ဒဲ့ျပားရြာသုိ႔စာေပခရီးတစ္ေခါက္
က်ြန္ေတာ္သည္ ခရီးထြက္ျခင္းကုိ ဝါသနာပါသူတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ခရီးတုိ ခရီးရွည္ အခ်ိန္ရလွ်င္ ရသလုိသြားျဖစ္တယ္။ခရီးသြားျခင္းျဖင့္ စာေပဗဟုသုတ ေဒသႏၲရဗဟုသုတ ဓေလ့ထုံးစံမ်ား ေလ့လာရျခင္းကုိ အင္မတန္ဝါသနာပါသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။အခုတစ္ေခါက္ ပခုကၠဴသုိ႔သြားေသာခရီးစဥ္မွာ 'စာေပ' ကုိ အေႀကာင္းျပဳ၍ ထြက္ခဲ့ရေသာေႀကာင့္ ပုိျပီးေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။
မိမိသင္ႀကားေနေသာ တကၠသုိလ္ရွိ တပည့္ေက်ာင္းသားကေလးႏွင့္ စကားစပ္မိရာမွ ယခုစာေပခရီးျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။တပည့္ေက်ာင္းသားကေလးစာဖတ္ဝါသနာပါျခင္းကုိ သတိျပဳမိရာမွ သူေနထုိင္ရာ ရြာေလးရွိ စာႀကည့္တုိက္တြင္ စာအုပ္လွဴဒါန္းရန္ အလွဴရွင္လုိအပ္ေနျပီး စာအုပ္လွဴဒါန္းမည့္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေပၚေပါက္ေသးေႀကာင္း စာႀကည့္တုိက္ရွိေနပါေသာ္လည္း စာအုပ္စာေပတစ္အုပ္မ်ွ မရွိေသးသည့္အတြက္ မိမိအပါအဝင္အလွူရွင္ စုစုေပါင္း ေျခာက္ဦး၏ စုေပါင္းအလွူဒါနျဖင့္ စာအုပ္အမ်ဴိးအစားစုံစုံႏွင့္ တတ္ႏုိင္သမွ် သြားေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ယခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၉ရက္တြင္ မႏၲေလးျမုိ႔မွ ကခ်င္-မန္း ခရီးသည္တင္ယာဥ္လုိင္းျဖင့္ စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါသည္။ခရီးသည္ ၁၃ဦးဆံ့ ကားျဖစ္၍ လမ္းခရီး၌ မပင္ပန္းဘဲသြားခဲ့ရပါသည္။လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းလာေသာျမဳိ႔မ်ားကုိ ႀကည့္ရင္း က်ြန္ေတာ္၏စိတ္တြင္ လန္းဆန္းလာပါေတာ့သည္။
မႏၲေလး စစ္ကုိင္း ျမင္းမူျမဳိ႔တုိ႔ကုိ တျဖည္းျဖည္းေက်ာ္လြန္ျပီးေနာက္ ေခ်ာင္းဦးျမဳိ႔နယ္သုိ႔ စတင္ဝင္လာပါေတာ့သည္။ေခ်ာင္းဦးျမဳိ႔နယ္သုိ႔ ေရာက္သည့္အခါ ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ေလးခ်ူိးတြက္ပါေသာ ျမဳိ႔မ်ားကုိလည္း ျပန္လည္သတိရမိသည္။ထုိ႔ေနာက္ ဆင္ျဖဴတံတားကုိျဖတ္ေက်ာ္ျပီးေနာက္ ရြာစဥ္တန္းေလးမ်ား၏ အမည္မွာ ျမန္မာဆန္လွပါတယ္။ေရစႀကဳိနယ္အစကုိဝင္လုိက္သည္ႏွင့္ ရြာညီအစ္အကုိရြာကုိ စေတြ႔ရပါသည္။အမည္ဆန္းေလးမ်ားဟု တင္စားေလာက္ေအာင္ ရြာအမည္ေလးမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။မန္က်ည္းခြရြာ မန္က်ည္းဘုတ္ရြာ မအူအလယ္ရြာ မအူေတာင္ရြာဆုိသည့္ ျမန္မာ့ေက်းလက္ရနံ႔အျပည့္ပါသည့္ ရြာအမည္ဆန္းေလးမ်ားပဲျဖစိပါတယ္။
ထုိေနာက္ ေရစႀကဳိထန္းသီးမုန့္ေရာင္းသည့္ တမာတန္းေစ်းအျပင္ဘက္ တန္းသီးမုန္႔မ်ားေရာင္းခ်သည့္ေနရာတြင္ ကားရပ္နားေပး၍ ထန္းသီးမုန္႔မ်ား ျမည္းခြင့္ရပါသည္။ထန္းသီးဆုိင္မ်ား အမ်ားအျပးရွိပါသည္။ထန္းသီးမုန္႔ကုိ ျမန္မာ့ရုိးရာအစားအစာ ေရစႀကဳိေဒသထြက္ အစားအစာျဖစ္ လူႀကဳိက္မ်ားလွသည္။ဆုိင္အတြင္းသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္ႏွင့္ျမန္မာဆန္ဆန္ ေရေႏြးႀကမ္းဝုိင္းျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံပါသည္။