Gwadar Baby! [PL]
Cześć!
Miło mi ponownie Was gościć. Ostatni artykuł dotyczył wzrastającego znaczenia chińskiego projektu zwanego potocznie „Nowym Szlakiem Jedwabnym” oraz wyjaśniał dlaczego w ogóle podobne przedsięwzięcie ma rację bytu.
Jeżeli nie czytaliście zapraszam tutaj: https://steemit.com/polityka/@deerdance/czy-nowy-jedwabny-szlak-zmieni-swiat-jaki-znamy
Dzisiaj chciałbym skupić się odrobinę bardziej na części składowej wspomnianego projektu. CPEC, czyli chińsko-pakistański korytarz ekonomiczny oraz jego główny punkt – port Gwadar. Zapraszam!
Większość założeń nowego jedwabnego szlaku koncentruje się na połączeniach z Europą, jednak część z nich jest rozwijana na terenie Azji oraz Oceanii. Jednym z nich jest wspomniany już korytarz ekonomiczny w Pakistanie, którego celem jest połączenie chińskiego miasta Kashgar z pakistańskim portem Gwadar. Jeżeli czytaliście mój poprzedni artykuł, to wiecie jak bardzo zależna jest gospodarka i handel chiński od amerykańskiej marynarki wojennej. Jednym z kluczowych punktów regionu są Cieśniny Malacca, przez które do Chin płynie ropa naftowa z Zatoki Perskiej. Obecnie transport czarnego złota zajmuje średnio 45 dni. Jeżeli przyjrzycie się mapie planowanych inwestycji, zauważycie, iż droga do pokonania jest zdecydowanie krótsza i to o prawie 11 000 kilometrów! Szacuje się, że transport z wykorzystaniem CPEC skróci czas potrzebny do przewiezienia towaru na terytorium chińskie z 45 dni do zaledwie 10, odrobinę dłużej, jeżeli mówimy o miastach wschodnich. Różnica jest ogromna, pozwala na szybszy rozwój, jednak co ważne, obniży ceny ropy dla chińskich przedsiębiorców, co znów wpłynie na redukcję ponoszonych przez nich kosztów.
Kolejnym aspektem przemawiającym za Pakistanem jest jego pozycja międzynarodowa. Kraj ten nie jest uzależniony lub zależny w znacznym stopniu od USA, a także posiada jedną z najwyższych prognoz dotyczącą wzrostu krajowego brutto.
Pierwsze wzmianki dotyczące ekonomicznej współpracy Chin i Pakistanu pochodzą z czasów po zakończeniu drugiej wojny światowej, kiedy to rozpoczęto budowę Karakorum Highway. Idea CPEC została w roku 1998, kiedy to na stole negocjacyjnym wylądował temat portu Gwadar. Od tamtego czasu rząd chiński wpompował w Pakistan tony dolarów, przede wszystkim w rozwój infrastruktury oraz systemów energetycznych. Kiedy ogłoszono porozumienie w 2015 roku, szacowana wartość inwestycji wynosiła 45 miliardów dolarów. Większość z nich, bo aż 28 miliardów, to inwestycje krótkoterminowe, przewidziane do ukończenia przed końcem bieżącego roku. Co jest rozwijane? Autostrady, infrastruktura portowa, drogi kolejowe, farmy słoneczne, centra logistyczne, oznakowanie, a plany przyszłościowe skupiają się na rozwoju elektrowni wodnych.
Cel Chin w porcie Gwadar jest prosty – zabezpieczyć szybszy, bezpieczniejszy oraz bardziej samodzielny transport ropy do kraju. Jak przebiega inwestycja? Głównym operatorem inwestycji, odpowiedzialnym za całą konstrukcję jest China Overseas Port Holding Comapny. Prace podzielono na dwie fazy, pierwsza z nich trwała od roku 2002 do 2006. Faza druga jest obecnie realizowana i polega przede wszystkim na budowie nowych stanowisk dla statków, terminali, trasach przesyłowych z portu w głąb lądu, nowym lotnisku. Jeżeli chodzi o plany przyszłościowe, operator chiński planuje zwiększyć głębokość kanału do 20 metrów, osiągnąć obrót przynajmniej 400 milionów ton ładunku rocznie oraz zbudować dodatkowe stanowiska dla statków – przynajmniej 150 dodatkowych do roku 2045.
Pozwolę sobię wylistować poniżej kilka liczb, a odpowiedź na powyższe pytanie pozostawiam Wam:
• Inwestycja warta 757 milionów dolarów w Gwadar, realizowana jest na zasadach zerowego oprocentowania, Pakistan nie zapłaci w ratach nic ponad kwotę bazową,
• Inwestycja warta ponad 100 milionów dolarów pod budowę szpitala z 300 łóżkami, w pełni realizowana przez stronę chińską,
• Inwestycja warta 230 milionów dolarów w lotnisko Gwadar, zrealizowana na zasadach rządowych grantów, czytaj: Pakistan nie będzie musiał oddawać ani centa,
• Powstanie specjalna strefa ekonomiczna przy porcie Gwadar, na ternie wydzierżawionym Chińczykom przez kolejne 43 lata. Szacowana ilość nowych miejsc pracy: 40 000
• Nowa infrastruktura drogowa, systemy energetyczne, hotele
• Wzmocnienie pozycji międzynarodowej Pakistanu, port Gwadar będzie konkurencją dla pozostałych miejsc tego typu w regionie z możliwością rozwijania transportu nie tylko do Chin
Gwadar z pewnością będzie kluczowym elementem w chińskiej polityce bezpieczeństwa energetycznego. Dodatkowo wzmocni on pozycję Pakistanu na arenie międzynarodowej, co z kolei może zmusić Stany Zjednoczone do zwiększonej współpracy z innymi graczami regionu – Iranem chociażby. Jest to jednak według mnie mniej prawdopodobne niż scenariusz, kiedy gracze tacy jak Iran, przyłączą się do rozbudowywanej sieci, która de facto uderza w pozycję USA właśnie. Jednym z projektów realizowanych nieopodal jest port Chabahar (Inwestycja Iranu oraz Indii), który to może wspierać Gwadar lub z nim konkurować, czas pokaże jak będzie. Rozwój portu w Pakistanie uderza również w Rosję, ponieważ tworzy on alternatywne możliwości dystrybucji surowców energetycznych w regionie. Dodatkowo, rozwój Gwadar i sieci przesyłowych w stronę granicy z Chinami, będzie miał znaczenie w napięciu pomiędzy Indiami i Pakistanem. Chiny z pewnością staną się stroną w temacie napięć przygranicznych, co akurat jest dobrą wiadomością.
O Gwadarze z pewnością usłyszymy w przyszłości!
Do usłyszenia!
Michal