Live, Love, Learn and Leave Legacy (KC Myanmar)

To live

"To live is the rarest thing in the world. Most people just exist." လို႔ Oscar Wilde ဆိုတဲ့သူက ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူေျပာခ်င္တာကေတာ့ အသက္ရွင္ေနထိုင္ျခင္းဆိုတာကို လူတိုင္း မလုပ္တတ္ၾကဘူး ဆိုတာပါပဲ။

မနက္အိပ္ရာႏိူးထခ်ိန္ကေနစၿပီး ညဖက္အိပ္ယာျပန္ဝင္သည့္တိုင္ေအာင္ သံပါတ္ေပးထားတဲ့ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို သြားလာေနၾကမွန္းမသိ သြားလာေနၾကတယ္။

ရွင္သန္ျခင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာအၿမဲကပ္ပါေနပါတယ္။ မျမင္ေသးရေသာ အရာကို သိျမင္စြဲလန္းတယ္။ ရလိမ့္ဆိုတာကို ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာဆီကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းတယ္။ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ အသက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့နဲ႔ ဘဝကို ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီးေတာ့ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြဟာ မနည္းလွပါဘူး။ ဘဝကို ဘယ္လို ျဖတ္သန္းခဲ့သလဲဆိုတာကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါမွာ အရာရာက မႈန္ဝါးဝါး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ဘဝႀကီးတစ္ခုလုံးကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ဆိုတာကို ေနရက္တစ္ရက္ကို ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ရွိရွိျဖတ္သန္းမလဲဆိုတာကေန စတင္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းလို႔ အိပ္ယာႏိူးထလာၿပီဆိုတာနဲ႔ ဒီေန႔တစ္ရက္ ရွင္သန္ခြင့္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းရင္း စတင္လိုက္ပါ။ ကိုယ့္မွာ အသက္ရွဴေနႏိုင္ေသးတယ္၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနႏိုင္ေသးတယ္၊ မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္မွ လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ျပင္ဆင္ႏိုင္ေသးတယ္ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေန႔ရက္တစ္ရက္ မေျပာပါနဲ႔ဦး။ တစ္ရက္မွာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေလးကို အက်ိဳးရွိရွိသုံးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ အမ်ားႀကီး အက်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ၁၅ မိနစ္၊ တစ္လမွာ ၇ နာရီခြဲ၊ တစ္ႏွစ္မွာ နာရီ ၉၀ ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေလးအတြက္ အခ်ိန္ေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္မွာ နာရီ ၉၀ အခ်ိန္ေပးခဲ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာစကားပဲေလ့လာေလ့လာ၊ ဝါသနာပါရာ တစ္ခုခုပဲလုပ္လုပ္၊ ေနာက္ဆုံး တရားပဲထိုင္ထိုင္ အက်ိဳးတရား အမ်ားႀကီးရခဲ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ၁၅ မိနစ္ကိုပဲေျပာခဲ့တာပါ။ ဒီထက္ပိုၿပီး အခ်ိန္ေတြေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီးလို႔ေတာင္မွအကိ်ဳးရွိမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ အသက္တာႀကီးတစ္ခုလုံးကို မေျပာနဲ႔ေသးဦး ၁၅ မိနစ္စာ အခ်ိန္ေလးေတြကို ဘယ္ေလာက္မ်ား အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကၿပီးၿပီလဲဆိုတာကို ျပန္ဆင္ျခင္ေစခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုကစလို႔ ေရွ႕လာမယ့္ အသက္တာမွာ စက္႐ုပ္အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို သံပါတ္ေပးလႈပ္ရွားေနတာမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္အတြက္အဓိပၸါယ္ရွိမယ့္ ဘဝရည္းမွန္းခ်က္ကို သိျမင္လာၿပီး မျဖစ္ေသးတဲ့အနာဂတ္ကို ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္စြာနဲ႔ ျပင္ဆင္ေလွ်ာက္လွမ္း အသက္ရွင္ေနထိုင္သြားဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

To Love

"ေမတၱာသည္ စိတ္ရွည္တတ္၏။ ေက်းဇူးျပဳတတ္၏။ ေမတၱာသည္ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း မရွိ၊ ဝါၾကြားျခင္း မရွိ၊ မာန္မာနမရွိ။" လို႔ ခရစ္ယာန္သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ ေဖၚျပထားတာေတြ႕ရပါတယ္။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရာတစ္ခု ခံစားၿပီး ပိုင္ဆိုင္ရယူလိုၾကတဲ့အခါမွာ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတတ္ပါတယ္။ ပိုင္ဆိုင္ေနရရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကၿပီး၊ ဆုံးရွဳံးသြားတဲ့အခါမွာ ဝမ္းနည္းခံစားၾကရပါတယ္။ တခါတေလမွာလည္း "ငါ့မွာ မင္းအတြက္ အခ်စ္မရွိေတာ့ဘူး" ဆိုၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံေရးေတြ ေအးစက္သြားတက္ၾကပါတယ္။

တကယ္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ လုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ကိစၥတစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သတိျပဳမိဖို႔လိုပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ရွိတယ္၊ မရွိဘူးဆိုတာထက္ ခ်စ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ခ်စ္ခ်စ္ေမတၱာဆိုတဲ့စကားလုံးရဲ႕ ေနာက္မွာ ေပးဆပ္ျခင္းေတြ၊ တာဝန္ယူမႈေတြ၊ သနားၾကင္နာမႈေတြ ကပ္လိုက္လို႔ လာရပါတယ္။

ဆက္ဆံေရးေအးစက္သြားတဲ့ အခါမွာ ေျပာတတ္ၾကတာကေတာ့ ငါတို႔မွာ အခ်စ္မရွိေတာ့ဘူး၊ အခ်စ္ဆိုတာကို မခံစားရေတာ့ဘူးလို႔ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာၾကတဲ့အခါမွာ အေကာင္းဆုံး အၾကံဉာဏ္ေပးခ်င္တာကေတာ့ "ခ်စ္ပါ"။ အခ်စ္မရွိေတာ့ပါဘူး၊ မခံစားရေတာ့ပါဘူးဆိုမွ ေျပာခ်င္ေနမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ "ခ်စ္ပါ"။

ဘဝမွာ မုန္းတီးျခင္းသည္ အမုန္းခံရတဲ့သူမွာ ထိခိုက္ရတာထက္ မုန္းတီးျခင္းကို ခံစားေနရတဲ့သူရဲ႕ ရင္မွာ ပိုၿပီးေလာင္ၿမိဳက္ခံစားရတတ္ပါတယ္။ ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ အေလာင္းအပုတ္ေကာင္ႀကီးကို ေက်ာပိုးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ခရီးသြားေန သလိုပါပဲ။ ဒီအေလာင္းပုတ္ေကာင္ကို မစြန္႔ပစ္ထားခဲ့ႏိုင္သေရြ႕ ဒီအပုတ္ေကာင္က ထြက္လာတဲ့ အပုတ္ရည္ေတြနဲ႔ အနံ ့ဆိုးေတြနဲ႔ပဲ နပမ္းလုံးသြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ အေနထားက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ကေတာ့ အေလာင္းအပုတ္ေကာင္ကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မုန္းတီးျခင္းေတြကို ရပ္တန္႔ၿပီး၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို စတင္ မွ်ေဝေပးႏိုင္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

"ယံုၾကည္ျခင္း၊ ေျမာ္လင့္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း၊ ဤသံုးပါးတည္လ်က္ရွိ၏။ ဤသံုးပါတို႔တြင္ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္သတည္း။" - 1 Corinthians 13:13

To Learn

"Never stop learning, because life never stops teaching" ဆိုၿပီး အဆိုအမိန္႔တစ္ခု ဖတ္ဖူးခဲ့ပါတယ္။ အသက္တာ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ၾကံဳေတြ႕လာရတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ အၿမဲရင္ေဘာင္တန္းေနႏိုင္ေအာင္ အဆက္မျပတ္သင္ယူေလ့လာေနၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။

သင္ယူေလ့လာတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး learn, unlearn, relearn ဆိုၿပီး ေျပာထားတာေလးရွိပါတယ္။ ကိုယ္မသိေသးတဲ့ အရာေတြကို အၿမဲတေစ သင္ယူေလ့လာလိုစိတ္ ရွိရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာကႀကီးက အၿမဲတေစ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတယ္ဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ္သင္ယူေလ့လာခဲ့တဲ့အရာေတြကို အဟုတ္ႀကီးမွတ္ၿပီး ငါသိၿပီ၊ ငါတတ္ၿပီလို႔ သေဘာထားလို႔မရပါဘူး။ ျပည့္ေနတယ္ေရခြက္အထဲ ဘယ္အရာမွ ထပ္ျဖည့္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ unlearn ဆိုတဲ့ အခ်က္က အရန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ အသစ္သစ္ေသာ အရာေတြကို ျပန္လည္သင္ယူေလ့လာ relearn ႏိုင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

အိုင္းစတိုင္းကဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ျပႆနာေတြကိုု ဖန္တီးခဲ့တုန္းကရွိတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အဲ့ဒီ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းရွာဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး လို႔ေျပာပါတယ္။ ေလာကမွာ မေျပာင္းလဲတာ ေျပာင္းလဲျခင္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အၿမဲတေစ စူးဆန္းေလ့လာ သင္ယူေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

"Anyone who stops learning is old, whether at twenty or eighty. Anyone who keeps learning stays young. The greatest thing in life is to keep your mind young.” ~Henry Ford

To Leave....your legacy

စဥ္းစားမိတယ္...အကယ္၍မ်ားသာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဒီေန႔ဆုံးပါးသြားခဲ့ၿပီး မိသားစုက ဒီ facebook ကေန အဲ့ဒီ့ အေၾကာင္းကို post မ်ားလုပ္ခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ ဘာေတြမ်ား မန္႔ၾကမလဲ ဆိုတာ သိခ်င္မိပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေရာ ျပန္ေမးမိပါတယ္။ ဘယ္လို comment မ်ိဳးကို ဖတ္ခ်င္ပါသလဲလို႔။

ဟုတ္ပါတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ ဒီေလာကႀကီးမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကစဥ္မွာ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ေနထိုင္တတ္ၾကပါတယ္။ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ေဆးေရာင္စုံမ်ားနဲ႔ ေဆးဆြဲစုတ္တံေတြရွိေနတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ပုံဆြဲ canvas ႀကီး ေထာင္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္စိတ္ႀကိဳက္ ဆြဲခ်င္တာ ဆြဲခြင့္ေပးထားတယ္။ အဲ့ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕အသက္တာပါပဲ။ အခ်ိန္တန္တဲ့ အခါ ပန္းခ်ီကားဟာ လက္စသတ္ၿပီးသြားခဲ့မွာပါ။

အဲ့လိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီေလာက ကေန ထြက္ခြာ သြားၾကရမွာပါပဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လို ပန္းခ်ီကားမ်ိဳးခ်န္ထားခဲ့ခ်င္ပါသလဲ။ ဧည့္ခန္းမွာ ဂုဏ္ယူစြာခ်ိတ္ထားလို႔ရမယ့္ ပန္းခ်ီကားမ်ိဳးလား၊ ကိုယ့္အိပ္ခန္းထဲေလာက္ပဲ ခ်ိတ္ထားေကာင္းတဲ့ ပန္းခ်ီးကားျဖစ္မလား၊ စတိုခန္းမွာပဲ သိမ္းထားျဖစ္မယ့္ ပန္းခ်ီကာပဲလား စဥ္းစားဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ ေခါင္းေလာင္းထိုးမွ ဒီပန္းခ်ီကား မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ အစက ျပန္ဆြဲပါရေစဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္ရွိတုန္းေလးမွာ ကိုယ္ေနာက္ဆုံးထားခဲ့ခ်င္တဲ့ masterpiece လက္ရာေလးကို အေသအခ်ာ စဥ္းစားၿပီး အခုကတည္းက စတင္ျပင္ဆင္ေရးဆြဲ ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္ဒီေလာကႀကီးက တစ္ခ်ိန္မွာ ထြက္ခြာသြားတဲ့အခါမွာ ဒီေလာကႀကီးအတြက္၊ ဒီလူသားေတြအတြက္၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ ဘယ္လို legacy မ်ိဳးထားခဲ့ၾကမလဲဆိုတာကို အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားျပင္ဆင္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းရပါတယ္။

"Legacy is not what's left tomorrow when you're gone. It's what give, create, impact and contribute today while you're here that then happens to live on." ~ Rasheed Ongularu

Author: KC Myanmar

Photo Credit: Google image