အ႐ြယ္လြန္ရင္ခုန္သံ(၃)
မွန္ေရွ႕၌လဲ့လဲ့တစ္ေယာက္အက်ီၤတစ္ထည္ၿပီးတစ္ထည္လဲရင္းျဖင့္မိမိကိုယ္ကိုစိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္ေနပါသည္။မ်က္နွာကိုလည္းမိတ္ကပ္ပါးပါးေလးလူးၿပီးခ်ယ္သထား
လိုက္ေသးသည္။
ထိုစဥ္အိမ္ေရွ႕၌ကားရပ္သံၾကားလိုက္ရသည္။
"လာၿပီထင္တယ္။"ဟုေတြးမိရင္းလဲ့လဲ့တစ္ေယာက္ရင္ခုန္သြားမိသည္။ထို႔ေၾကာင့္အဝါေရာင္ကခ်င္ဝမ္းဆက္
ကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္ကာဝတ္ဆင္လိုက္မိသည္။
"သမီးေရေမာင္ဇာနည္ေရာက္ေနၿပီေဟ့။"
အိမ္ေရွ႕ဆီမွေမေမ့အသံအားၾကားလိုက္ရသည္။
"လာပါၿပီေမေမ။"ဟုျပန္ထူးရင္းအိမ္ေရွ႕ဆီသို႔စလင္းဘတ္အိတ္ကေလးလြယ္ကာထြက္လာခဲ့မိသည္။
အိ္မ္ေရွ႕၌လည္အက်ီၤအျဖဴ ကေလးဝတ္ဆင္ထားေသာ
ဇာနည္တစ္ေယာက္ေဖေဖနွင့္စကားလက္ဆံုက်ေနၾက
သည္။
လဲ့လဲ့ကိုျမင္ေသာအခါ၌လွမ္း၍ၿပံဳးျပၿပီးေဖေဖ့အား
"သြားလိုက္ပါဦးမယ္အန္ကယ္။လဲ့လဲ့ကိုက်ြန္ေတာ္ျပန္
လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္။"ဟုႏူတ္ဆက္ရင္းထရပ္လိုက္ေလ
သည္။
ထို႔ေနာက္နွစ္ေယာက္သားအိ္မ္ေရွ႕ရပ္ထားေသာကားဆီ
သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ကားေရွ႕ခန္းသို႔တက္ထိုင္လိုက္
သည္နွင့္ဇာနည္ဆီမွ "လဲ့လဲ့နင္တရုတ္စာႀကိဳက္လား"ဟုေမးလိုက္ပါသည္။
"ႀကိဳက္ပါတယ္ဇာနည္ရယ္။နင္ႀကိဳက္တဲ့ဆိုင္သာသြား"
ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"အဲဒါဆိုေ႐ႊတိဂံုဘုရားအရင္လိုက္ပို႔မယ္။ၿပီးရင္ေ႐ႊဘဲမွာ
သြားစားၾကမယ္ေလ။"ဟုဇာနည္ကေျပာရင္းကားကိုစက္နိူးလိုက္ေလသည္။
ဘုရားသို႔ေရာက္ေသာအခါ၌နွစ္ဦးသားေတာင္ဘက္မုဒ္မွဓာတ္ေလွကားျဖင့္တက္ၾကသည္။လဲ့လဲ့မ်က္နွာ
ကေလးရွက္ေသြးျဖာ၍မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနမိ
သည္။
လဲ့လဲ့ဘဝ၌သူစိမ္းေယာက်္ားကေလးတစ္ေယာက္နွင့္သြားဖူးသည္မွာပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ေပသည္။
ဘုရားေပၚေရာက္ေသာအခါနွစ္ဦးသားဘုရားရိွခိုးၾကၿပီး
ဆီမီးေရခ်မ္းကပ္လွဴ ပူေဇာ္ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္အာရံုခံတန္ေဆာင္းေလွကားထစ္မ်ား၌ထိုင္ရင္းစကားလက္ဆံုေျပာၾကသည္။
"နင္နဲ႔ငါနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတာလည္းမေျပာနဲ႔
လဲ့လဲ့ေရ။ငါသေဘာၤလိုက္သြားတာ၂နွစ္ေလာက္
သေဘာၤေပၚကေနမဆင္းေနခဲ့တာဟ။နင္ကလည္း
အိမ္ေျပာင္းသြားေတာ့အဆက္အသြယ္ကမရဘူးဟာ။"
ဟုအစခ်ီကာဇာနည္မွသူ႔အေၾကာင္းစတင္ေျပာျပေလသည္။လက္ရိွမွာသူ႔အေဖဆံုးသြားၿပီးေနာက္သူ႔အေမနွင့္
သာသားအမိနွစ္ေယာက္ေနထိုင္ေၾကာင္းအစ္မလုပ္သူမွာအိမ္ေထာင္က်ၿပီးအိမ္ခြဲေနေၾကာင္းစသျဖင့္ေျပာျပ
ပါသည္။တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပၾကရင္းျဖင့္ဘုရားေပၚမွဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။
ကားရပ္ထားသည့္ေနရာသို႔ေရာက္ေသာအခါဇာနည္ဖုန္း
မွဖုန္းျမည္လာခဲ့သည္။"လဲ့လဲ့ ခဏေလးေနာ္"ဟုေျပာ
ရင္းဇာနည္မွဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္ပါသည္။
"ဟယ္လို ေမေမ။သားအခုဘုရားမွာေမေမ။မနက္စာသားအျပင္မွာစားလိုက္ေတာ့မယ္ေမေမ။"အစခ်ီကာ
အေမလုပ္သူနွင့္ဖုန္းေျပာေနေလေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္"Sorryလဲ့လဲ့ရယ္။ဖုန္းေျပာတာနည္းနည္း
ၾကာသြားတယ္။"ဟုဆိုကာကားေပၚတက္၍စက္နိုး
ကာေမာင္းထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ေ႐ႊဘဲ၌မနက္စာစားၾကရင္းဇာနည္ဖုန္းမွျမည္လာျပန္သည္။ဇာနည္မွဖုန္းကိုင္လိုက္ရင္း
"ဟဲလိုေမေမ"ဟုထူးသံၾကားလိုက္ျပန္သည္။ထိုင္ခံုမွထသြားရင္းဆိုင္ျပင္ေပၚ၌ဇာနည္ဖုန္းေျပာေနေလ
သည္။ထို႔ေနာက္ဆိုင္ထဲသို႔ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။
"လဲ့လဲ့ေရတို႔သြားမွျဖစ္မယ္ကြာ။"ဟုမ်က္နွာမသာမယာ
နွင့္ေျပာလိုက္သည္။ထို႔ေၾကာင့္နွစ္ဦးသားဆိုင္ထဲမွထြက္
လာၾကသည္။
အျပန္ကားေပၚ၌လဲ့လဲ့ရင္ထဲမတင္မက်ျဖစ္ရင္းသက္ျပင္းတခ်ခ်ျဖင့္စကားတခြန္းမွမေျပာဘဲေနေနခဲ့ေလသည္။
အပိုင္း(၄)အားဆက္လက္ဖတ္ရူပါရန္။
စာေရးသူ အိအိခိုင္
MSC 173
Photo credited from
https://www.pexels.com/search/women/
ရင္ခုန္ရင္ အခ်စ္လား😁😁
Posted using Partiko Android
😄😄စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္လိုက္ေရးလိုက္ပါပဲ
အဲ့မွာ ေတြ႕တာပဲ အေမခ်စ္တဲ့သားနဲ႔
ဒီလိုပါပဲေတြးမိတာေလးေလ်ာက္ေရး။
အခုမွစဖတ္မိေတာ့ သိပ္ဇာတ္ရည္မလည္ေသး။
ေရွ႕ပိုင္းေတြျပန္ဖတ္ဦးမယ္ဗ်ာ
ဟုတ္ကဲ့
တစ္ဦးတည္းေသာသားမ်ားလား
ဟုတ္ကဲ့