Złoty Wiek Karaibskiego Rumu. 222-Letnia Hacienda Santa Teresa, Wenezuela.

in #pl-artykuly6 years ago

Rum jest jednym z najczęściej spożywanych napojów na świecie, a jego słodki smak stymuluje najbardziej wymagające podniebienia międzynarodowych szefów kuchni i degustatorów z całego świata. Ten napój ma różne rodzaje smaków, metody przygotowywania, klasy alkoholowe i butelkowanie. Hacienda Santa Teresa należy do najbardziej rozpoznawalnych na świecie. Są w stanie opracowaś smak rumu za pomocą magicznej formuły znanej tylko pracownikom tego miejsca. To wspaniałe doświadczenie, aby spróbować jednego z najlepszych rumów na świecie.




Mówienie o pochodzeniu rumu byłoby nieco skomplikowane, ponieważ jest datowany z kilku obszarów. Wydaje się, że tysiące lat temu podobny napój był konsumowany na całym świecie i stworzony przy użyciu różnych procesów i metod. Możemy z całą pewnością powiedzieć, jednym z jego głównych źródeł jest obszar Indii i Chin, gdzie historycy zarejestrowali dane dotyczące destylacji napoju alkoholowego, który powstał z cukru. Przypuszcza się, że technologia wytwarzania rumu została sprowadzona do Hiszpanii z regionów starożytnej Persji.


Znany nawigator Marco Polo w 14 wieku wspomina i opisuje napój, który może być swoistym zalążkiem rumu. Wiele lat później, gdy odkrywano Amerykę, zasiano trzcinę cukrową w tych krajach i dla ułatwienia uprawy rozpoczęto produkcję rumu.

Zgodnie z etymologią słowa pochodzi z XVII wieku, kiedy to francuscy żeglarze odpowiadali za transport trzciny cukrowej. Wkrótce marynarze odkryli alkohol pochodzący z destylacji i nadali mu nazwę Rumbustion lub Rumbullion, co można przetłumaczyć jako wrzawa, ponieważ żeglarze robili zamieszanie po wypiciu alkoholu, nazwę następnie skrócono do Rum.


Historia gospodarstwa Santa Teresa sięga czasów kolonialnych XVII wieku, kiedy to w stanie Aragua, w pobliżu dolin, uprawiano już trzcinę cukrową. W 1796 roku hrabia Martin Tovar Ponte postanowił nazwać hacjendę na cześć świętej patronki Santa Thereza. W 1818 r. w tym miejscu Simon Bolívar ratyfikował zniesienie niewolnictwa.

W roku 1894 kuzyn generała José Félixa Ribasa, mając w swoim posiadaniu miedziany alembik idealny do takiej produkcji, postanowił kupić nieruchomość do produkcji rumu na dużą skalę. W roku 1909 Ron Santa Teresa stał się trzecią najbardziej rozpoznawalną marką rumów w Wenezueli, modernizując maszyny i technologie, aby usprawnić produkcję i pójść w kierunku tego, co znamy dzisiaj jako jeden z najlepszych producentów rumu na świecie.




Każda hacjenda i każda firma zajmująca się produkowaniem dobrego rumu powinna mieć określone formuły do ich produkcji, jednak mówiąc o gospodarstwie Santa Teresa, zapewnia dość swobodne podejście w zakresie sposobu opracowywania każdego rodzaju rumu.

Proces fermentacji odbywa się za pomocą cukrowej melasy, którą łączy się z drożdżami Saccharomyces cerevisiae, zdolnymi do przekształcania cukru w alkohol. Następnie proces destylacji jest odpowiedzialny za wyeliminowanie wody i smaków, które nie odpowiadają temu, co poznamy później jako produkt końcowy, takimi środkami, które wytwarzają te szczególne smaki są estry, kongenery i inne zanieczyszczenia charakterystyczne dla alkoholu.

Następnie produkt umieszcza się w beczkach z amerykańskiego dębu białego i odpowiednio się starzeje. Aby wspomnieć o różnorodności pomiędzy rumami na całym świecie, konieczne jest poznanie procesów starzenia się każdego kraju lub regionu, w szczególnym przypadku krajów Ameryki Łacińskiej, które w rumach mają najlepsze procesy, smaki i zapachy. Oczywiście pomaga klimat, roślinność i lokalne techniki fermentacji i destylacji.

W Wenezueli, Santa Teresa jest jedną z najlepszych farm, uznana za jakość w smaku i konsumpcji. Używa amerykańskiego dębu białego i francuskiego dębu limuzynowego, zapewniając odpowiednią jakość smaków i czasu dojrzewania, aby przekonać każdego degustatora, aby spróbował go ponownie.

Inne kraje, takie jak Kolumbia, Kostaryka i Kuba, prezentują technikę bardzo podobną do wenezuelskiej, konieczne jest zatem skonsolidowanie konkurencji między krajami, aby poznać walory rumu, które z pewnością będą wyzwaniem dla sędziów tych wydarzeń.


Mówiąc o różnych odmianach i kategoryzacji rumu, proces ewoluował znacznie na całym świecie, prowadząc do powstania niesamowitej gamy napojów, które są podzielone na kategorie według ich użycia i zawartości alkoholu, a także lat dojrzewania. Rodzaje rumów, które istnieją dzisiaj:


Biały rum: jego kolor oznacza brak wystarczającej ilości cukru lub melasy, aby nadać napojowi charakterystyczny kolor, a ponadto proces jego destylacji jest inny, z odpowiednim czasem dojrzewania, aby uzyskać ten przezroczysty kolor o bardzo niskim żółtawym odcieniu.

Golden Rum: Przede wszystkim dojrzewanie tego rumu musi być wykonane w dębowych beczkach lub wiśniowych beczkach, z czasem przyciemnieje jego odcien i uzyska on szczególny smak dębu.

Rum Añejo: Ten rodzaj rumu, podobnie jak złoty, przechowywany jest w dębowych lub wiśniowych beczkach, tylko w tym typie czas dojrzewania musi być dłuższy niż rok, stąd jego ciemniejszy kolor w stosunku do poprzednich.

Rum Viejo: Bardzo podobny do procesu dojrzewającego rumu Añejo, ale w tej opcji czas dojrzewania musi wynosić ponad 3 lata.

Słodki rum: jeden z najczęściej spożywanych rumów na świecie, jego słodki smak wynika z około 100 g sacharozy na litr, która jest oczywiście odpowiedzialna za jego słodki smak. Ten typ pochodzi również z brandy i procesu destylacji rumu.

Lekki rum: ten rodzaj rumu destyluje się ciągłymi rafinowaniami, aby zmniejszyć zawartość alkoholu w pierwotnym trunku.



Siła alkoholu może być bardzo różna w różnych odmianach świata, albowiem można je wykorzystywać do posiłków, koktajli lub do degustacji przez podniebienia ekspertów. Przeciętna zawartość alkoholu wynosi 37-80% objętościowo i jest to dokładnie tyle, ile moja polska paleta potrzebuje aby docenić moc rumu.


Przypisy

Photo: @highonthehog

Obrazy: Źródła podane ponizej fotografii

  • Galloway, J. H., The Mediterranean Sugar Industry in Geographical Review Vol. 67, No. 2 p. 190, 1977

  • Roueché, B., Alcohol in Human Culture. in: Lucia, Salvatore P. (Ed.) Alcohol and Civilization New York: McGraw-Hill, p. 178, 1963

  • Bunch, B. H., Hellemans A, The History of Science and Technology. Houghton Mifflin Harcourt. p. 88., 2004

  • Pacult, F. P., Mapping Rum By Region, Wine Enthusiast Magazine, 2002

  • Smith, Frederick, Caribbean Rum: A Social and Economic History. University Press of Florida, 2005

https://ronsantateresa.com/us/#

Sort:  

Bardzo bogaty materiał, musiałaś włożyć wiele wysiłku do tej prezentacji. Pijąc szklaneczkę alkoholu zwykle nie zdajemy sobie ile zachodu kryje się z jego wyprodukowaniem. Wyciągamy banknot a reszta nas nie interesuje. No chyba, że ktoś gustuje w chemii a procenty są wykładnikiem jego jakości, ale prawdziwy trunek wymaga wysiłku a nawet celebracji. Napatrzyłem się pędzenia rakiji na Bałkanach i twierdzę, że to wielka sztuka. Może nie tak doskonała jak wytwarzanie samurajskiego miecza ale jednak.

Dziekuje, zawsze milo mi grzebac w historii regiono ktory zwiedzam, jeszcze przyjemniej wracac pamiecia do tych chwil. Przyznam sie szczerze ze nie umiem docenic rumu ani innych mocniejszych alkoholi, zabawa konczy sie zawsze wczesniej niz przewiduje. Jednakze uwielbiam probowac, chlonac wiedze i przywozic sobie male alkoholowe pamiatki na potem, gdy to nadejdzie odpowiedni moment, odkrecam butelke i zapachach napoju przynosi najfajniejsze wspomnienia.

Napiłbym się takiego prawdziwego Wenezuelskiego rumu. Te z naszych sklepów mi nie smakują.

ale chyba w Pl jest Santa Teresa, wydaje mi sie ze widzialam.

Świetny! Wiele się dowiedziałem i... w sumie czegoś bym się napił ;)

heh , dzieki :) dla mnie redbull chwilowo .