#ဘယ္လိုလူေတြ တိုးတက္တာလဲ#

in #steemit7 years ago

တစ္ျပားတန္အေတြးေတြးတဲ့သူ ဟာ တစ္ျပားပဲရမွာပါပဲ
အုိင္းစတုိင္း

ဖတ္ႀကံေတြး

ဘယ္လုိလူေတြတုိးတက္ တာလဲဆုိတာကုိ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးေလ့ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေတာ့ စာဖတ္တဲ့လူေတြ တုိးတက္ တယ္လုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။

ဒါဟာကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စဥ္း စားလုိ႔ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးပဂ်ီငိုအေၾကာင္းကို စာ တစ္ေစာင္ေပတဖြဲ႔ေရးခဲ့တဲ့ ဆရာ မင္းလွျမတ္ေထြးကေတာ့ 'ဖတ္ႀကံ လုပ္' ဆုိၿပီး ေျပာဖူးတယ္။

စာဖတ္႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။

ႀကံစည္ရမယ္။

ႀကံေန႐ုံနဲ႔လည္း မရဘူး၊ လုပ္ရပါဦးမယ္။ ဒီေတာ့ အဆင့္ တုိင္းဟာ အေရးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လုပ္တဲ့အ ခါ ေအာင္ျမင္ခ်င္မွေအာင္ျမင္မွာ ေပါ့။ ဒီေနရာမွာ လုပ္တဲ့အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတြးစရာေတြရွိ တယ္။ လူေတြကုိ ေမးၾကည့္ပါ။ လူတုိင္းလုိလုိဟာ ဆုံး႐ႈံးဖူးတဲ့ လူ ေတြပါပဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ ျမင္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

သူတုိ႔ယေန႔ ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သလဲ။ ပထမမွာေတာ့ မေအာင္ျမင္ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံး ေအာင္ျမင္သြားတဲ့အေၾကာင္းမွန္း ဆၾကည့္ႏုိင္တယ္။ သူတုိ႔ေအာင္ ျမင္တာ ဇြဲရွိ္လုိ႔ပဲေပါ့။ ဇြဲရွိတဲ့ လူ ေတြ တုိးတက္တယ္ဆုိတာကို ေတြ႔ ရေပမယ္။ ဒါေပမယ့္ မွန္ကန္တဲ့ အလုပ္ကုိေတာ့ လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္။

ဒါဆုိရင္ 'ဖတ္ႀကံေတြး' ဆုိတဲ့ဆီကုိပဲ ျပန္ေရာက္သြားပါ တယ္။

မျဖစ္မေန

ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းကဆရာေတြနဲ႔ လက္ပြန္း တ တီးေနဖူးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းမွာ ဆရာေလးတစ္ ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ေမးခြန္းေမး ဖူးတယ္။

''ဆရာ ျမန္မာျပည္ ေရာက္တဲ့ တ႐ုတ္ေတြအမ်ားႀကီး ဟာ ခ်မ္းသာၾကတယ္။ သူတုိ႔ တကယ္ေတာ္တယ္ေနာ္''

ဆရာေလးက ''မွန္တယ္၊ တကယ္ေတာ့ တ႐ုတ္တုိင္းမခ်မ္း သာပါဘူး။ တ႐ုတ္ဘိန္းစားလုိ႔ ေျပာသံ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား'' လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဆက္ၿပီးဆရာက ''သူတုိ႔ ထဲမွာလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ က်ားကုတ္က်ားခဲႀကိဳးစားရတယ္။ သူတုိ႔ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေရးအ တြက္ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ လမ္းစေတြ ေတြ႔ သြားတာပဲ''လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းစဥ္းစားရာ က ရတဲ့အသိတရားတစ္ခုကုိ ေျပာလုိပါတယ္။

ေရထဲတြန္းခ်ရင္ ေရကူး တတ္လာတဲ့ သူေတြရွိသလုိ ျမဳပ္ သြားတဲ့သူလည္းရွိတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေတြ႔တဲ့ လူ ေတြက ေရကူးတတ္သြားတဲ့ သူ ေတြပါပဲ။ စုံးစံုးျမဳပ္သြားသူေတြကို ဘယ္ေမးလုိ႔ရေတာ့မွာလဲ။

ေရကူးတတ္တဲ့ လူေတြ ဒု နဲ႔ေဒးပါပဲ။

ကူးတတ္႐ုံနဲ႔ မရဘူး။ လုိ တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေအာင္ကူးဖုိ႔ က အေရးႀကီးျပန္ေရာ။

ဇြဲသတၱိ

ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ ဖူးတယ္။

တစ္ခါက တိရစၧာန္႐ုံရဲ႕ ေရကန္ႀကီးနံေဘးမွာ ဝန္ထမ္းေတြ ကို ပုိင္ရွင္သူေဌးႀကီးက ေခၚၿပီး ဂုဏ္ျပဳေန႔လယ္စာ ေကြၽးသတဲ့။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ေရကန္နဖူးကိုေခၚၿပီး ကန္ထဲက မိေက်ာင္းေတြအတြက္ အသား ေတြကို ေကြၽးေစတယ္။ ကန္ထဲက မိေက်ာင္းေတြက ဝမ္းသာအားရ သြားျဖဴျဖဴေတြကို ၿဖဲၿပီးစားေသာက္ ၾကတယ္။ ေရထဲမွာ ဝုန္းဒုိင္းသံေတြ ဆူညံေနတာေပါ့။

ဒီလုိ ေကြၽးေမြးေနတုန္း သူ ေဌးက ''တကယ္လုိ႔မ်ားခုအခ်ိန္ လူတစ္ေယာက္ ေရကန္ထဲကို ဆင္းၿပီး ဟုိဘက္ကိုကူးသြားရဲတယ္ ဆုိရင္ ေဒၚလာတစ္ေသာင္းဆုခ်ီး ျမႇင့္ခ်င္ပါရဲ႕''လုိ႔ ေျပာတယ္။

ဒီလုိေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဝုန္းခနဲ ေရထဲခုန္ဆင္းသြားတဲ့ အ သံကုိၾကားလုိက္ရတယ္။

ေရထဲၾကည့္လုိက္ေတာ့ လူ တစ္ေယာက္ဟာ မိေက်ာင္းေတြ ၾကားကေန ဟုိဘက္ကမ္းကို တစ္ အားကူးေနတာကိုေတြ႔ၾကသတဲ့။

''ေဝး ေဝး ေဝး''

လူေတြက ေအာ္ဟစ္အား ေပးၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ အဲဒီ လူဟာ တစ္ဖက္ကမ္းကို ေရာက္ သြားၿပီး လြတ္ေျမာက္သြားတယ္။

ဒီေတာ့ သူေဌးလည္း မေန သာေတာ့ဘဲ အဲဒီလူကို အထူးရဲရင့္ ဆုအေနနဲ႔ ေဒၚလာေငြတစ္ေသာင္း ဆုခ်လုိက္သတဲ့။

ၿပီးေတာ့ ဒီလူကို ပရိသတ္ ေတြကို ဘာေျပာခ်င္သလဲေမး ေတာ့ သူက ''ငါ့ကို ေရထဲတြန္းခ် တဲ့ေကာင္ ဘယ္သူလဲ၊ ေတြ႔ရင္ ေတာ့ အေသပဲ''လုိ႔ ႀကိမ္းေမာင္း တာကို ၾကားရေလသတဲ့။

ဒီပုံေလးက ဟာသ သက္ သက္ေပမယ့္ ေကာင္းပါတယ္။

ဇြဲသတၱိဆုိတာ ညႇစ္အား ဒါမွမဟုတ္တြန္းအား ဒါမွမဟုတ္ ဆြဲအားလုိတယ္။ မိေက်ာင္းေတြက တြန္းအားပါပဲ။

''မမေလးကိုခ်စ္တဲ့ အာ႐ုံ၊ ေရႊျမင့္မုိရ္တစ္ေတာင္လုံး တုံးမွတ္ လုိ႔ ခုန္''ဆုိတာကေတာ့ ဆြဲအား ေပါ့။

စိတ္ခြန္အား

လူအခ်ဳိ႕ကေတာ့ စိတ္ခြန္ အားကိုမယုံေပ။

ျမန္မာေတြေျပာတဲ့ ဆႏၵာ ဓိပတိဆုိတာကုိ သတိရၾကသင့္ တယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ စကားအျဖစ္ တစ္ကမၻာလုံးက စိတ္ပညာရွင္အ ေတာ္မ်ားမ်ား လက္ခံၾကတယ္။

မိမိလုိခ်င္တာကို ေရးထား မွတ္ထား။ ေန႔တုိင္းသတိရပါ။

ေမာ္ေတာ္ကားလုိခ်င္ရင္ ကားပုံကို ေခါင္းရင္းမွာ ေရးကပ္ ထားပါ။ ေန႔စဥ္ အိပ္ရာဝင္ အိပ္ ရာထၾကည့္ပါ။

ဒီအခါ မိမိမွန္းထားေသာ အခ်ိန္မွာ ထုိကားကုိရမယ္ဆုိတဲ့ စကားရွိတယ္။

အေနာက္တုိင္း၊ အေရွ႕ တုိင္းကလူေတြ ဒါကိုယုံၾကတယ္။

ဒါကိုစိတ္ခြန္အား သို႔မ ဟုတ္ စိတ္တန္ခုိးလုိ႔ ေခၚၾက တယ္။

စိတ္ပညာကေတာ့ မသိ စိတ္ထဲကို အသိဆႏၵေရာက္သြား တဲ့အခါ အလုိအေလ်ာက္ဆႏၵေတြ ကို ျဖည့္ဆည္းတယ္လုိ႔ ဆုိပါ တယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ ရည္မွန္းခ်က္ဆုိတဲ့ အိပ္မက္ကို မွတ္မွတ္သားသားအေလးထားျခင္း လုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ မသိစိတ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ သိ စိတ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကံစည္ၿပီး လုပ္ ကိုင္ေနမွသာ ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္တယ္။

အိပ္မက္ (Dream)

ေအာင္ျမင္လုိသူတိုင္းမွာ အိပ္မက္ေတြထားတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ပထမ Capacity ကုိ ျမႇင့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။

အခ်ဳိ႕ကလည္း အိပ္မက္ အရင္မက္တယ္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ အရည္အေသြးျမင့္မားေအာင္ အ ရင္လုပ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းေန တာမ်ဳိးဟာ အရည္အေသြးျမႇင့္ တာပဲေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ အခ်ဳိ႕က ေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ (အိပ္မက္) ေတြရွိတာကိုေတြ႔ရမယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ပညာသင္တာ အေမ ထားလုိ႔ ေက်ာင္းသြားတယ္။ ပညာ တတ္ရင္ အလုပ္ၾကမ္းမလုပ္ရဘူး။ လစာေကာင္းေကာင္းရမယ္ဆုိတာ မ်ဳိးကုိ လက္ခံထားၾကသူေတြမ်ား တယ္။ ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္။ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆို တဲ့ အိပ္မက္ေတြဟာလည္း ေရေရ ရာရာ အိပ္မက္ေတြ မဟုတ္ဘူး။

သူမ်ားေယာင္လုိ႔ ေယာင္ ရတာမ်ဳိးပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ တစ္စုံတစ္ ေယာက္ကို အားက်ၿပီးမက္တဲ့ အိပ္မက္ကေတာ့ ေရရာတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ ဘာကို ေရရာတဲ့ အိပ္မက္လုိ႔ ေခၚတာလဲ။

''ေရရာတဲ့ အိပ္မက္ဆုိ တာ အေကာင္အထည္ျမင္ရတာ ကို ေခၚတယ္''လုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။

အေကာင္အထည္ကို အနီးအနားမွာ မျမင္မေတြ႔ရရင္ေတာ့ ဓာတ္ပုံပန္းခ်ီ သုိ႔မဟုတ္ ကိုယ္ တုိင္ေရးဆြဲၿပီး ထင္ျမင္ လာေအာင္ ျမင္ မက္ဖုိ႔လုိသတဲ့။ ဒါမွ အဲဒီအိပ္ မက္ဟာ ေသခ်ာတယ္။

''ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလုိ

ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ပုံကို ခ်ိတ္ဆြဲ ထားတာပဲ''လုိ႔ မိတ္ေဆြစိတ္ပညာ ရွင္တစ္ဦးက ေျပာျပတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပုံေတြခ်ိတ္ထား တာ အားလုံးဟာ အိပ္မက္ေတြ ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တုိင္ ၾကည္ညိဳေလးစားၿပီး သူ႔လုိျဖစ္ခ်င္ မွ အိပ္မက္ဟာ အေကာင္အထည္ ေပၚလာႏုိင္ပါတယ္။

နိဂုံး

တစ္ခါက ပရင္စတန္ တကၠသိုလ္ အေနာက္နား ျမင္ခင္း မွာရွိတဲ့ ခုံတန္းလ်ားေလးတစ္ခုမွာ လူတစ္ေယာက္ထုိင္ေနတယ္။

အဲဒီရက္က ေက်ာင္းပိတ္ ရက္ျဖစ္ေတာ့ လူအေတာ္နည္း တာေပါ့။

အဲဒီ ထုိင္ေနသူအနားကို ေနာက္ေက်ာင္းသားေလးတစ္ ေယာက္က ဝင္ထုိင္တယ္။

ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသား ေလးက ထုိင္ေနသူကို ''ခင္ဗ်ားကို သိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ႐ူပေဗဒ ပညာရွင္ႀကီး အုိင္းစတုိင္းမဟုတ္ လား''လုိ႔ ေမးတယ္။

အုိင္းစတုိင္းဟာ လူငယ္ ေလးကုိ ဘာမွမေျပာဘူး။ သူ႔ေရွ႕ က ဘာမွမေရးထားတဲ့ စာရြက္ကို ပဲ ေငးၾကည့္ေနတယ္တဲ့။

ဒီေတာ့ လူငယ္ေလးက ''ခင္ဗ်ားအေတြးအတြက္ တစ္ျပား ေပးမယ္ (A penny for your thought) လုိ႔ လွမ္းေျပာလုိက္ တယ္။ ဒါဟာ အဂၤလိပ္စကားမွာ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားပါ။ ေနာက္ ေျပာင္တဲ့ Idiom ပါပဲ။

ဒီအခါမွာ အုိင္းစတုိင္းက လူငယ္ေလးကိုၾကည့္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမးတယ္။

''မင္း ဒီေက်ာင္းက Ph.D ေက်ာင္းသားမဟုတ္လား''

''ဟုတ္ပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ႐ူပေဗဒက Ph.D ေက်ာင္းသားပါ။ ဆရာႀကီး လက္ခ်ာတက္ဖူးတယ္'' လုိ႔ ေျဖတယ္တဲ့။

''ေအး၊ မွန္တာေျပာရရင္ ငါဘယ္ေတာ့မွ တစ္ျပားတန္အ ေတြးမေတြးဘူး။ မင္းလည္းပရင္စတန္က ေက်ာင္းသားအေနနဲ႔ တစ္ျပား တန္ အေတြး ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးေလနဲ႔၊ အေတြးဆုိတာ တန္ ဖုိးႀကီးေလေလ ေကာင္းေလေလပဲ'' တဲ့။

ဆရာႀကီးက သူ႔စာရြက္ကို ၾကည့္ၿပီး ပုံေဖာ္ေနရင္း ဆက္ေျပာ လုိက္တယ္။

တစ္ျပားတန္အေတြးေတြး တဲ့ သူဟာ တစ္ျပားပဲရမွာပါပဲတဲ့။

ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညိဳ