Funny (ဟာသ)

အသက္ ၈၀ အရြယ္အဖိုးအိုနဲ႔ မိန္းကေလးငယ္ငယ္ေလး ကေလးမရလို႔ ေဆးခန္းလာျပေသာအခါ

အသက္ ၈၀ ခန္႔ရွိေသာ အဘိုးႀကီးတေယာက္သည္ ခပ္ငယ္ငယ္ဇနီးျဖစ္သူအား လက္တြဲလ်က္ ေဆးခန္းလာျပေလသည္။
လူနာ။ ။ ‘ ဆရာ.. ကၽြန္ေတာ္ ကေလးရႏုိင္မရႏိုင္ သိခ်င္လို႔ပါ… ‘
ဆရာ၀န္။ ။ ေကာင္းၿပီေလ။ အရင္ဆံုး ခင္ဗ်ားမွာ ကေလးရႏုိင္မယ့္ သုတ္ပိုးအေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ရွိမရွိ အရင္ဆံုး စမ္းရမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီဘူးေလး ယူသြား။ အဲဒီအထဲကို ခင္ဗ်ားရဲ႔ သုတ္ပိုးေတြ ထည့္ၿပီး အဖံုးကို ေသခ်ာပိတ္ၿပီး မနက္ျဖန္မနက္ ျပန္ယူလာခဲ့ေလ….

ေနာက္တေန႔ နံနက္တြင္ ေဆးခန္းသို႔ ေနာက္တေခါက္ ျပန္လာေလသည္။ ဆရာ၀န္မွသုတ္ပိုးထnnည့္ယူလာသည့္ ဘူးအားၾကည့္ေသာအခါဘူးမွာအဖံုးပိတ္လ်က္သားျဖင့္ အထဲ၌ မည္သည့္အရာမွ မရွိေပ။
ဆရာ၀န္။ ။ အဆင္မေျပခဲ့ဘူးလား။ ဘာမွလည္း ပါမလာဘူး…
လူနာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ။ ဒီေန႔မနက္ ကၽြန္ေတာ့္ ညာဘက္လက္နဲ႔ အရင္ဆံုး လုပ္ၾကည့္တယ္။ မရဘူးဆရာ…။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္လက္နဲ႔ တခါ စမ္းျပန္တယ္။ မရဘူး။ အဆင္မေျပတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကို လုပ္ခုိင္းတယ္ဆရာ။ သူ႔ညာဘက္လက္နဲ႔ လုပ္ေတာ့လည္းမရဘူး။ ဘယ္ဘက္နဲ႔လည္း အဆင္မေျပျပန္ဘူး။

ပါးစပ္နဲ႔ လုပ္ေတာ့လည္း မရဘူး။ သူလည္းလုပ္လို႔ မရတာနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးရဲ႔ ညာဘက္လက္နဲ႔ တခါ စမ္းျပန္တယ္။ မရေတာ့ ဘယ္လက္နဲ႔ လုပ္ၾကည့္ျပန္ေရာ။ အဲဒါလည္းမရဘူးဆရာ။ ေနာက္ဆံုး သူ႔ပါးစပ္နဲ႔လည္း လုပ္တာ မရတာနဲ႔ အခု ေဆးခန္းကို…ျပန္…လာ.. ျပ…ျပ…..

ဆရာ၀န္မွ မယံုၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသသြားဟန္ျဖင့္…
ဆရာ၀န္။ ။ ေန..ေန..ေနပါဦး..။ ခင္..ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားမိန္းမရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုပါ လုပ္ခုိင္းတယ္.. ဟုတ္လား….။
လူနာ။ ။ ဟုတ္တယ္ဆရာ။ သူလည္းႀကိဳးစားၿပီး အဖံုးကို ဖြင့္တာပဲ။ ေနာက္ဆံုးမရတာနဲ႔ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ဆရာ႔ဆီ ျပန္ယူလာတာဆရာ….။ တျခားဘူးေလး လဲေပးပါလားဟင္။

အသက် ၈၀ အရွယ်အဖိုးအိုနဲ့ မိန်းကလေးငယ်ငယ်လေး ကလေးမရလို့ ဆေးခန်းလာပြသောအခါ

အသက် ၈၀ ခန့်ရှိသော အဘိုးကြီးတယောက်သည် ခပ်ငယ်ငယ်ဇနီးဖြစ်သူအား လက်တွဲလျက် ဆေးခန်းလာပြလေသည်။
လူနာ။ ။ ‘ ဆရာ.. ကျွန်တော် ကလေးရနိုင်မရနိုင် သိချင်လို့ပါ… ‘
ဆရာဝန်။ ။ ကောင်းပြီလေ။ အရင်ဆုံး ခင်ဗျားမှာ ကလေးရနိုင်မယ့် သုတ်ပိုးအရေအတွက် ဘယ်လောက်ရှိမရှိ အရင်ဆုံး စမ်းရမယ်။ ဒီတော့ ဒီဘူးလေး ယူသွား။ အဲဒီအထဲကို ခင်ဗျားရဲ့ သုတ်ပိုးတွေ ထည့်ပြီး အဖုံးကို သေချာပိတ်ပြီး မနက်ဖြန်မနက် ပြန်ယူလာခဲ့လေ….

နောက်တနေ့ နံနက်တွင် ဆေးခန်းသို့ နောက်တခေါက် ပြန်လာလေသည်။ ဆရာဝန်မှသုတ်ပိုးထည့်ယူလာသည့် ဘူးအားကြည့်သောအခါဘူးမှာအဖုံးပိတ်လျက်သားဖြင့် အထဲ၌ မည်သည့်အရာမှ မရှိပေ။
ဆရာဝန်။ ။ အဆင်မပြေခဲ့ဘူးလား။ ဘာမှလည်း ပါမလာဘူး…
လူနာ။ ။ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ။ ဒီနေ့မနက် ကျွန်တော့် ညာဘက်လက်နဲ့ အရင်ဆုံး လုပ်ကြည့်တယ်။ မရဘူးဆရာ…။ နောက်ပြီး ဘယ်လက်နဲ့ တခါ စမ်းပြန်တယ်။ မရဘူး။ အဆင်မပြေတာနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမကို လုပ်ခိုင်းတယ်ဆရာ။ သူ့ညာဘက်လက်နဲ့ လုပ်တော့လည်းမရဘူး။ ဘယ်ဘက်နဲ့လည်း အဆင်မပြေပြန်ဘူး။

ပါးစပ်နဲ့ လုပ်တော့လည်း မရဘူး။ သူလည်းလုပ်လို့ မရတာနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ကောင်မလေးရဲ့ ညာဘက်လက်နဲ့ တခါ စမ်းပြန်တယ်။ မရတော့ ဘယ်လက်နဲ့ လုပ်ကြည့်ပြန်ရော။ အဲဒါလည်းမရဘူးဆရာ။ နောက်ဆုံး သူ့ပါးစပ်နဲ့လည်း လုပ်တာ မရတာနဲ့ အခု ဆေးခန်းကို…ပြန်…လာ.. ပြ…ပြ…..

ဆရာဝန်မှ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် အံ့သြသွားဟန်ဖြင့်…
ဆရာဝန်။ ။ နေ..နေ..နေပါဦး..။ ခင်..ခင်ဗျားက ခင်ဗျားမိန်းမရဲ့ သူငယ်ချင်းကိုပါ လုပ်ခိုင်းတယ်.. ဟုတ်လား….။
လူနာ။ ။ ဟုတ်တယ်ဆရာ။ သူလည်းကြိုးစားပြီး အဖုံးကို ဖွင့်တာပဲ။ နောက်ဆုံးမရတာနဲ့ လက်လျှော့ပြီး ဆရာ့ဆီ ပြန်ယူလာတာဆရာ….။ တခြားဘူးလေး လဲပေးပါလားဟင်။

hfs-17