လူပ်ိဳႀကီးႏွင့္ ဒုတိယအခ်စ္

အပိုင္း ( ၂ )

အပိုင္း(၁)တြင္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ေမြးဖြားေသာ လူပ်ိဳႀကီးတစ္ဦး၏ ငယ္ခ်စ္ဦးႏွင့္ လြဲခဲ့ရပံုကို ေရးသားခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ယခုအပိုင္း(၂) တြင္ လူပ်ိဳႀကီး၏ ဒုတိယေျမာက္အခ်စ္ျဖစ္ေသာ မိန္းကေလး အေၾကာင္းဆက္ပါမည္။

လူပ်ိဳႀကီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးေသာ ေနာက္ထပ္မိန္းကေလးတစ္ဦးကေတာ့ ရီရီလြင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေမဂ်ာတူ၊ အတန္းတူျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္ေရာက္မွ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ရေသာ မိန္းကေလး ျဖစ္သည္။ သူပံုစံက ပုပုလံုးလံုး ၊ အသားလတ္လတ္ႏွင့္ တစ္မ်ိဳးခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း ၊ မ်က္လံုးေပါက္က်ယ္က်ယ္ ၊ ႏွာတံလံုးလံုး ၊ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႏွင့္မို႔ ေခ်ာသည္၊လွသည္ဟု ေျပာ၍မရေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ ဟုေျပာ၍ရသည္။ သူ႔အလွက ပူေလာင္ျခင္းမရွိေသာ ေႏြးေထြးၿငိမ္သက္သည့္ အလွမ်ိဳး ဟု တင္စားခ်င္သည္။ သူ႔ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့အမူအက်င့္က အၿမဲလိုလိုရယ္ရယ္ေမာေမာ ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေန တတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ စကားေျပာလွ်င္လည္း အၿပံဳးျဖင့္ေျပာတတ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္ လူသိမ်ားသည္။

Photo credit - google

ေက်ာင္းစာၾကည့္တုိက္တြင္ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ စတင္ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ သူလိုခ်င္ေသာ စာအုပ္ကို လက္လွမ္းမမီ သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကိုယ္စားလွမ္းယူေပးရာမွ အစၿပဳၿပီး သူႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ အစပိုင္းကေတာ့ အတန္းထဲမွာေတြ႔လွ်င္ ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရံုေလာက္သာျဖစ္ေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းတစ္ေယာက္လို ခင္မင္ရင္းႏွီးလာသည္။ တစ္ေယာက္လိုအပ္ေသာ အကူအညီကို တစ္ေယာက္ကေပး ရင္းျဖင့္ တစ္စတစ္စ ခင္မင္မႈမ်ား တိုးရစ္ေႏွာင္ဖြဲ႔လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ စာမ်ားကို သူကရွင္းျပ တတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းပ်က္လွ်င္ သူက စာကူးထားေပးတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က တစ္နယ္ တစ္ေက်းက ေက်ာင္းလာတတ္ရသူမို႔ ကၽြန္ေတာ္ဘိုိင္ျပတ္လွ်င္ သူက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ပါ ထမင္းခ်ိဳင့္ပိုထည့္ လာတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္လွ်င္ သူက ကၽြန္ေတာ့္အေဆာင္အထိတကူးတက လာသတင္းေမး တတ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္ကို ဝိုင္းစၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဝိုင္းစတိုင္း သူက ရွက္စႏုိးၿပံဳးတတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေဒါသတႀကီးရန္လုပ္တတ္သည္။ ထိုသို႔ ရန္လုပ္ရသည့္ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္ အထင္လြဲမွာစိုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

Photo credit - google

ရီရီလြင့္ ကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ဆက္လက္ခင္မင္လိုသည္။ သူ႔ကို စိတ္ထဲကေန ခ်စ္ၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွခ်စ္ၾကည့္လို႔မရသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သူႏွင့္ခပ္ေဝးေဝးမွာပဲ ေနခဲ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အရိပ္အေယာင္ျဖင့္ ယွက္သန္းေနေသာ သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားကို သတိထားမိခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔ႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းမဆံုမိေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ အၿမဲလိုလို ၿပံဳးရႊင္ေနတတ္ေသာ ရီရီလြင္တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရွာင္ဖယ္ေရွာင္ဖယ္လုပ္ေနမိသည့္ အေတာအတြင္း အရယ္အၿပံဳးနည္းသြားတာကို သတိျပဳမိသည္။ အဲ့ဒီလို က် ျပန္ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္က မေနႏုိင္ျပန္။ သူ႔အနားသြားၿပီး အရင္လို ခင္ခင္မင္မင္ျပန္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ သူႏွင့္စကားေျပာေနရင္း စကားလမ္းေၾကာင္းဦးတည္ရာေတြ မမွန္ေတာ့ဘူးဆိုလွ်င္ စကားလမ္း ေၾကာင္း လႊဲဖယ္ဖို႔ႀကိဳးုစားမိသည္။ သူက နာက်င္ခံခက္စြာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တိုင္း မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ မိသည္။ သူ႔ကို သနားမိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ နံပါတ္တစ္ေနရာယူထားတာက ခ်ိဳခ်ိဳလြင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

လူတစ္ေယာက္ကိုု တစ္ဖက္သပ္ ခ်စ္ေနရတဲ့ ဒုကၡကို ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ကိုုယ္ခ်င္းလည္း စာမိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ဖက္က ခံစားခ်က္ေတြ အခုထက္ပို နက္ရိႈင္းမလာခင္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ခံစား ခ်က္ကို ေျပာျပမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္ကို ငယ္စဥ္ကတည္းက တိတ္တခိုး ခ်စ္ခဲ့ရေၾကာင္း ၊ ခ်ိဳခ်ိဳလြင့္ေန ရာတြင္ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ အစားထိုးၿပီးခ်စ္၍ မရေၾကာင္း သူ႔ကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပလိုက္ေတာ့သည္။ သူ႔မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စေတြ ေဝ့သီေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ အေရွ႕မွာေတာ့ မ်က္ရည္တစ္စက္ မက်ေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ သူက ေတာ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚစိတ္နာသြားေပမယ့္ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အထိ အခင္အမင္မပ်က္ ေျပာဆိုဆက္ဆံခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အရင္ကလို ဖက္လွဲတကင္း မရွိလွေတာ့ေပ။

Photo credit - google

သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တန္းတန္းျဖစ္သြားခ်ိန္မွာမွ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္လည္း ေယာက်ာ္း ေနာက္ လိုက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္ မဂၤလာေဆာင္ သြားလို႔ ကၽြန္ေတာ္အလူးအလဲ ခံစားရခ်ိန္မွာ သူ႔ေဖးမမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိေပမယ့္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳခဲ့ပါသည္။ သူ႔ကိုအျပစ္မတင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လို႔ပဲ ခံယူ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕မိန္းကေလးမာန အမ်ားႀကီး ထိခိုက္ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္း ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ ခုတစ္မ်ိဳးေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး မလုပ္ခ်င္ပါ။ တျဖည္းျဖည္း ႏွလံုးသားက သူ႔ကိုစာနာသနားၿပီး ခ်စ္လို႔ရလာေပမယ့္ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဖြင့္ေျပာလွ်င္လည္း သူျငင္းဆန္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိေနခဲ့ပါ သည္။

ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ရြာျပန္ၿပီး မူလတန္းေက်ာင္းမွာ လုပ္အားေပးေက်ာင္းဆရာဝင္ လုပ္ခဲ့သည္။ သူႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ၃ ႏွစ္အၾကာ၊ တစ္ခုေသာ သီိတင္း ကၽြတ္ကာလမွာ သူ႔မဂၤလာသတင္းကို သတင္းစာထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရသည္။ သူမဂၤလာေဆာင္ သြားၿပီဆိုမွ ႏွေျမာတသျဖစ္ၿပီး ဝမ္းနည္းခံစား ခဲ့ရသည္။ သူအနားမွာ ရွိေနခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္က ခ်ိဳခ်ိဳလြင္မွ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ယခုသူ အနားမွာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုုမွ သူ႔ကို တမ္းတမိသည္။ သူေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေပး ပါသည္။

Photo credit - google

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ပဲ ႏွစ္ျမဳပ္ထား လိုက္ပါသည္။ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္သည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရးကို မိဘႏွစ္ပါးက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ႀကိဳက္သာ စီစဥ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳပါသည္။ ရြာမွာလည္း မိဘႏွစ္ပါးက ရြာမ်က္ႏွာဖံုး ျဖစ္သည့္အျပင္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရြာေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေနသည့္အတြက္ မိန္းမကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နာမည္ပ်က္မရွိေအာင္ ေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ ရြာထဲကေရာ၊ တျခားရြာေတြကေနပါ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ ကမ္းလွမ္းတာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က သေဘာမက်ခဲ့တဲ့အတြက္ အလိမၼာနဲ႔ပဲျငင္းပယ္ခဲ့ပါသည္။

ျငင္းပယ္ရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္ႏွင့္ ရီရီလြင္မွလြဲ၍ တျခားမိန္းကေလးမ်ားကို မခ်စ္ႏုိင္၍ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ့္ရြာထဲမွ မိန္းကေလးမ်ားအေၾကာင္းကို အတြင္းသိ၊အဆင္းသိ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ခ်စ္၍မရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ရြာနားကျမက္ ၊ ရြာႏြားမစားဘူးဆိုသည့္ စကားပံုႏွင့္ ခိုင္းႏႈိင္းလွ်င္ေတာ့ ရိုင္းရာက်မလားမသိေပ။ သို႔ေသာ္ ထိုစကားပံုအတုိင္းပင္ျဖစ္ေနပါသည္။ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း အသက္ ၃၀ ေက်ာ္လာၿပီး လူပ်ိဳႀကီးစာရင္း ဝင္သြားပါေတာ့သည္။

@peralwhite

လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ရသည့္ ဒုကၡႏွင့္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္မွ ကံေပၚသည့္အေၾကာင္းမ်ား ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။ တိုက္ဆိုင္မႈရွိလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါရန္ ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ ဖတ္ရႈ႕အားေပးမႈအတြက္ အထူးေက်းဇူး တင္ပါသည္။ လိုအပ္သည္မ်ားကိုလည္း ေဝဖန္အႀကံျပဳေပးၾကပါဦးရွင္။