Moim skromnym zdaniem rozwoj sztucznej inteligencji nawet na mikroskale moze okazac sie katastforalny w skutkach spolecznych.
Dlaczego? Otoz sporo mowi sie o ludzkim potencjale intelektualnym, rowniez w kontekscie tego artykulu powolujesz sie na przyklad jakoby wykorzystanie robotow do prostych prac moglo odciazyc przecietna jednostke i pozwolic na kanalizacje jej tworczych ambicji w miejsce przerzucania gnoju na polu. Nic bardziej mylnego.
Smutna prawda jest taka, ze wiekszosc ludzi znajduje sie dokladnie tam, gdzie powinna byc. Jezeli ktos jest rolnikiem, badz pracuje na poczcie, to, pomijajac nieliczne przypadki bedace wynikiem niefortunnych zrzadzen losu, ta osoba powinna byc dokladnie na tym miejscu.
Wiekszosc ludzi niestety zyje wyrobniczna i odtworcza praca, nie mniej jednak, co zaskakujace, wewnetrznie godzi sie z takowym stanem rzeczy.
Buterin w ostatnim wywiadzie zapytany o to, czy nie obawia sie ze tworzona przez niego technologia przyczyni sie do utraty miejsc pracy przez wielu ludzi, odpowiedzial, ze na to miejsce stworzone zostana nowe, lepsze (czyt. bardziej ambitne) miejsca pracy. Rodzi to pytanie: Kto takowe prace mialby wykonywac zwazywszy na to ze wiekszosc ludzi nie potrafi nazwac tego, co na co dzien wydlubuje sobie z nosa? Uwazam ze jezeli ludziom odbierze sie mozliwosc zarobkowania wykonujac tzw. low jobs, to takowi z pewnoscia nie beda wykorzystywac swojego czasu na poczet bardziej kreatywnych i ambitnych dzialan. Dlaczego? Z dwoch powodow. 1) Nie wiedza jak. 2) Wymaga to wysilku. Mozna by wymieniac w nieskonczonosc.