ဘဝတဲ့လား (အပိုင္​း၂)

အပိုင္​း ၁ ဖတ္​႐ႈရန္​
လက္​တ​ေလာ အ​ေျခ​ေန၌ မိဘမ်ားလက္​ခံႏိုင္​မည္​မဟုတ္​​ေသး​ေၾကာင္​း ကိုစိုတစ္​​ေယာက္​သုးံသပ္​မိ​ေလသည္​။​ေနာက္​မွသာ မိမိ၏မိဘမ်ားလက္​သင္​့ခံလာရန္​​ေျဖး​ေျဖးခ်င္​း​ေျပာျပရ​ေပ​ေတာ့မည္​။
မနၱ​ေလးၿမိဳ႕ဆိုသည္​မွာလည္​း ကိုစိုႏွင္​့ မစိမ္​းသည္​့ၿမိဳ႕ဟု ဆိုႏိုင္​​ေပသည္​။မိမိမ မိဘမ်ား စိုးရိမ္​၍သာ စိုးရိမ္​ေနၾကျခင္​းျဖစ္​သည္​။
တစ္​ႏွစ္​တစ္​​ေခါက္​​ေလာက္​ မနၱ​ေလးၿမိဳ႕ ကုန္​စည္​ဒိုင္​မ​်ားသို႔ အခင္​းမွထြက္​သည္​့ကုန္​မ်ား​ေသာ္​လည္​း​ေကာင္​း၊အျခား လယ္​ယာသုံးပစၥည္​းလိုအပ္​လ်ွင္​လည္​း​ေကာင္​း သြား​ေရာက္​ဝယ္​ယူ​ေနၾကပင္​ျဖစ္​သည္​။
ယခုလည္​း မိမိတို႔​ေဒသ အခင္​းအသီးသီးထြက္​ကုန္​မ်ားအား သြား​ေရာက္​​ေရာင္​းခ်ရန္​ ျပင္​ဆင္​​ေနၾက​ေလသည္​။
အခ်ိဳ႕ လူပိုမ႐ွိၾကသူတို႔သည္​ ကိုစိုအား မိမိႏယတို႔ ​ေရာင္​းကုန္​မ်ားအား လူၾကံဳ​ေပး၍​ေရာင္​း​ေစၾကသည္​။
"ကဲ ကိုစို​ေရ ပစၥည္​း​ေတြအကုန္​စုံရင္​ သြားၾကရ​ေအာင္​ဟ။​ေနသိပ္​ျမင္​့​ေနရင္​ သြားလို႔လာလို႔မ​ေကာင္​းဘူးကြ"
"​ေအးပါထြန္​းလွရာ မင္​းနဲ႔​ေလာလွခ်ည္​လား ကုန္​ဒိုင္​​ေတြက ထြက္​မ​ေျပးပါဘူးကြ။ငါထင္​တာမမွားရင္​​ေတာ့ အိမ္​အျပန္​​ေနာက္​က်ရင္​ ​ေရ​ေရာမိမွာစိုးလို႔မဟုတ္​လားကြ"
ကိုစိုတစ္​​ေယာက္​သူ၏သူငယ္​ခ်င္​းထြန္​းလွအား စ​ေနာက္​​ေလသည္​။ ထြန္​းလွကား နည္​းနည္​းပါးပါး ​ေသာက္​တတ္​သူျဖစ္​၍ ထိုသို႔စ​ေနာက္​ခ်င္​းျဖစ္​သည္​။
​"ေျပာ​ေရာ့မယ္​ ကိုစို​ေရ မသိရင္​ငါကဘဲ အရက္​သမားႀကီးၾက​ေနတာဘဲ ဟားဟား "
ထိုကဲ့သို႔ တစ္​​ေယာက္​ကိုတစ္​​ေယာက္​ စ​ေနာက္​ရင္​းထြက္​ခြာလာၾက​ေလသည္​။
ကုန္​စည္​ဒိုင္​သို႔​ေရာက္​​ေသာ္​ ပါလာသည္​့ပစၥည္​းတို႔​ေရာင္​းခ်ၾက​ေလ​ေတာ့သည္​။ ကုန္​မ်ားအားခ်ိန္​တြယ္​ျခင္​း ​ေစ်းႏႈန္​းတြက္​ခ်က္​ျခင္​းတို႔ျပဳလုပ္​ရ​ေပသည္​။
ဤတြင္​ ထြန္​းလွတစ္​​ေယာက္​ကား ​ေကာင္​တာတြင္​ထိုင္​​ေနသည္​့ စ​ာေရးမ​ေလးဆီသို႔သာ မ်က္​လုံးတို႔က ​ေရာက္​​ေန​ေလသည္​။
" ​ေဟ့​ေကာင္​ထြန္​းလွရ ပစၥည္​း​ေတြခ်ိန္​ေနတာက ဒီမွာဘာဟ။မင္​းမ်က္​လုံး​ေတြက ဟိုဘက္​ဘာ​ေတြမ်ား အသဲအသန္​ၾကည္​့​ေနတာလဲ" ကိုစိုသိသိႏွင္​့​ေနာက္​​ေလသည္​။
ထိုမွသာ ထြန္​းလွတစ္​​ေယာက္​ "သိပါတယ္​မင္​းကလည္​း ငါကဘာရယ္​မဟုတ္​​ေ႐ွာက္​ၾကည္​့​ေနတာပါ" ႐ွက္​ရမ္​းရမ္​း၍ ​ေျပာ႐ွာ​ေလသည္​။ ကိုစိုလည္​း သူ၏သူငယ္​ခ်င္​း ျဖစ္​​ေနပုံၾကည္​့ကာ ျပဳံးစိစိႀကီးျဖစ္​​ေန​ေတာ့သည္​။
ခ်ိန္​တြယ္​ျခင္​း၊​ေစ်းႏႈန္​းသတ္​မွတ္​ျခင္​းတို႔ ၿပီး​ေသာအခါ ​ေငြယူရန္​ စာ​ေရးမ​ေလးထိုင္​​ေန​ေသာ ​ေကာင္​တာသို႔ သြားၾက​ေလသည္​။
ထြန္​းလွတစ္​​ေယာက္​​ေငးမည္​ဆိုလည္​း​ေငး​ေလာက္​စရာပင္​။စာ​ေရးမ​ေလးကား အနီး​ေရာက္​မွပို၍ပင္​လွ​ေန​ေတာ့သည္​။အသားျဖဴျဖဴ၊ ၊ ကိုဟန္​သြယ္​သြယ္​​ေလးႏွင္​့ ပါတိတ္​ဝမ္​းဆက္​​ေလးဝတ္​​ဆင္​ထား​ေသာသူမအား ကိုစိုလည္​း​ေသခ်ာႀကည္​့မိ​ေတာ့သည္​။
"ညီမ အရင္​အလုပ္​လုပ္​တဲ့ ​ေဒၚျမ မလုပ္​​ေတာ့တာလား။"အရင္​ကလည္​းလာ​ေရာက္​​ေရာင္​းခ်ျခင္​းတို႔လုပ္​ဖူး၍ ​ေဒၚျမႏွင္​့ကိုစိုတို႔ကား ရင္​းႏွီး၍ပင္​​ေန​ေလသည္​။ယခုမ​ေတြ႔၍ ထိုစာ​ေရးမ​ေလးအား ကိုစို​ေမးၾကည္​့မိ၏။
"​ေဒာ္​​ေလးျမက ​မလုပ္​​ေတာ့တာမဟုတ္​ဘူး အကို ဒီ​ေန႔မအားလို႔ ညီမကိုသူ႔ကိုယ္​စား လႊတ္​လိုက္​တာပါ ​ေဒၚ​ေလးျမက ညီမအ​ေဒၚ​ေလ အဲ့တာ​ေၾကာင္​့ အ​ေဒၚကိုယ္​စားဒီ​ေန႔တစ္​ရက္​လာလုပ္​​ေပးတာပါ။" ​ေျပာလည္​း​ေျပာ လက္​မွလည္​း စရင္​းတို႔တြက္​​ေန​ရွာေလသည္​။
"ရပီအကို ​ေရာ့ဒါအကိုတို႔ကုန္​​ေတြအတြက္​ ရမည္​့​ေငြ စစ္​ၾကည္​့ပါဦး"ဟုဆိုကာ သူမ၏သြယ္​လ်ွလ်ွလက္​​ေလးမ်ားျဖင္​့ ​ေငြထုပ္​အားကမ္​း​ေပး​ေလသည္​။
.
Crd-org-source
( အပိုင္​း ၃ ဆက္​၍ဖတ္​႐ႈ​ေပးပါရန္​ )
.
Msc No 179
@aunggyi100
Myanmar Steemit မိသားစုဝင္​အားလုံး ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခ်မ္​း​ေျမ့ၾကပါ​​ေစ။