႐ိုး႐ွင္းေသာဘဝ

လယ္သမားဘဝ
............................
က်ေနာ္တို႔သည္ အစားအစာတစ္ခုတည္းကိုသာ မွခိုၿပီး အသက္႐ွင္ေနရသူေတြျဖစ္တယ္။ အ့ဲအစားအစာက သဘာဝအေလ်ာက္ရ႐ွိလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အ့ဲဒီ အစားအစာ အတြက္ စိုက္ပ်ိဳးသည့္သူ႐ွိပါတယ္။အ့ဲဒီလို လူေတြကို လယ္သမား လို႔ေခၚၾကတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ဘဝဟာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး အလုပ္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ၾကရတယ္။ အ့ဲဒါကို ေငြၾကးဥစၥာပိုင္ဆိုင္သူေတြက အျမတ္နည္းနည္းေပးၿပီးဝယ္ၾကတယ္။အ့ဲခါမွာ ေတာင္သူေတြဟာ ျပတ္လတ္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာရတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲ႕လာရတယ္။ သူတို႔သားသမီးေတြ ရဲ႕ ေက်ာင္း စရိတ္ စားဝတ္ေနေရး အ့ဲ ဒီအတြက္ေတြ ေခါင္း႐ႈပ္လာၾကရတယ္။ဒါေပမဲ့ အပုအပင္ ကင္းလတ့ဲ လယ္သမားသားသမီးေတြကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ပုဇြန္လုံးႏိုက္ငါး႐ွာ ၾကတယ္။အပူအပင္ဆိုတာ သူတို္႔ မ်က္ႏွာမွာ မေတြရဘူး။ စားေသာက္တ့ဲ ေနရာမွာ လဲ ၿမိဳ႕သားေတြလို တစ္ေယာက္တစ္ပန္းကန္စားၾကသည္မဟုတ္။ အားလုံးဝိုင္းဖြဲကၿပီး ႏွီးေဒါင္းလမ္း (သို႔မဟုတ္) ဇလုံ ထဲတြင္ထည့္ကာ ဝမ္းသားအားရေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕သားေတြမွာေတာ့ မိဘနဲ႔ မဆံုတ့ဲရက္ေတြကမ်ားၿပီး တစ္ေယာက္ထဲအထီးက်န္ကာ စားေသာက္ရတယ္ ။မိဘာအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးလုပ္႐ွားေနၾကသည္။ သူတို႔မွာ အတန္းပညာအတြက္စိတ္ပူပင္ကင္းလသည္။ ေတာင္သူဦးႀကီးလယ္သမားမ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ထမင္း႐ွင္ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ အသက္သခင္ေက်းဇူး႐ွင္တို႔ရဲ႕ ဘဝလွပေရးအတြက္ ကူညီၾကရေပမည္။ ေ႐ွးစကားအတိုင္း "ကိုင္းကြ်န္းမွီ ကြၽန္းကိုင္းမွီ"ဆိုတ့ဲ အတိုင္းေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ဦးကို တစ္ဦ မွိခိုေနရတာေတြေၾကာင့္ အျမတ္နည္းစြာေပးၿပီး မယူယူၾကပါနဲ႔ေတာ့။
ေက်ာ္ဝင္းထြန္း