Interesting Ghost Short Story

တေစၦ့ရန္ၿငိဳး(ဒုတိယပိုင္း)

  "ဒီလိုပါဗ်ာ...ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔ဟာ တေစၦ. သရဲေတြျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ခင္ဗ်ားက အဝတ္အစား ျပည့္ျပည့္စံုစံု မ႐ွိ....႐ုပ္ရည္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးျဖစ္ၿပီး က်ဳပ္မွာေတာ့ လူ႔ဘဝတုန္းကလိုပဲ အဝတ္အစား ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႔ ႐ုပ္ရည္ကလည္း လူတုန္းက႐ုပ္ရည္အတိုင္းပဲ...ဒါက ဘာသေဘာတံုးဗ် ကိုသရဲရဲ႕"
  "တေစၦ... ငါက အကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ သရဲဘဝကိုရလာတာကြ...မင္းက ငါ့လို အကုသိုလ္ မ႐ွိဘူး...မင္းပိုင္တဲ့အိမ္ေတြ ဝိုင္းေတြ ယာေတြ ေရႊေတြ ေငြေတြ...ၿပီးေတာ့ မင္းအင္မတန္ခ်စ္တဲ့ ျမခင္ရယ္...ဒါေတြကို စြဲလန္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ တေစၦဘဝကို ေရာက္လာတာေလ...ဒီေတာ့ ငါက႐ုပ္ဆိုးပန္းဆိုးနဲ႔ အဝတ္အစား ျပည့္ျပည့္စံုစံု မ႐ွိဘဲ..မင္းက လူ႔ဘဝတုန္းကလို႐ုပ္ရည္ အဝတ္အစားေတြ ရေနတာေပါ့ကြ...ေနာက္ေတာ့ မင္းသိလာမွာပါကြာ...ပါးစပ္ ေပါက္ေသးေသးေလး႐ွိတဲ့ ၿပိတၱာ ေတြ....႐ိုက္ပုတ္ညႇင္းဆဲတာကို မၾကာခဏ ခံၾကရတဲ့ ၿပိတၱာေတြ...သရဲ..တေစၦေတြ...သဘက္ႀကီးေတြအေၾကာင္းကို မင္း သိလာမွာပါကြာ"
   က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ဝမ္းနည္းသြားတာေပါ့ဗ်ာ....ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္စိတ္ကို က်ဳပ္ထိန္းၿပီး ကိုသရဲကို က်ဳပ္ေမးလိုက္တယ္...
    "ကိုသရဲ ေစာေစာကခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ေျပာသြားတယ္ က်ဳပ္ကသူမ်ားေသေၾကာင္းၾကံလို႔ ေသရတာဆို...အဲ့ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတံုးဗ်ာ....က်ဳပ္က လူတိုင္းနဲ႔သင့္ျမတ္တဲ့ေကာင္ပါဗ်ာ...ဘန္ေဘြ႔ကုန္းက မိုးညိဳဆိုတာ လူတိုင္းခင္တဲ့ ေကာင္ပါ....က်ဳပ္ကိုမုန္းတဲ့လူ မ႐ွိပါဖူး ကိုသရဲရယ္...ဘယ္သူကမ်ား က်ဳပ္ကိုေသေၾကာင္းၾကံခဲ့တာတံုးဗ်ာ"
    "တေစၦ.. မင္းက လႊတ္႐ိုးသားတဲ့ေကာင္ဆိုတာ ငါယံုတယ္ကြ...ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းကို ငါ ခင္တာကြ...ဒါေပမဲ့ တေစၦ ေရ. ကိုယ္ေကာင္းရင္ ေခါင္းဘယ္မွမေရြ႔ဘူးလို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ ကိုယ္ေကာင္းတိုင္း ေခါင္းမေရြ႔တာေတာ့မဟုတ္ဘူးကြ တေစၦ ရဲ႕... မင္းကိုယ္မင္းဘဲ ၾကည့္ေလကြာ... မင္းနဲ႔သာဝဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကစားဖက္ ႀကီးေတာ့လည္း ဘာစားစား အတူတူ ဘယ္သြားသြား အတူတူမို႔လား...သာဝက ဆင္းရဲတယ္...မင္းကမ်ိဳး႐ိုးအရ ခ်မ္းသာတယ္...ဒါေပမဲ့ မင္းကသာဝကို အဆင့္အတန္းမခြဲဘဲ တတြဲတြဲ ေနခဲ့တယ္...ေနရံုတင္မကဘဲ မင္းကမင္းစားရသမ်ွကို သာဝကို တစ္ဝက္ခြဲေကြၽးခဲ့တယ္...မင္းအက်ီၤတစ္ထည္ရရင္ သာဝကို တစ္ထည္ေပးတယ္..ပုဆိုးဆိုလည္းမင္း တစ္ထည္အသစ္ဝတ္တိုင္း သာဝကို တစ္ထည္ဆင္ခဲ့တာခ်ည္းပဲမို႔လား"
    "ဟုတ္တာေပါ့ ကိုသရဲရယ္...ဒါေတြကို ကိုသရဲ ဘယ္လိုသိတံုး"
    "တေစၦ... ငါက ဒီမွာေနတာၾကာၿပီေလကြာ...ဒီအနီးအနားက ရြာသားေတြအေၾကာင္း ငါသိတာ ဘာဆန္းတံုးကြ....ဒါေပမဲ့ တေစၦေရ...ငါ ဒီအေၾကာင္းေတြမင္းကိုေျပာျပရမွာ သိပ္အားနာတယ္ကြာ"
    "ဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔တံုး..ကိုသရဲရဲ႕"
    "ဘာျဖစ္လို႔တံုးဆိုေတာ့ မင္းကို ေသေၾကာင္းၾကံခဲ့ၾကတာ မင္းသိပ္ခ်စ္တဲ့မင္းမိန္းမ ျမခင္နဲ႔ မင္းသိပ္ခင္တဲ့ မင္းသူငယ္ခ်င္း သာဝ ျဖစ္ေနလို႔ကြ"
    "ဘာဗ်..ခင္ဗ်ား မဟုတ္တာေတြ မေျပာနဲ႔....က်ဳပ္မိန္းမျမခင္က က်ဳပ္အေပၚကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ က်ဳပ္အသိဆံုးပါ ကိုသရဲရယ္... ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္း သာဝ ဆိုတာလည္း က်ဳပ္ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့ေကာင္ဗ်...ဘာမဆိုက်ဳပ္နဲ႔ ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္ ေနခဲ့ၾကတဲ့ေကာင္ဗ်....ခင္ဗ်ား တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီထင္တယ္ ကိုသရဲေရ"
    "တေစၦ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မလြဲဘူးကြ....ဒီကိစၥေတြအားလံုးကို ငါက ခေရေစ့တြင္းက်ကို သိတဲ့ေကာင္ကြ...ကဲ မင္းကို ငါေမးပါဦးမယ္....မင္းနဲ႔ သာဝ ျမခင္ကို အတူတူ ပိုးခဲ့ၾကတာ ဟုတ္လား တေစၦ "
 "ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ...တစ္ေယာက္ရရင္ တစ္ေယာက္ကေက်နပ္ရမယ္လို႔ သေဘာတူၿပီး ပိုးခဲ့ၾကတာေလဗ်ာ...ျမခင္က က်ဳပ္ကို ခ်စ္ခဲ့တာေလ...က်ဳပ္နဲ႔ သမီးရည္းစား ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေလ ကိုသရဲရဲ႕"
  "ဟား..ဟား..ဟား..ဟား အဲ့ဒီကစၿပီး မင္းလြဲခဲ့တာပဲ တေစၦ... ျမခင္နဲ႔ သာဝအေပၚမွာ မင္း ယံုၾကည္ခဲ့မိတာ မင္းအမွားပဲ တေစၦေရ"
  "ဘာဗ်....က်ဳပ္က ဘာျဖစ္လို႔ မွားရမွာတံုး...က်ဳပ္နဲ႔ ျမခင္ သမီးရည္းစားေတြ ျဖစ္သြားေတာ့ သာဝက ေက်ေက်နပ္နပ္ပဲေလ...သူ ေနာက္ဆုတ္ေပးသြားတာပဲေလဗ်ာ"
   "ဟား..ဟား..ဟား..ဟား အဲ့ဒါ မင္းထင္ခဲ့တာတေစၦရဲ႕...တဂယ္ေတာ့ ျမခင္က မင္းထင္ထားသလို မဟုတ္ဘူးတေစၦ...႐ုပ္ကေလး သနားကမား ႐ွိတဲ့ မိန္းမေခ်ာ..မိန္းမယုတ္ကေလးကြ"
    "ဗ်ာ ကိုသရဲ ခင္ဗ်ား ဘာစကားေတြ ေျပာေနတာတံုးဗ်"
    "ငါ အမွန္ေတြကို ေျပာျပေနတာကြ တေစၦ ရဲ႕...ျမခင္ကမင္းကို အေျဖေပးၿပီး တစ္ပတ္အၾကာမွာ သာဝကို သနားသြားၿပီးသာဝကိုပါ အေျဖေပးခဲ့တာ"
     "ဗ်ာ"
     "ေအး....အခုမွေတာ့ ဗ်ာမေနနဲ႔ တေစၦေရ...အားလံုးကလြန္ကုန္ၿပီပဲကြာ...မင္းကေတာ့ ျမခင္လို မိန္းမေခ်ာေလးရဲ႕ရည္းစားျဖစ္ရလို႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမခင္နဲ႔ သာဝက လူမသ္ိေအာင္ႀကိတ္ၿပီး ရည္းစားေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကြ"
    "ဟာ...ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဗ်ာ"
    "မင္းအေမဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းအေဖက မင္းကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္မို႔လား...အဲဒီအခ်ိန္မွာ မင္းက ခ်စ္လြန္းလို႔ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မတို႔ရက္ခဲ့တဲ့ မင္းရည္းစားျမခင္မွာ သာဝနဲ႔ရတဲ့ ကိုယ္ဝက ႐ွိေနၿပီကြ တေစၦရ"
  "ဘာဗ်...ဒီေလာက္အထိေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ဟုတ္လားကိုသရဲ"(ေ႐ွ႕ရက္ဆက္ရန္)

Written by MSU 020
Eposoid 2