ေမတၱာတရားႀကီးမားေအာင္..ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ.

ဒီေန႔..ကိုမိုးေဇာ္ရဲ႕ပို႔စ္တခုကိုဖတ္ရင္း..ေရးျခင္တာေလးတင္လိုက္တာပါ။လြတ္လြပ္စြာျဖင့္..သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္႐ွိပါတယ္။ေလာကႀကီးမွာအျမဲတန္းတူညီေနတယ္ဆိုတာ၊မျဖစ္ႏိူင္ပါဘူး။တခါတရံမွာ..ကြဲလြဲမူ႔တခုကေန..အေျဖမွန္ေကာင္းတခုကိုလည္းရတတ္တယ္ေလ။
က်မကေလ...ျပသနာ..ဆိုတာကို၊ဘယ္ေတာ့မွအရႉံးမေပးဘူး။ေ႐ွာင္ထြက္႐ိုးထုံးစံမ႐ွိဘူး။ေျဖ႐ွင္းရမဲ့နည္းလမ္း႐ွိဖို႔နဲ႔သိဖို႔ဘဲ၊အေရးႀကီးတယ္။
ကဲ...စေရးပီေနာ္...။
ကိုမိုးေဇာ္က..လူတေယာက္မ်က္လုံးရဲ႕အဓိပၸါယ္ကိုဖတ္တတ္ျခင္လိုက္တာလို႔၊ဆရာဦးတင္လိႉင္ကိုပညာေတာင္းတဲ့အခါ...ဆရာက၊ေမတၱာတရားႀကီးမားရင္၊ၾကည့္လို႔ရတယ္လို႔ေျပာတယ္တဲ့။အဲဒါမွန္ပါတယ္။
ဆရာနဲ႔က်မ..စကားေျပာၾကရင္..ဆရာ့ကိုက်မ..အျမဲေျပာတဲ့စကားက..."ဆရာ..ဆရာ့စာေတြက..အရမ္းေကာင္းပီး
အဆင့္ျမင့္လြန္းတယ္..ကေလးေတြနားမလည္ႏိူင္ေလာက္ဖူး"ဆိုတဲ့စကားပါဘဲ။
ဒီေတာ့..ဆရာက၊ေမတၱာတရားႀကီးမားဖို႔ေျပာပီ။
အဲဒီေမတၱာတရားဆိုတာ..ေငြနဲ႔ဝယ္လို႔ရတဲ့အရာမဟုတ္သလို၊သိ႐ုံနဲ႔လည္းရတဲ့အရာမဟုတ္ေတာ့...ခက္သားလား။ဒါေပမဲ့ေမတၱာတရားႀကီးမားေစတဲ့နည္းလမ္းေတြ႐ွိတယ္။အဲဒါေတြကိုအရင္ေလ့လာရမယ္။ေလ့လာပီးမွက်င့္ယူရမယ္။အေလ့အက်င့္မ်ားလာရင္...လုပ္ယူစရာမလိုေအာင္၊ကိုယ့္မွာေပါမ်ားလာမယ္။
ေမတၱာတရားဆိုတာ...ေကာင္းက်ိဴးျဖစ္ေစျခင္းနဲ႔ေကာင္းက်ိဴးကိုလိုလားေသာစိတ္။
အေကာင္းေတြကိုလိုလားရင္..အဆိုးေတြကိုလက္ခံႏိူင္ရမယ္။လက္ခံပီးမွ..ေက်ာ္ျဖတ္ႏိူင္ရမယ္။
ေမတၱာတရားရဲ႕မိတ္ဖက္ဟာ..သီးခံျခင္း။
ေမတၱာတရားရဲ႕ရန္သူဟာ...ေဒါသ။
သီးခံတယ္ဆိုတာ...မႏိူင္၍သီးခံတာလား..။အက်ိဴးမဲ့ေစမဲ့အရာနဲ႔အက်ိဴး႐ွိေစမဲ့အရာကိုသိ၍သီးခံတာလား။ဒါကိုေတာ့..ခြဲျခားသိရမယ္။
မႏိူင္၍သီးခံတယ္ဆိုရင္...ကိုယ္ကႏိူင္တဲ့တေန႔မွာ၊ျပန္တုန္႔ျပန္မိမွာဘဲ..။ဒါဟာသီးခံျခင္းအစစ္အမွန္မျဖစ္ႏိူင္ဘူး။
အက်ိဴးမ႐ွိေစေသာအေၾကာင္းကိုသိ၍သီးခံျခင္းမွသာလ်င္၊
ပညာနဲ႔ယွဥ္တြဲေသာစိတ္ျဖစ္တာေၾကာင့္၊ျမင့္ျမတ္ပါတယ္။
ဒုတိယအခ်က္က...ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္႐ွိရပါမယ္။လူတေယာက္မွာ..ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မ႐ွိရင္..ေမတၱာတရားမကိန္းေအာင္းပါဘူး။အတၱႀကီးသူဟာ...ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မ႐ွိပါဘူး။
အရာရာအားလုံးကို..ငါဆိုတဲ့အသိနဲ႔ဘဲျမင္တယ္သိတယ္။ငါ..ဆိုတဲ့အသိမွာ၊မာန္မာန၊ဝိသမေလာဘနဲ႔ေမာဟေတြဘဲ
ဖုံးလြမ္းေနတယ္။
တတိယအခ်က္က..အရာရာကိုခြဲျခားစိတ္ျဖာနားလည္ႏိူင္တဲ့ပညာ႐ွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။အဲဒီပညာကိုေရာ...ဝယ္လို႔ရသလား...။မရပါဘူး...။ဒီေတာ့..ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ..။
လူတိုင္းလူတိုင္း..ေမြးကထဲက၊ဘာမွတတ္လာ၊သိလာၾကတာမဟုတ္ပါ။အဲလိုတူညီမူ႔တခုကေနထြက္ေပၚလာတာျခင္းအတူတူ၊ဘာေၾကာင့္ကြဲျပားျခားနားခ်က္ေတြျဖစ္သြားရတာလဲဆိုေတာ့....။ပြင့္လင္းစြာေရးရရင္ေတာ့...အေခ်ာင္ခိုစိတ္မ်ားလြန္းလို႔ပါ။
သူမ်ားေတြ.ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ..ေလ့လာေနခ်ိန္မွာ..ဝီရိယေတြစုိက္ေနခ်ိန္မွာ...ကိုယ္က.အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတယ္..ေမ့ေလ်ာ႔ေနတယ္..ေပါ့ဆေနတယ္။ဒီလိုေနရင္းနဲ႔ကာလတခုၾကာျမင့္သြားခ်ိန္မွာ..အေျဖကထြက္သြားတယ္ေလ။ႀကိဳးစားသူကေ႐ွ႕မွာပန္းဝင္သြားေပမဲ႔၊ကိုယ္ကေတာ့..တာမထြက္ေသးဘူး။အဲဒီအခ်ိန္က်မွ..ကေယာင္ကတမ္းထေအာ္ေနလို႔ကေတာ့...အလကားဘဲေလ။
ဒီေတာ့..အသိပညာဆိုတာကို၊ေလ့လာျခင္းျဖင့္၊သင္ယူျခင္းျဖင့္ရႏိူင္ပါတယ္။စာအုပ္စာေပထဲမွာ..ဘဝေတြ႐ွိတယ္။
အသိေတြ..ဥာဏ္ပညာေတြ၊စြမ္းအားေတြအားလုံး႐ွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔..ဘယ္သူ႔ကိုျဖစ္ျဖစ္..စာဖတ္ဖို႔ဘဲ၊အျမဲနႉိးေဆာ္တာ၊တိုက္တြန္းတာပါ။အတတ္ပညာကိုေတာ့...သင္ယူေလ့က်င့္ရင္းျဖင့္ရပါတယ္။သင္ယူပီးေပမဲ့အသုံးမခ်ရင္..အသုံးမက်ေတာ့ပါဘူး။မသုံးဘဲထားတဲ့ဓားဟာ..သံေခ်းတက္တယ္ေလ။ဆိုေတာ့ကား...
ေမတၱတရား႐ွိလာေစဖို႔နဲ႔ႀကီးမားလာေစဖို႔က..
စာဖတ္ပါ..ေလ့လာပါ..ေတြးေတာပီးဆင္ျခင္ပါ။
အတၱႀကီးမားမူ႔ရဲ႕အျပစ္ကိုသိပီး..ပယ္ပါ။
ဘာသာတရားရဲ႕အဆုံးအမကို၊ေလးေလးနက္နက္ခံယူလိုက္နာပါ။က်င့္ၾကံမူ႔ျပဳပါ။
မၾကာမီမွာ...သင္ဟာ..အရာရာကိုသိပီး..နားလည္လာပါမယ္။မိမိကိုယ္မိမိလည္းနားလည္လာမယ္။အဲဒီနားလည္မူ႔ေတြက..ေမတၱာတရားကို..သင့္အတြက္လက္ေဆာင္ယူလာေပးပါလိမ့္မယ္.....။

MSC NO. 256

ရီရီေဆြ

အလုံ.မုံရြာ