Lieve januari

Lieve januari,

Jij bent de beste maand, zoveel lege pagina’s en lekker lang. Wat ga ik je gebruiken. In al je eenendertig dagen schrijf ik nieuwe verhalen. Ik geef je tien overtollige kilo’s cadeau en mijn teveel aan gepeins. In jou lijkt alles mogelijk. Gisteren heb ik alvast de helft gegeten en nul wijn gedronken. Daarna wandelde ik met mijn hoofd in de wind op de berg. ’s Avonds heb ik op de bank heel mindfulness-achtig mijn buik dunner gedacht (dat kan!). Straks ga ik naar de sportschool, waar ik na een stevige cardio een uurtje ga liggen zweten in de sauna. Alles om het gif van je verleidelijke vermaledijde neefje december (van wie we hebben genoten met al het bezoek, lichtjes, liefde, wijn, curry’s, bouten, borsten en stukken, maar genoeg is genoeg) uit mijn lichaam te ‘abs-attacken’.

En misschien wil je even luisteren naar mijn goede voornemens in de binnenkant van mijn bestaan? Ik ga alleen nog maar naar filmhuisfilms. Mijn kledingkasten ruim ik uit. Mijn keukenkasten ruim ik in met alleen maar biologisch eten. Ik blaas dit blog met persoonlijke verhalen nieuw leven in. Ik zal niet alleen maar verzuchten dat het eten heerlijk was, de band goed speelde, en dat hij er heus goed uitziet voor zijn leeftijd. Ik wil het voelen. En mooie teennagels, jeugdig gelakt in slippers gestoken, dat wil ik ook. En meer. Een definitieve doorbraak in de letteren. Die kan zomaar komen dit jaar. Vanillevla met wormen krijgt misschien een staartje. En een nieuw manuscript is bijna klaar. Aan de andere kant van de wereld staat ook nog Wilma, op de pechstrook van een provinciale weg in luchtvochtig Martinique. Voor die ene trouwe volger; daar blijft ze aankomende maand nog even staan, maar verder reizen doet ze vast en zeker.

Mijn januari duurt meestal tot half februari: Het moment waarop ik mijn skibroek pas en deze nog strakker dan vorig jaar zit. Dan wil ik weer eens een film zien, die ik snap. Geef ik mijn geld toch liever uit in de Zara dan in de biologische winkel. Ook valt in februari mijn verjaardag op mijn voeten (met altijd nog immer nagels ver van prachtig). En hoe hevig ik een leeftijd-neutrale benadering op mezelf toepas. De teller loopt hoe dan ook – te- snel op.

Daarop besluit ik de boel te laten vieren. Omdat het leven toch vooral makkelijk moet zijn. En een boterham met kaas is sneller gemaakt dan een quinoa-salade met granaatappelpitten en verse tijm, een wijntje sneller ingeschonken dan limonade gemaakt van zelf geplukte vlierbesbloesem en de sportschool is makkelijker niet dan wel bezocht.

Wat dan volgen zijn de maanden waarin ik toewerk naar een nieuwe januari. Lege pagina’s, volle plannen en haalbare kaarten. De beste maand!

Dat wens ik iedereen: een best 2018.

Met doorademen, lezen, lachen en schrijven!

Tot de volgende

X Yf