မို ႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းသင္ျခင္း

Steemit members အားလံုး မဂၤလာပါရွင္။
ခုတေလာ Steemit မွာ postတင္ဖို႔ စာမေရးႏိုင္ မအားႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာလို႔ဆို အရင္က တစ္ေနကုန္ အလုပ္သြား ျပန္လာရင္ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ postတင္ဖို႔ အေၾကာင္းအရာေတြ စဥ္းစား စဥ္းစားလို႔ ရတာနဲ႔ ခ်ေရး postတင္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲ႔ဒီခ်ိန္ေလးမွာ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္း သင္ေနတာ တစ္လျပည့္ ခါနီးျပီးေပါ႔။ သူမ်ားေတြတြက္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္း သင္ျခင္းဟာ ရက္ပိုင္းေလာက္နဲ႔ တက္နိုင္ပင္မယ္႔ မိုတြက္ေတာ႔ တစ္လနီးပါးရွိတာေတာင္ မတက္တစ္တက္ ျဖစ္ေနေသးတာမို႔ မိုတြက္ေတာ႔ ခက္ခဲလြန္းတယ္ ဆိုရမွာေပါ႔ေနာ္။

အရင္ကလည္း မိုတစ္ခါ နွစ္ခါ ေမာင္းသင္ဖူးပါတယ္။ သင္ရင္းနဲ႔ ေမွာက္ၿပီး ဒဏ္ရာေတြ ရဖူးေတာ႔ ေၾကာက္ၿပီး လက္ေလ်ွာ႔ခ႔ဲတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေပါ႔။ အခုမွ စိတ္ကူးေပါက္ျပီး ျပန္သင္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတာကေတာ႔ ေအာ္တို ဆိုင္ကယ္ေတြ သူမ်ားေတြ စီးတာေတြ႔ေတာ႔ အဲဒီ ဆိုင္ကယ္မ်ိဳးဆို အာရုံက အေပၚတစ္ခုပဲ ဆိုေတာ့ လြယ္လိမ္႔မယ္လို႔ မိုေတြးမိတယ္။ မိုအေတြးနဲ႔ မိုေပါ႔ေနာ္။ အိမ္မွာက ဆိုင္ကယ္ ရွိပင္မယ္႔ ေအာ္တို မဟုတ္ေတာ႔ ေအာ္တို ဆိုင္ကယ္ဝယ္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ အရူးထျပီး ဝယ္ျဖစ္ခ႔ဲပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ရူးသလဲဆို သူမ်ားေတြက ဆိုင္ကယ္စီးတက္လို႔ ဆိုင္ကယ္ဝယ္တာ မိုကမစီးတက္ပဲနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ ဝယ္တာေလ။ သင္ေပးမယ္႔ ေမာင္ေလးကိုလည္း ၾကိဳေျပာထားရတာ မိုကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သင္ေပးဖို႔ကို ကိုယ္ကေမွာက္ထားဖူးေတာ႔ စိတ္ကမရဲေတာ႔ စီးတက္ခ်င္တာပဲသိတာေလ။

ဆိုင္ကယ္စီးတက္ခ်င္တာကလည္း တစ္ခုခု သြားေတာ႔မယ္ဆို သူမ်ားၾကီး အားကိုးေနရတာနဲ႔ သူမ်ားမပို႔ေပးရင္ မသြားျဖစ္ေတာ႔တာေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ အရမ္းစီးတက္ခ်င္တာ အိမ္မွာက မိန္းကေလးမ်ားတယ္ ေယာက်ာ္းေလးက နွစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာ မိန္းကေလးေတြက တစ္ေယာက္မွ မစီးတက္ တစ္ခုခုသြားခ်င္ သူတို႔ပဲ အားကိုးေနရတာ ဦးေလးဆိုတာက အားကိုးလို႔ မရ သူဟာသူခ်ည္း သြားေနတာက မ်ားေန ေမာင္ေလးကလည္း အကုန္လံုးကို သူတစ္ေယာက္တည္း ပို႔ရတာ ဆိုေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ မပို႔ခ်င္ဘူးေလ။ အန္တီေတြက သင္ဖို႔အားေပးၾကတာ သင္ဖို႔ စိတ္က ျပန္ေပါက္လာတာေလ။

မိုက ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ဘာသင္သင္ သူမ်ားထက္ ပိုၾကိဳးစားရတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူ ဘယ္ေတာ့မွ တက္ေလ႔မရွိ။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔လည္း မျဖစ္မေန လိုအပ္တဲ့ အရာေတြေလာက္ပဲ မိုသင္ေလ႔ရွိတယ္။ မလိုအပ္ဘူး ထင္တဲ့ အရာေတြဆို စိတ္ရႈတ္ခံျပီး မိုမသင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒါေတြေၾကာင္႔လည္း ပါတယ္ စက္ဘီးဆိုလည္း ဟုတ္တိပတ္တိ မစီးတက္ ငယ္ငယ္က အိမ္နဲ႔ ေက်ာင္းက ေျခဆယ္လွမ္းေလာက္နဲ႔ ေရာက္တာဆိုေတာ႔ စက္ဘီးလည္း မလိုအပ္ေတာ႔ မသင္ နည္းနည္းၾကီးေတာ႔ သူမ်ားစီးတာ ျမင္ေတာ့ လိုက္ေကာက္စီးတာ ေသခ်ာေတာ႔ မသင္ အဲလိုပဲ အေပ်ာ္လိုက္စီးရင္ အေကြ႕မွာ တစ္ခါေမွာက္ ျပန္ေတာ့ နာလည္းနာ ရွက္လည္းရွက္တာနဲ႔ အဲဒီတည္းက စက္ဘီး မစီးေတာ႔ျပန္။ စက္ဘီးလည္း ေသခ်ာ မကၽြမ္းက်င္ အခုဆိုင္ကယ္သင္ေတာ႔ နဂုိက သူမ်ားထက္ ပိုၾကိဳးစားမွ ရတက္သူဆိုေတာ႔ မိုတြက္ေတာ႔ ဆိုင္ကယ္သင္ျခင္းဟာလည္း သိပ္ကို ခက္ခဲလြန္းေနတာေပါ႔။

ဒါေပမဲ့ မိုသင္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားျပီးတာမို႔ ရေအာင္သင္မယ္ဆိုတ႔ဲ စိတ္နဲ႔ ၾကိဳးစားေနဆဲပါ။ ဆိုင္ကယ္ေပၚ စစတက္ျခင္း ေၾကာက္စိတ္က တစ္အားကို လႊမ္းမိုးထားတာမို႔ ဘယ္လိုမွ အလုပ္မျဖစ္ ရက္ပိုင္းေလာက္ သင္ၿပီး မထူးျခား လာေသး သူမ်ားေတြ တစ္ရက္ နွစ္ရက္နဲ႔ တက္တာ ငါက ဘာလို႔ အဲ႔ေလာက္ေတာင္ ညံ႔ဖ်င္းေနရတာလည္း ဆိုၿပီး ဝမ္းနည္း စိတ္တို လက္ေလ်ွာ႔ခ်င္ လာျပန္တယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း ကုန္ထားတ႔ဲ ပိုက္ဆံေတြ အခ်ိန္ေတြ တက္ခ်င္စိတ္ေတြက ရွိေနေတာ့ ဒြိဟေတြနဲ႔ ဆက္သင္ျပန္ေပါ႔။ အခုေတာ့ ရက္ပိုင္းနည္းနည္း ၾကာေတာ့ လမ္းေျဖာင္႔ဆို ကိုယ့္ဘာသာ ေမာင္းလို႔ ရလာပင္မယ္႔ စထြက္တာတို႔ ရပ္တာတို႔မွာ အဆင္မေျပေသး ၾကိဳးစားျပီးေတာ႔ သင္ေနဆဲ။ တစ္ခါတစ္လည္း ဘာလို႔မသိ လက္ေလ်ာ႔ခ်င္ ဒါေပမဲ့လည္း စသင္တည္းက ဘယ္ဆိုင္ကယ္ သင္သင္ တက္မွာ မဟုတ္ဖူး ေျပာတ႔ဲသူကေျပာ နင္႔အရပ္က မွီိလို႔လားလို႔ ဝိုင္းစသူက စဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ငါလက္ေလ်ွာ႔လို႔႔ မျဖစ္ဘူးဆိုျပီး အၾကိမ္မ်ားစြာ သတိေပးရင္း ၾကိဳးစားသင္ယူေနဆဲပါ။ အခုခ်ိန္မွ လက္ေလ်ွာ႔ရင္လည္း မိုတြက္က အရႉံးၾကီးသာ။ မိုအရႉံးမေပးခ်င္ဘူး။ မိုေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ မိုတက္ေျမာက္ခ်င္တယ္ ဒါေၾကာင့္ မိုၾကိဳးစား သင္ယူေနပါတယ္။ မၾကိဳးစားပဲနဲ႔ေတာ႔ ဘယ္အရာမွ အလကားမရဘူး ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ခြန္းအားေတြ အေၾကာင္းေရးတ႔ဲ ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားပါ။ ဒါေၾကာင့္ အရႉံးမေပးပဲ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းျခင္းကို မိုၾကိဳးစား သင္ယူေနတာမို႔ ဆိုင္ကယ္သင္ျပီး ျပန္လာရင္ လူေမာ စိတ္ေမာနဲ႔မို႔ စာလည္းမေရးနိုင္ စဥ္းလည္း မစဥ္းစားနိုင္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားလို႔ postလည္း မတင္နိုင္ ျဖစ္ေနတာေလးကို မိုရဲ႕ အလုပ္နားရက္ေလးမွာ မိုနဲ႔ဆိုင္ကယ္ ္ေမာင္းသင္ျခင္း အေၾကာင္းေလးကိုပဲ ခ်ေရးရင္ ေဝမၽႇလိုက္ပါတယ္ရွင္။
အားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။
Author@ayemomo(MSC-051)
Photo by my phone& google