Człowiek, a pies...

No nie! Czy oni naprawdę się nie nauczą, że nagięcie czasami reguł jest potrzebne, dla naszego wspólnego dobra? Pewnie, że wiedzą. Ale cóż, najwyższym priorytetem jest podkablować do przełożonego, zamiast spojrzeć na rzecz z innej perspektywy. Z powodu braku społecznej determinacji i robienia sobie rozrywki, będąc szeregowym podpierniczaczem, ludzie czują się lepsi. Promienieją, gdy zyskają uznanie w oczach szefa, oraz chodzą przygnębieni, gdy ich hehe autorytet nie da im upragnionej atencji. Co za głupie psy...

Nazwanie człowieka psem... Dla wszystkich jest to obelga, a czy nie powinno być to komplementem? Miłość psa jest bezwarunkowa. Możesz nudzić, zawsze Cię wysłucha. Pragnie tylko być kochanym, niestety wielu ludzi to potwory. Psy tego nie rozumieją... Co zrobiłem nie tak? Miałem kiedyś sukę, owczarka niemieckiego, wabiła się Aza. Zawsze się wspólnie bawiliśmy, graliśmy w piłkę, mogłem się jej wygadać, to wystarczało. Czując się jak gówno po kłótni z rodzicami, miałem naprawdę ciemne myśli. Dochodziło już do mnie do tak skrajnej melancholii i poczucia własnej bezwartościowości, że na polecenie "Wynieś śmieci" chciałem spakować się i wyjść. Aza zawsze widząc mnie w gorszym stanie piszczała, kręciła się przy mnie próbując pocieszyć, wyrażając swój smutek. Po prostu wiele osób nie zasługuje na psy, sądząc po tym jak potrafią je traktować.

Masz psa? Denerwujesz się widząc ślady łap na czystej pościeli, drzesz się, bo przecież tyle się namęczyłeś, żeby był ład? To wyobraź sobie, że gdy Ty w wieku kilkunastu lat jesteś młody i myślisz nad swoim życiem, psy już umierają. Zdecydowanie za krótko żyją, a Ty jeszcze zatęsknisz za tymi śladami swojego pupila. Już nigdy go nie pogłaszczesz, nie pobawisz się, nie zobaczysz jak śpi. Życie nie cieszy, nostalgia narasta, memy nie bawią... Budzisz się sam. Za każdym razem gdy jakiś mój zwierzak odchodzi, to tak jakby ktoś opuszczał moją rodzinę. Inne traktowanie swojego przyjaciela w ciele zwierzęcia, niż jak członka rodziny, nie godzi się z moją ideologią. Przeżywałem gdy odeszła Aza, czy Whiskas...

Podobnie jest gdy słucham, lub czytam wpisy innych ludzi... Tak było w przypadku Scoobyego, czy Rockyego. Poświęcając swoją uwagę innym, ich historia staje się częścią mojego życia. Przeraża mnie kruchość życia, czy często żałosność naszej egzystencji. Jak już gdzieś pisałem, chcę wierzyć, że to co rodzi się i żyje, nie może być po prostu pogrzebane i pochowane w zimnej ziemi.

I Want to believe ^^

Często nie mamy czasu, by poświęcić go wystarczająco naszym zwierzakom. Tylko człowiek jest w stanie zostawić je na tak okrutny los, jaki potrafi je niekiedy spotkać, przykładów nie trzeba szukać długo czy przedstawiać, na pewno nie raz zetknęliście się z informacjami o znęcaniu się nad zwierzętami. Tak, tymi niewinnymi, pełnymi miłości, pragnącymi ją tylko Tobie ofiarować. Nie są tak fałszywe jak ludzie.

Ej, człowiek! Mam już 16 lat. Srałem, lałem, ruchałem zwierzaki 5 razy większe od siebie i wąchałem już wszystko na tym świecie, ale czas zbierać się do umierania.

Wiele tych lepszych i tych gorszych chwil nam się przytrafi, lecz symbioza na linii człowiek-pies to więcej niż magia. Dlatego nie krzyczcie, gdy zawini w błahy sposób, bo jeszcze za tym zatęsknicie. Poświęcajcie mu swój czas, wspominajcie gdy go już nie będzie, a przede wszystkim nie pozwólcie, by pokochał złych ludzi. Każdy chce mieć szansę. Każdy pies kocha, ale nie każdy naprawdę jest kochany.