ရင္ခုန္လႈပ္ရွား မိနစ္မ်ား

photo credit.
သည္ကေန့က တနလာၤေန့။စိတ္ထဲမွာ ေမ့ေနတာ
ေလးတစ္ခုရွိတယ္။အဲတာက တနလာၤေန့ဆိုတာပင္။
အျဖစ္အပ်က္ကဒီလို။ဤကေန့ ကိစၥေလးတစ္ခုေပၚလာ
လို့ အစ္မနွင့္အတူ ျမိဳ႕ထဲရွိBANKတစ္ခုသို့ထြက္လာခဲ႔ၾကသည္။က်ြန္ုပ္တို့သြားသည့္ Bankက ျမိဳ႕လည္ရွိ T ပံုသ
ဏၭာန္ လမ္းမၾကီးေပၚမွာတည္ရွိ၏။Tပံုသဏၭာန္ဆိုတာက T ဝင္ရုိးသဏၭာန္(l)လမ္းမေပၚမွာ Bankရွိတယ္။ဝင္ရုိးဆံုးတဲ႔အခါ (_)သဏၭာန္ ဘယ္ဘက္လမ္းခြဲ၊ညာဘက္လမ္းခြဲေပါ့။လမ္း၃ဆံုေပါ့ဗ်ာ။လမ္းဆံုမွာေတာ့ မီးပိြဳင့္တစ္ခုရွိတယ္။
က်ြန္ုပ္တို့ ေမာင္နွစ္မ ၂ေယာက္ Bankက အလုပ္
ကိစၥေလးလုပ္ျပီးတာနဲ႔ ေဆးရုံလည္းခဏဝင္စရာရွိေသးလို့ အိမ္မျပန္ေသးဘဲ အဲဒီလမ္းမအတိုင္း ေဆးရုံသို့သြားရန္ထြက္လာခဲ႕ၾကသည္။ဘဏ္နဲ႔ လမ္းဆံုက သိပ္ေတာ့မေဝးလွေပ။မီးပိြဳင့္ ေရာက္ေတာ့ မီးကခ်က္ခ်င္းစိမ္းသြား၍ အားရဝမ္းသာညာဘက္လမ္းခ်ိဳးသို့ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။တနလာၤေန့ဆိုတာ ေမ့ေလ်ာျခင္းရဲ႔ျပသာနာ အဲဲဒီမွာ စတာပါပဲ႔ဗ်ာ။"ရႊီး ..ရႊီး"ဟူေသာ ထပ္ဆင့္ ဝစီမႈတ္သံတစ္ခု နားထဲၾကားလိုက္ရသည္။"ဟိုက္ သြားျပီ" ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ဖမ္းျပီဟ"ဟု ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဦးေနွာက္ထဲ "ငါဖမ္းခံလို့မရဘူး ငါ့မွာဘိုင္ျပတ္ေနတယ္"ဟူေသာ အေတြးဝင္လာလိုက္သည္နွင့္ လွည့္ေျပးရန္ျပင္ဆင္လိုက္သည္။က်ြန္ုပ္လည္း ျပာယာခတ္သလို ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြလည္း ျပာယာခတ္ျပီ။ဝစီ"တရႊီရႊီ"မႈတ္ရင္း လွမ္းေအာ္ေနၾကသည္။က်ြန္ုပ္လည္း ညာဘက္လမ္းခ်ိဳးမွာ ပုလိပ္အမ်ားၾကီး ျမင္သည္နွင့္ဘယ္ဘက္လမ္းခ်ိဳးသို့ေမာင္းေျပးရန္ျပင္ဆင္လိုက္ရာ "ဟိုဘက္မွာ ပုလိပ္ေတြ"ဟု အေနာက္မွာထိုင္ေနေသာ အစ္မ၏ျပာျပာသလဲ ေျပာသံကိုၾကားလိုက္၏။မွန္ပါသည္။ဘယ္ဘက္လမ္းခ်ိဳးမွာလည္း ပုလိပ္ေတြ။လမ္းလည္မွာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ ပတ္ခ်ာလည္ေနျပီ။ကား၊ဆိုင္
ကယ္ ရွင္းေန၍ေတာ္ေသး၏။ဘယ္ဘက္ေရာ ညာဘက္
ေရာ ပုလိပ္ေတြမို့ ခဏက Bankရွိရာ လမ္းမဘက္ကို
လွည့္ျပီးေမာင္းေျပးဖို့လုပ္ရျပန္သည္။
ထိုအခါ ပုလိပ္ေတြ သူတို့အခ်င္းခ်င္း လမ္းပိတ္ရန္
လွမ္းေအာ္သံၾကားရသည္။ဦးေနွာက္ထဲလည္း ေျဖာင္းဆန္ေနျပီ။ လမ္းမၾကီးကိုဘက္ကို ေမာင္းေျပးရန္လွည့္လိုက္စဥ္ မီးစိမ္းေန၍ ထပ္ဝင္လာေသာ ကားတစ္စီး။
သီသီေလးပင္ ကားက အရွိန္ေလ်ာ့ေန၍ေတာ္ေသး၏။
နို့မို့ဆို မေတြးဝံ႔စရာပင္။ထို့အခိုက္ ဘယ္ခ်ိန္ကတည္း
က ရွိေနမွန္းမသိေသာ ပုလိပ္တစ္ေယာက္ ေျပးထြက္လာကာ လမ္းတည့္တည့္မွ လက္၂ဖက္ဆန့္ကာ ပိတ္
ကာဖို့လုပ္ေလသည္။၃ဖက္၃တန္လံုး ေမာ္ေတာ္ပီကယ္
မ်ား။"ငါေတာ့ သြားျပီ"ဟု ထင္လိုက္စဥ္ ပိတ္ကာေနေသာ ပုလိပ္အေရွ႔ ဘယ္ဘက္တြင္ လမ္းၾကားေသးေသးေလးတစ္ခု ရုတ္ခ်ည္းျမင္လိုက္၏။ပုလိပ္ကလည္းပိုင္ျပီဟု လွမ္းဆြဲဖို့ လုပ္အခိုက္ က်ြန္ုပ္ လမ္းၾကား
ထဲသို့ ျဖတ္ကနဲ ေကြ႔ခ်လိုက္သည္။အရွိန္နွင့္ ေကြ႔လိုက္
သည္ကတေၾကာင္း အေနာက္က အစ္မခႏၶာကိုယ္ ဝိတ္
ေၾကာင့္လည္းေကာင္း လမ္းၾကားေဘး ပလက္ေဖာင္းကို
ဝင္တိုက္မိလုလု ရွိသမ်ွအားကိုစု၍ လမ္းေပၚသို့ ျပန္ေကြ့တင္လိုက္သည္။Break ညွစ္၍ကားမျဖစ္ အေနာက္မွာ ပုလိပ္ေတြ လိုက္လာမည္စိုး၏။ကေရာေသာပါးပင္ ဟို့ေကြ႔ဒီေကြ႔ျဖင့္ လမ္းၾကားမ်ားအတိုင္း ေမာင္းေျပးလာလိုက္ရာ ပုလိပ္လြတ္ကင္းရာ တေနရာသို့ ေရာက္ရွိခဲ႔ပါ၏။"ဟူး ခုမွပင္သက္ျပင္းခ်နိုင္၏" တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနမႈကား ေတာ္ရုံနွင့္မေပ်ာက္ ေသး။အစ္မသည္လည္း ဆိုင္ကယ္ေမွာက္မည္ဆိုး၍ အေနာက္က ထိတ္လန့္တၾကား ဘုရားတရင္း လိုက္ပါလာ၏။စိတ္ထဲ ဖမ္းမိမွာစိုး၍ လန့္လည္းလန့္၏။ပုလိပ္မ်ား၏ ေအာ္ဟစ္ကာလမ္းပိတ္ကာဖို့ လုပ္ေနတဲ့ပံုရိပ္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား မ်က္လံုးထဲကမထြက္၊ရယ္လည္းရယ္ခ်င္၏။
ဖမ္းမိ၍လည္းမျဖစ္ပါ။ဖမ္းမိလ်ွင္ဒဏ္ေငြ၄၀၀၀၀ ဆိုင္ကယ္၁၀ရက္သိမ္းခံရမည္ကိုး။လက္ထဲ ပိုက္ဆံက တစ္ျပားမွပင္ ရွိသည္မဟုတ္😂😂။တနလာၤေန့၊အဂၤါ
ဆိုလ်ွင္ ပံုမန္ဖမ္း၏။ဤကား တနလာၤေန့ေမ့ရျခင္း၏
ျပသာနာတည္း။က်ြန္ုပ္ ဦးထုပ္မေဆာင္း၍မဟုတ္၊က်ြန္ုပ္မွာဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းထား၏။အစ္မျဖစ္သူမွာ မပါျခင္းျဖစ္သည္။ကို္ယ့္အျပစ္ဆိုတာ သိေပမဲ႔ ဒါအျပစ္ကို လက္ခံလို့မျဖစ္ဘူးေလ😁😁😁။ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုေရႊပု
လိပ္မ်ား လက္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ႔ျခင္းအတြက္ ေက်နပ္မိသည္။ဤ ၅မိနစ္ေလာက္ေသာ အခ်ိန္သည္ က်ြန္ုပ္အတြက္ ရင္ခုန္လႈပ္ရွား မိနစ္မ်ား ျဖစ္ခဲ႔ေတာ့သည္တကား။

*ေလးစားစြာျဖင့္
*ေႏြဦးသစ္
**@kyawthuyein
*MSC-252