Om maar meteen een foute opmerking in het verhaal te rammen, er schijnt een avond-vullend programma op teevee te zijn geweest over dik zijn. Dat heb ik dan gemist, dus zo corpulent zal het niet geweest zijn.
Maar het is wat, dat dik gebeuren. Wat is dik? Dik voor mekaar, zeg ik altijd. Zolang je niet uit je naden scheurt, zal het wel loslopen. Alhoewel lopen dan misschien weer niet zo'n geslaagde opmerking is. Rollen, schuiven, zou allemaal kunnen, maar lopen? Nee. Niet eerder gedaan ook dan. Of wel, maar dan naar de koelkast, en weer terug.
Ik denk dat de eerste dikkerds en fatsoensrakkers nu al langzaam uit de oren gaan schuimen, en daar ligt het probleem ook wel grotendeels. Dat collectief maar gekwetst zijn, of nog erger, plaatsvervangend gekwetst.
Dat zijn van die gratenpakhuizen die dan zogezegd met een mueslireep in hun bek een zeug gaan verdedigen. Maar wees eens eerlijk, waarom ben jij zo betrokken bij dat bolletje? Nou? Omdat daardoor jij zelf slanker lijkt, tochtstrip. Die dikkerd die je staat te verdedigen wordt door jou misbruikt, en dat is nog veel erger.
Mensen die OPA een beetje volgen, weten dat OPA een goddelijk lichaam heeft, tenminste, als je Boedah een God noemt, wat hij feitelijk niet was, maar dat terzijde.
Ik zit op het moment te wachten dat ik eindelijk het nieuws haal omdat ik de eerste mens ben om wie zich een planetenstelsel heeft gevormd. En hoe dat komt? Door lekker vreten. Daar komt het door. Heb je er een probleem mee? Ja, mooi! Ik niet, dus sodemieter op, je maakt mijn milkshake zuur, die ik zelf heb betaald, dus stap in je leasebak en opzouten.
Het gaat niemand ene flikker aan waarom je vet bent, of je nou frituurvet slurpt of dat je een ziekte hebt, zorg dat jij jezelf kan waarderen. En wil en kun je er wat aan doen? Succes. Wil of kun je dat niet, ook goed. Om maar even een voorbeeld te noemen. Een dikke Erica Terpstra ziet er een stuk gezelliger uit dan de dunne variant.
Vreet en geniet en denk aan OPA.