O klątwie - wiersz o cierpieniu które stało się życiem i miłości, która stała się lekarstwem

source: Google Images

Dla Kamili
Za jej pomoc w najgorszych chwilach

O klątwie

Czymże jest ma klątwa
Jeśli nie darem?
Myśli natrętne... Bóle uporczywe...
To wiadomości... To zbawienie...
Dzięki nim świat był otwarty.
Widziałem i czułem wszelkie tajemnice.
Lecz wszystko przepadło.

Cierpienie przeszywało mę duszę i ciało.
Lecz z czasem odleciało.
Teraz stem lekki, jakby zła pozbawiony.
Całkowicie odnowiony.
Cóżesz mi po tym jednak, jak patrzę
I nie widzę. Ślepnę.
Jakbym głupi stał się na nowo, na zawsze.
Jak kwiat chory powoli więdnę
By zakwinąć ponownie, lecz inaczej.
Ileż to ma smutnych znaczeń
Co szczęśliwych?

Mimo to czuję, powstaję na nowo.
Mimo to tęsknię, gdyż żegnam na stałe.
Jestem szczęśliwy, ma kochana Sowo.
Jestem smutny, gdyż to lata całe.
Jak czułem ten ból który mnie utworzył...
Jak mnie uśmiercał i do snu ułożył...
Teraz odchodząc nowe drzwi otworzył.
Teraz me uczucia, ochoty pomnożył.

Spójrz Sowo, czy widzisz? Czy czujesz?
Moje serce znów bije, mówią moje usta
"Kocham jak mnie w ramiona ujmujesz.
Wtenczas postać ma w końcu nie jest pusta.
Wtenczas dusza ma się otwiera radosna,
Ponieważ widzę więcej niż wcześniej, mimo że inaczej.
Wreszcie zgubna 'wiedza' odpuściła swych wielorakich znaczeń."

Teraz jestem wolny i w końcu szczęśliwy.
Nie czuję się samotny przez swe "oświecenie".
Wiem że nie mam już życia "na niby".
Z ulgą odrzuciłem te złowrogie cienie.
I jedna myśl mnie teraz tylko dręczy.
Daje wzniesienie, ulgę i przyjemność.
Mam nadzieję, że wiadomość tę doręczy
Do mej Sowy cudnej - przeogromną wdzięczność.