Dervişe Ağıt
Bir yoldu,
Hepimizin gitmesi gereken.
Bir uçurum...
Daha atlamaya niyetin olmadan,
altından kayıp giden.
Muazzam kudretiyle ve
gizemli karanlıklarıyla dönen bir kâinatın
En gerçek yansımasıydı hayat.
En büyük çığlığıydı ölüm hayatın;
En sıcak nefesti ölümün aldığı.
Âh sığmadı bu cihâna
İki cihânı kendinde sığdıran.
Seslendim, çağırdım duymadı
Âh ki, pîrim uyanmadı.
Usullaştı rüzgar,
Tenhalaştı yeryüzü,
Üşüdü toprak,
Ne söz ne de bir anlam kaldı geriye,
kendisinden başka ölümün.
Kendisinden başka ölümün,
hiçbir şey kalmadı.