Pocztówka z Białorusi #2: Mińsk.

Najlepiej zwiedza mi się miasta wcześnie rano. Mało ludzi, niewiele samochodów i brak pośpiechu. Mińsk robi na pierwszy rzut oka wrażenie miasta budowanego nie tylko w górę ale również wszerz. Wysokie budynki stoją obok siebie ale w odległości takiej, że ciężko o dyskomfort związany z ryzykiem podglądania nas przez sąsiadów. Ulice są szerokie. Jednym słowem jest bardzo przestrzennie.

ulica Kalwaryjska, Mińsk

ulica Klary Zetkin, Mińsk

Prospekt Niezależności, Mińsk

Mamy tutaj podziemne przejścia z pasażami wewnątrz nich, ścieżki rowerowe, równe chodniki, możliwość wypożyczenia elektrycznej hulajnogi oraz tłumy ludzi gapiących się w ekrany swoich smartfonów. Nic co różniłoby się znacząco od miast na zachodzie.
Ale nie do końca. Wystarczy trafić na Plac Niezależności (dosłownie dwa kroki od głównego dworca kolejowego) by wśród kilku państwowych budynków zobaczyć wielki pomnik Lenina. Zresztą plac o którym wspominam wcześniej był nazywany placem Lenina, na pamiątkę tego pozostała nam nazwa stacji metra znajdującej się nieopodal. Jako ciekawostkę podam, że na tym samym placu, znajduje się też kościół katolicki św. Szymona i św. Heleny tzw. "Czerwony Kościół" oraz wielkie podziemne centrum handlowe.

Plac Niezależności, w tle pomnik Lenina i Parlament, Mińsk

"Czerwony Kościół", Mińsk

Wracając jeszcze na chwilę do Lenina to nie będzie to mój jedyny kontakt z nim o czym przekonacie się później. Dzisiejsza Białoruś jako państwo robi wrażenie dumnej sukcesorki Białoruskiej SRR a wręcz całego ZSRR której nawet nie śni się jakiekolwiek odcięcie się od tradycji czerwonego systemu. Temat jest jednak dużo bardziej skomplikowany.

Większość atrakcji Mińska znajduje się wzdłuż Prospektu Niezależności, głównej, reprezentacyjnej arterii miasta. Przeczytacie o nich w dziesiątkach podobnych wpisów w sieci o tym mieście więc nie będę się powtarzał. Ale niektóre pokazać mogę ;)

Pałac Prezydencki, Mińsk

Pałac kultury związków zawodowych, Mińsk

diabelski młyn w Paku Gorkiego, Mińsk

Pomnik Mickiewicza na skwerze jego imienia, Mińsk

Pomnik Zwycięstwa, Mińsk

Czym ujęła mnie stolica Białorusi? Swoim zrównoważeniem. Mamy tutaj pełno betonu, co nie powinno dziwić, ale też mnóstwo zieleni, parków i skwerów gdzie możemy na chwilę zatrzymać się i zostawić z boku wielkomiejski pośpiech. Polecam na dzień lub dwa.

Poprzednia część (#1)
Następna część (#3)

Bonus:

Białoruska odpowiedź na próby wrogiego, imperialistycznego przejęcia rynku napojów słodkich :)