စာရြက္ေခါက္ေလး...

အပိုင္း(၂) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

သူ႔ကိုအႏုိင္ရမယ့္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းက သူနဲ႔အဆက္ျဖတ္လိုက္တာပါပဲ။ အခ်စ္ကို အႏုိင္အရံႈးတြက္ေနမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အႏုိင္ရဖို႔လိုအပ္တယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္အၿမဲရႈံးနိမ့္ခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ တစ္ေခါက္ေလာက္ ေတာ့ အႏုိင္ျပန္ရခ်င္မိတယ္။ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အႏုိင္ပိုင္းခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္လည္းေျပာ ၾကပါေစေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ခံခဲ့ရသမွ်အတြက္ အႏုိင္နဲ႔ပိုင္းေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ေန႔မွာပဲ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုျဖစ္ သြားတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက ဘယ္သူ သြားခၽြန္လိုက္တယ္ မသိဘူးဗ်ာ အိမ္ကအစ္မေတြက သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း သိသြားတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမလည္းမ်က္ႏွာမေကာင္း၊ အစ္မေတြကလည္း တစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့ ေမာင္ေလးကို ဒီလိုအႏုိင္က်င့္ရပါ့မလားဆိုၿပီး ရင္ဘတ္စည္တီး ငိုလိုက္ၾကတာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီေန႔က သူ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ေခါက္လိုက္တာ သူ႔လက္စြပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္နဖူးရိုက္မိၿပီး နဖူးမွာေသြးစို႔သြားတယ္ဗ်ာ။ အစ္မေတြက ေက်ာင္းအထိလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုရန္ေတြ႔မယ္ တကဲကဲလုပ္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာလုပ္ရမွန္းကိုမသိဘူး။ ေနာက္ဆံုး သူနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးမွပဲ အစ္မေတြလည္း ၿငိမ္သြားေတာ့တယ္။

photo credit-google

ကဲဘယ္ေလာက္မ်ား ကံေကာင္းသလဲဗ်ာ။ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်သလိုပဲ။ အစ္မေတြသေဘာမတူလို႔ အဆက္ အသြယ္ျဖတ္ရပါတယ္လို႔ ေၾကျငာလိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ခံေနရတဲ့ ဝဋ္ဒုကၡ ကလည္းလြတ္မယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူဆိုး လံုးလံုး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ျပတ္ၿပီလို႔ေျပာလိုက္ရင္ သူ႔မ်က္ႏွာဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ အရမ္း သိခ်င္တာပဲ။ ငိုယုိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာင္းပန္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခြင့္လႊတ္မိမလားမေျပာတတ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆို ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရည္စားဦး၊ အခ်စ္ဦးဗ်။ သူ႔ဆီကအေျဖရဖို႔ကလည္း ပထမႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုး အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားထားရတာဆိုေတာ့ ျဖတ္လိုက္ရမွာလည္း ႏွေျမာမိသား။ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ေတာ့မယ္လို႔ဆိုမွ ဘယ္လိုျဖတ္စကားေျပာရင္ေကာင္းမလဲလို႔ ဦးေႏွာက္စားရတာလဲအႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။

ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ သူ႔ဘက္က ဆက္ဆံေရးေတြ မသိမသာေျပာင္းလဲလာတယ္။ စာေမးပြဲႀကီးေျဖဖို႔ကလည္း တစ္လပဲလိုေတာ့တာမို႔ စာေတြနဲ႔နပန္းလံုးေနရလုိ႔လား၊ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က သူ႔အေၾကာင္းသိသြားတာ ရိပ္မိလို႔ ပဲလားေတာ့ မသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကို အရင္လိုသိပ္မႏွိပ္စက္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္လည္း သူတစ္ခုခုအမွားလုပ္တာနဲ႔ ျဖတ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီး ျဖတ္ရင္ေျပာဖို႔ စကားကိုေတာင္ အလြတ္က်က္ထားၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူက ဘာအမွားမွ မလုပ္ေတာ့ ေျပာခြင့္မသာဘူးေလ။ သိပ္မၾကာခင္ ေက်ာင္းလည္းၿပီးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆက္ၿပီး သူ႔ဒဏ္ခံရ လည္း အလြန္ဆံုး တစ္လေပါ့။ ေက်ာင္းပိတ္ရင္ေတာ့ သူလည္း သူ႔နယ္သူျပန္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီမွာက်န္ခဲ့ဆိုေတာ့ ေသြးေအးၿပီး အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတာပဲ။

photo credit-google

ဒီလိုနဲ႔အတန္းတင္ စာေမးပြဲႀကီးေျဖရမယ့္ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာပဲ သူကစၿပီး ထူးထူးျခားျခားကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းတယ္။ စာေမးပြဲခန္းထဲ မဝင္ခင္ကတည္းက စာေမးပြဲေျဖၿပီးရင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ၿပီး စာေမးပြဲေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေျဖႏုိင္ဘူး။

အဲ့ဒီေန႔က ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေက်ာင္းကန္တင္းမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းထိုင္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ျဖတ္စကား ေျပာဖို႔ ေနေနသာသာ ရင္ကတဒိန္းဒိန္းခုန္ေနလို႔ ႏွလံုးေရာဂါမရေအာင္ပဲ မနည္းထိန္းေနရတယ္။ သူက ဘာစကားမွ မေျပာဘူး ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူက အဲ့ဒီလို စိုက္ၾကည့္ေနျပန္ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေနတတ္ျပန္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သူကလြယ္အိတ္ထဲက စာအုပ္နဲ႔ေဘာပင္ထုတ္ စာေရးၿပီး အဲ့ဒီစာရြက္ေလးကို လက္နဲ႔ေသခ်ာေခါက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီလွမ္းေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ စကားစေျပာတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို အႏုိင္က်င့္ဗိုလ္က်ခဲ့တာေတြ အကုန္လံုးအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့။ စာရြက္ထဲမွာ သူ႔အိမ္လိပ္စာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြပါေရးထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘက္က အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ႔ မိဘေတြဆီလာၿပီး ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္ ယူပါတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ သူေစာင့္ေနပါမယ္တဲ့။

အဲ့ဒီစကားေတြ တရစပ္ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းထုိင္ရာက ထၿပီး အေျပးတစ္ပိုင္း ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက စကားျပန္ေလးေတာင္ မေစာင့္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရုတ္တရက္ႀကီးဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ သူေပးခဲ့တဲ့စာရြက္ေခါက္ေလးကို ကိုင္ၿပီးေၾကာင္ေနမိတယ္။ သူ႔ေနာက္ကို ေျပးလိုက္သြားရင္ ေကာင္းမလားလို႔စဥ္းစားမိေပမယ့္ တကယ္တမ္းေျပးလိုက္သြားဖို႔လည္း တြန္႔ဆုတ္ေနမိတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္စက္ကေလးမွ ျပန္လွည့္မၾကည့္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ေက်ာျပင္ကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ေငးၾကည့္ရင္း ဝမ္းနည္းသလိုလို၊ ဝမ္းသာသလိုလိုနဲ႔ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေန႔က ညေနေစာင္းတဲ့ အထိ ကန္တင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ထုိင္ေနမိတယ္။ သူေပးခဲ့တဲ့ စာရြက္ကေလးကိုေတာ့ ဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။

photo credit-google

ဒီလိုနဲ႔ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အဆက္အသြယ္ လံုးဝျပတ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ကိုဆက္သြယ္ဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့သလို သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အဆက္အသြယ္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ သူ႔ကိုလြမ္းမိေပမယ့္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လည္း စိတ္နာမိတယ္။ သံုးႏွစ္တိတိၾကာသည့္တိုင္ သူေပးခဲ့တဲ့စာရြက္ေခါက္ေလးကို ဖြင့္မၾကည့္ ျဖစ္ခဲ့ဘူး။

သံုးႏွစ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရည္စားေတြ ထည္လဲတြဲခဲ့ၿပီးၿပီ။ ကိုယ္တိုင္လည္း သူမ်ားကို ျဖတ္စကား ေျပာခဲ့ဖူးသလို သူမ်ားကေျပာတဲ့ ျဖတ္စကားကိုလည္း ၾကားခဲ့ရဖူးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူနဲ႔တြဲတြဲ ရည္းစားဦး ျဖစ္တဲ့ သူ႔ကိုေတာ့ ေမ့လို႔မရသလို၊ သူေပးခဲ့တဲ့ စာရြက္ေခါက္ေလးကိုုဖြင့္ၾကည့္ဖို႔လည္း မေမ့ခဲ့ဘူး။ ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားတိုင္းလည္း သူကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္စက္ခဲ့တာေတြျပန္သတိရၿပီး မဖြင့္ၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ အဲ့ဒီစာရြက္ေခါက္ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ရဲပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ၾကည့္ရဲတဲ့ေန႔အထိ သူေစာင့္ႏိုင္ပါေစလို႔လည္း မရဲတရဲနဲ႔ ေတာင္းဆုေခၽြမိပါတယ္။

ၿပီးပါၿပီ။ ဖတ္ရႈ႕အားေပးမႈ အတြက္အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။
@pearlwhite