အသက္အရြယ္နဲ႕ အမွ် အခ်ိန္တန္ဖိုး

ငါလား... ေပ်ာ္ခ်င္တာေပါ့...
ငါအျမဲ စဥ္းစားေနခဲ႕တာ ငါေပ်ာ္ရႊင္ရဖို႕ အတြက္ပါပဲ

ဒါေျကာင့္ ငါ ဘယ္လို အခက္အခဲပဲေတြ႕ေတြ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႕ ငါမ်က္နွာဖံုးတပ္ခဲ႕တယ္

ဒါမဲ႕လည္း ငါ့မ်က္နွာဖံုးကို ခြာေပးဖို႕ ေရာက္လာေတာ့လည္း ငါယံုယံုျကည္ျကည္နဲ႕ ကိုယ့္မ်က္နွာ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ေတြ သူ႕ကို ျမင္ေစခဲ႕တယ္
ငါ႕အတြက္ သူေရွ႕က ကာကြယ္ေပးမယ္လို႕ ထင္ခဲ႕မိဖူးတယ္

အရင္က ဘယ္သူ႕ပုခံုးမွ ငါမမွီဘူးလို႕ ေတြးခဲ႕တဲ႕အေတြးကေန သူ႕ပုခံုးကို ငါမွီခဲ႕မိတယ္

ငါဘယ္သူ႕လက္ကိုမွ မဆြဲဘူးလို႕ ေတြးခဲ႕မိတဲ႕အေတြးကေန ငါ႕လက္ကို ဆြဲျပီး သူ႕လက္ေမာင္းကို အတင္းကိုင္ေစခဲ႕တယ္
ေနာက္လည္း သူ႕လက္ေမာင္းကို ဆြဲပါဆိုျပီး သူပဲေျပာခဲ႕တယ္

ဒါေတြကို ငါျငင္းမိရင္ ေခါင္းမာလြန္းတယ္လို႕ သူေျပာတယ္
အျမဲဆန္႕က်င္ဘက္ေျပာတတ္လြန္းလို႕ bae ကို ကိုဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူးဆိုျပီး သူေျပာခဲ႕တယ္
ငါ႕ မ်က္လံုး ဝင္းလက္သြားတယ္ အေတြးလည္း သူ႕ဆီ ပိုက်ယ္သြားခဲ႕တယ္
သနားသြားတယ္ ငါေနာက္ဆို ဆင္ျခင္မွပဲလို႕လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတြးခဲ႕တယ္

ငါေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ က်ား နဂါးဆိုျပီး အေမာက္ေထာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနဖို႕ ျကိုးစားတိုင္း သူ႕စိတ္ကို ထိခိုက္သြားေစနိုင္တယ္ဆိုတာ သိလာခဲ႕တယ္

ငါေပ်ာ္ဖို႕ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ျကိုးစားေလ သူ စိတ္ဓာတ္က် အားငယ္ေလ ကို သတိထားမိလာတယ္

ဒါေျကာင့္ ေနာက္ပိုင္း သူလိုခ်င္ သူေတာင္းဆိုခဲ႕တဲ႕ အရာေတြ ကို တစ္ခုခ်င္းစီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပင္ခဲ႕တယ္
ေနာက္ပိုင္း သူေပ်ာ္နိုင္တာမွန္သမွ် လုိက္ေလ်ာေပးတယ္ နားလည္မႈေပးခဲ႕တယ္ စကားေျပာပံုကအစ ေျပာင္းလိုက္ပီးေနာက္
အနာဂတ္အေတြးေတြပါ အကုန္ေျပာင္းလဲလာတယ္
ငါ႕ကိုယ္ငါ ေပ်ာ္ေအာင္ေနမဲ႕အစား နွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ ေပ်ာ္ေအာင္ျကိုးစားမယ္ အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ခုခ်ိန္ေလးပဲ သည္းခံျပီး သူ႕ဘက္က ရပ္တည္ေပးမယ္ အခ်ိန္က ကုစားေပးသြားမွာပါ ဆိုတဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္နဲ႕
မက္ခဲ႕တဲ႕အိပ္မက္ေတြ အကုန္လံုးကို အခ်ိန္မွီေျပာင္းလဲလိုက္တယ္
စြန္႕လႊတ္သင့္တယ္ထင္တာေတြ အကုန္စြန္႕ခဲ႕တယ္
နွစ္ဦးနွစ္ဖက္ျကား အဆင္ေျပေအာင္ ညိွဖို႕ အျမဲ ျ ကိုးစား ေနခဲ႕တယ္

ခ်စ္သူနဲ႕ မိဘျကားက ျပသနာေတြကို ျကားခံနယ္အျဖစ္ပဲ ဘာလာလာ တစ္ကိုယ္တည္း ေျဖရွင္းဖုိ႕ ျကိုးစားေနခဲ႕တယ္

ျပင္ပ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ လံုးလံုး အဆက္အသြယ္ ျပတ္ခဲ႕တယ္
ဖုန္းမရိွဘူး ဝိုင္ဖိုင္ မရိွဘူး ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ ဆက္သြယ္လုိ႕မရဘူး
ကိုယ့္ အေကာင့္ကိုလည္း မိဘက အခ်ိန္ျပည့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားျပီး သူတို႕ပဲ Control လုပ္ခဲ႕တယ္
ကိုယ္က ထိုင္ပဲျကည့္ေနရတယ္
ငါ့မွာ ကိုင္စရာဆိုလို႕ စာအုပ္ေတြပဲရိွတယ္

Anime, Drawing ေလာက အကုန္အဆက္အသြယ္ျပတ္ခဲ႕တယ္

Cosplay အတြက္ ပိုက္ဆံစုမိတာေတြ အကုန္ က်န္တဲ႕ေနရာမွာ သံုးလိုက္တယ္

တစ္ေန႕တစ္ေန႕ အခန္းထဲမွာပဲ ေသာ့ပိတ္ခံေနရတယ္
အိမ္ေမြး Pet လိုမ်ိဳးပဲ အျပင္ေတာင္ ထြက္ခြင့္မရိွ
ကိုယ့္ေျကာင္ေလးေတြကိုလည္း ကိုယ္ထြက္ျကည့္ခြင့္မရိွ
အေဖာ္ဆိုလို႕ ေျကာင္ေလးေတြကိုလည္း အိမ္ေပၚေခၚတင္ခြင့္မရိွ
အိမ္ေပၚမွာ ေနခြင့္မရိွေတာ့တဲ႕ ေျကာင္ေလးေတြကလည္း အိမ္ေပၚေနခ်င္လို႕ ငါ့ကိုပဲ ျပတင္းေပါက္ကေန အကူအညီလာလာေတာင္း
ငါကလည္း ဘာမွ မတတ္နိုင္ သံဇကာအျပည့္နဲ႕ ျပတင္းေပါက္ကို ငါက ဘာလုပ္နိုင္မွာလဲ...

သူတို႕ဘာသူတို႕ျကိုးစားပီး အေပါက္ကေန ေခါင္းထုိးဝင္လာျကေတာ့လည္း အေမက ခ်က္ခ်င္း ဆဲဆိုျကိမ္းေမာင္းတာခံရပီး ေအာက္ျပန္ခ်ခိုင္းတယ္

သူတို႕ဗိုက္ဆာလုိ႕ေတာင္းရင္လည္း ငါ့မွာေကြ်းစရာ မရိွ ပိုက္ဆံဆိုလည္း ဘာဆို ဘာမွ မရိွ ဘာဆုိ ဘာမွ မသံုးနိုင္
ဟင္းခြက္ထဲက လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ နိႈက္ေကြ်းမိလုိက္တုိင္း
ဆဲဆိုျကိမ္းေမာင္းခံရတယ္

ဒီလိုနဲ႕ ေျကာင္ေပါက္ေလးေတြ ဗိုက္ဆာျပီး မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ဝမ္းေလွ်ာပီး ေသလိုက္
ေခြးကိုက္ျပီး ေခြးက အေဝးျကီးကို ဆြဲသြားတာေတြကိုလည္း ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ျမင္....
ေနာက္ အရိုးတျခား အသားတျခားျဖစ္ေနတဲ႕ ေျခေထာက္ကေလး နွစ္ေခ်ာင္းတည္းေထာင္ပီး ပတ္လက္ နဲ႕ က်န္တာဘာမွ မက်န္တဲ႕ေတာ့ အပိုင္းအစေတြ မ်က္စိနဲ႕ျမင္ရ.....
ေမြးကာစ ေျကာင္ေပါက္ေလးေတြအေမကလည္း အေမ႕ကိုေျကာက္လို႕ျပန္မလာေတာ့တဲ႕ေျကာင္အေမ... ငါ့ကိုစိတ္ခ်ျပီး ျပံဳးျပီး ထြက္သြားလိုက္တာ
ျပန္မလာေတာ့ ေျကာင္ေမြးကာစေလးေတြ နွစ္ပတ္ေလာက္ နို႕ငတ္ျပီး ငါ့လက္ထဲမွာတင္ ခ်မ္းပီး ဗိုက္ဆာျပီး တစ္ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေသ....
wikihow ေတြဘယ္ေလာက္ရွာခဲ႕ ရွာခဲ႕ ငါ့လက္ထဲမွာ ဘာပိုက္ဆံမွ မရိွေတာ့ နို႕ေဖ်ာ္ေပးစရာမရိွ...

နို႕ဆီေဖ်ာ္ပီး သူတို႕ ပါးစပ္ထဲ စကၠဴကန္ေတာ့ခြက္လုပ္ပီး တိုက္ေတာ့လည္း အဆင္က လံုးဝမေျပ...
wikihow မွာ ေျကာင္နို႕နဲ႕ ဆရာဝန္စပ္ေပးတဲ႕နို႕ကလြဲလို႕ ဘာမွတိုက္လို႕မရဆိုေတာ႕လည္း သူတို႕ေအာ္တာေတြျကည့္ပီး ငါ့မွာလည္း ရိွတာနဲ႕ပဲျ ကိုးစားျကည့္ရ

ဒီလိုနဲ႕ ငါလည္း အေဖာ္မရိွ အဆက္အသြယ္မရိွ ျကိုးကိုင္ခံ နဲ႕ တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ့ ငါလြတ္ေျမာက္လာေတာ့မွာပါ အေတြးနဲ႕ ျကိတ္မိွတ္ စိတ္ကူးယဥ္ျကည့္ခဲ႕ရတာနဲ႕ပဲ

အခ်ိန္ေတြ ကုန္လာလိုက္တာ....................

အသက္ ၂၂ နွစ္ျဖစ္ပီး သူမ်ားေတြလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အေပါင္းအသင္းနဲ႕ အျပင္ထြက္ေပ်ာ္ေနျကခ်ိန္မွာ... ငါ့မွာေတာ့ ေသာ့ပိတ္ခံရတဲ႕အိမ္ထဲမွာ...

သူမ်ားေတြ အတြဲကိုယ္စီ ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ျကည္နူးေနခ်ိန္မွာ ...
ငါ႕မွာ ဖုန္းေလးတစ္လံုး ခိုးကိုင္ေနရဖို႕ စဥ္းစားအားထုတ္ရခ်ိန္မွာ...

သူမ်ားေတြ တဆင့္ျပီး တဆင့္ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္မွာ
အတြင္းစိတ္ဒဏ္ရာေတြ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာပီး လူလည္း ဖ်ားလာ

ဒီလိုနဲ႕ ၂၃ နွစ္ျဖစ္လာျပီ ငါလည္း လြတ္ေျမာက္ဖို႕ တျဖည္းျဖည္းနီးလာျပီ ဆိုတဲ႕စိတ္နဲ႕ ေပ်ာ္၇ႊင္လာပါတယ္။

စိတ္ညစ္ေနမဲ႕အစားဆိုျပီး ေက်ာင္းက ကိစၥေတြကိုပဲ ဖိလုပ္ေနခဲ႕လိုက္တာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တမင္သက္သက္ေမ႕ေနခဲ႕လိုက္တာ....

၂၄ နွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္ ဒါေပမဲ႕ တခါတေလ သူနဲ႕စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ႕အရာေတြက အလွမ္းေဝးလာသလိုလိုခံစားရတယ္

ဆြဲေလေလ ေဝးေလေလ...

တခါတေလ ငါကပဲ မွားေနသလားေတာင္ စဥ္းစားမိတယ္။။။
အခ်စ္ဆိုတာ မဆြဲရင္ကပ္ေနျပီး ဆြဲဖို႕ျကိုးစားရင္ ေဝးလာေလ သလားေတာင္ ျမင္လာေနမိတယ္...

အရင္က ငါ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ မ်က္နွာဖံုးတပ္ထားခဲ႕တုန္းက အခ်ိန္နဲ႕ အခုလက္ရိွ တစ္ေန႕ေပ်ာ္ရႊင္ရဖို႕ျကိုးစားေနတဲ႕ ေရရွည္စီမံကိန္း အေျခအေနနဲ႕ ယွဥ္ျကည့္လိုက္ရင္

မ်က္နွာဖံုးတပ္စဥ္ကာလက ငါ Sora နဲ႕
ခု အေျခအေန Sora Life နဲ႕ ဘယ္တူေတာ့မလဲ

အရင္လိုေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ ငါ ဘယ္လုိျကိုးစားရမလဲ အရမ္းလည္း ျကာသြားခဲ႕ျပီ...
အရင္လို ငါေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနဖို႕ ေဘးက တန္ဆာ ပလာဘာမွ မရိွေတာ့ဘူး

အရင္လိုလည္း ငါ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ ေနာက္ျပန္သြားလို႕မရဘူး
အခု ၂၃ နွစ္ကေန ငါ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ ၂၁ နွစ္ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး။။။

Image Source from google.com