ မလုပ္ကိုင္ ပါ။ ေမတၱာတရားေခါင္းပါးတဲ့သူကေတာ့ သူတစ္ပါး ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္း၊ သူတစ္ပါး ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း အလုပ္ေတြကို အၿမဲႀကံစည္ ေျပာဆုိ လုပ္ကိုင္ပါတယ္။
”အရွင့္သားအေနနဲ႔ အရမ္းေပ်ာ္ခ်င္ေနတယ္ဆုိရင္ ဒီလုိလုပ္ပါဆုိၿပီး ေရႊျပားႏွစ္ျပားအား မင္းသားကို ထုတ္ေပးေလ၏။ မင္းသားသည္ နားမလည္ေသာအၾကည့္ျဖင့္ အမတ္ ႀကီးအား ၾကည့္ေနစဥ္ အမတ္ႀကီးက-
”အရွင့္သား..ဒီေရႊႏွစ္ျပားအား ထုိဆင္းရဲသားရဲ႕ အဝတ္ပံုထဲက အိတ္ကပ္ႏွစ္ခုမွာ တစ္ဖက္တစ္ျပား စီထည့္လုိက္ပါ”လုိ႔ဆုိလုိက္ရာ မင္းသားလည္း သြားထည့္လုိက္၏။
ထုိ႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ဦးသား သစ္ပင္အကြယ္မွေစာင့္ၾကည့္ေနၾက၏။ မၾကာမီ ဆင္းရဲ သားလည္း ေရထဲမွျပန္ တက္လာသည္။ အရင္ဆံုး ပုဆုိးကိုေရလဲၿပီး ဝတ္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အက်ႌကိုေကာက္ဝတ္လုိက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အက်ႌအိတ္ထဲ တစ္ခုခုရွိသလုိ ခံစားမိသျဖင့္ လက္ႏႈိက္ၾကည့္ျပန္ရာ ေရႊျပားတစ္ျပားေတြ႕ေလ၏။ သူအရမ္းအရမ္းကို ေပ်ာ္ျမဴးသြားသည္။ မယံုႏိုင္သလုိျဖစ္ကာ ထုိေရႊျပားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ပြတ္ၾကည့္၏။ ကိုက္ ၾကည့္၏။
ထုိ႔ေနာက္ က်န္အိတ္ကပ္တစ္ခုကိုလည္း ႏႈိက္ၾကည့္ျပန္ရာ ေရႊျပားတစ္ျပား ထြက္လာျပန္၏။ ဒီအခါ မွာေတာ့ ဆင္းရဲသားဟာ ေျမႀကီးေပၚဒူးေထာက္ ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့၍-
”အုိ အကြၽႏ္ုပ္အား ေဖးမကူညီၾကေသာ နတ္ေဒဝါအေပါင္းႏွင့္ မည္သူမည္ဝါ မသိရေသာသူအေပါင္းတုိ႔…သင္တုိ႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္တစ္ဦးတည္းကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္ မဟုတ္။ အကြၽႏ္ုပ္အိမ္တြင္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ အေမအိုႀကီးႏွင့္ စားစရာမရွိ၍ အားအင္ျပတ္လပ္ေနေသာ ညီမေလးအားလည္း အသင္တုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္အား ကူညီခဲ့ေသာသင္တုိ႔သည္လည္း အကြၽႏ္ုပ္ဝမ္းသာရသလုိ ဝမ္းသာမႈရၾကပါေစ။အကြၽႏ္ုပ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရသလုိ သင္တုိ႔ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကပါေစ။ အကြၽႏ္ုပ္ဆင္းရဲဒုကၡမွလြတ္သလုိ သင္တုိ႔လည္းလြတ္ကင္းၾကပါေစ။ သင္တုိ႔အား အထူးပဲေက်းဇူးတင္မိပါ၏” ဟုဆုိကာ ႐ိုေသစြာဦးသံုးႀကိမ္ခ်၍ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပန္သြားေလ၏။
ထုိအျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘုရင့္သားသည္ ဝမ္းသာပီတိျဖစ္၍ မ်က္ရည္မ်ားပင္ က်ေနေလ၏။
”အမတ္ႀကီး…သင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီကေန႔မွာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္ေသာ အေကာင္းဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို သင္ေပးလုိက္ၿပီ”ဟုေျပာ၏။
အမတ္ႀကီးကလည္း ”မွန္ပါတယ္ အရွင္သား၊ လူေတြကို ဒုကၡေပးၿပီးမွေပ်ာ္ရတဲ့ အေပ်ာ္ထက္သုခေပးၿပီး ေပ်ာ္ရတဲ့အေပ်ာ္ကမွ ေနာင္တကင္းစြာနဲ႔ေပ်ာ္ရတဲ့ တကယ့္ အေပ်ာ္ပါ။ အရွင့္သားလည္း တစ္ခဏတာေသာ ဘဝကေလးမွာ ေနာက္တကင္းတဲ့ ဒီလုိအေပ်ာ္မ်ဳိး အၿမဲေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ”လုိ႔ေလွ်ာက္တင္လုိက္ေလ၏။

သူတစ္ပါးကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ေပးရတာေလာက္ ပီတိျဖစ္ရတဲ့ အရသာမ်ဳိး ဘယ္မွာမွရွိမယ္မထင္ပါ။ ဒုကၡေပးရတဲ့အရသာေပ်ာ္ရႊင္မႈထက္ သုခေပးရတဲ့ အရသာေပ်ာ္ရႊင္မႈက ပိုေကာင္းတယ္ဆုိတာ သူတစ္ပါးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးေနက်လူမွ သိႏိုင္ပါသည္။ ဒုကၡေပးေနက်လူေတြ မသိႏိုင္ပါ။
လူ ၁ဝဝမွာ ၉၉ ေယာက္က စိတ္ဆင္းရဲၿပီး က်န္တစ္ေယာက္သာလွ်င္ စိတ္ခ်မ္း သာ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ နည္း။ လူ ၉၉ ေယာက္သည္ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာတာကို မနာ လုိ၊ သူတစ္ပါးအဆင္ေျပသည္ကို မ႐ႈစိမ့္ႏွင့္ သူတစ္ပါးကို အျပစ္ေျပာ၊ အျပစ္ျမင္၊ စိတ္ ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။
က်န္တစ္ေယာက္သည္ သူတစ္ပါးအေပၚ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္မလုပ္ဘဲ စိတ္ခ်မ္း သာျခင္းတည္းဟူေသာ သုခအလွဴကုိလွဴခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၁ဝဝ မွာတစ္ေယာက္သာလွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာ၍ က်န္ ၉၉ေယာက္သည္ စိတ္ဆင္းရဲရသည္ကို ဥပမာယူ၍…
‘ျမင့္ျမတ္သူ ႏွင့္ ယုတ္နိမ့္သူ’ မည္သူျဖစ္ခ်င္သနည္း။
ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ခ်င္လွ်င္ သူတစ္ပါးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ပါ။
ယုတ္နိမ့္သူျဖစ္ခ်င္လွ်င္ သူတစ္ပါးကိုဒုကၡေပးပါလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။
အရွင္ပညာသီရိ (မြန္ေက်ာင္းဆရာေတာ္)