</3

Ja jestem chyba osobą co za bardzo emocjonalnie i uczuciowo do wszystkiego podchodzi. Jest mi bardzo ciężko tak poprostu kogoś, coś wykreślić ze swojego życia i zacząć tak normalnie żyć. Niby wcześniej pisałam z 2 chłopakami, z którym 1 się raz nawet zobaczyłam, a z tym drugim pisałam może z 3, 4 miesiące i może się w nim zauroczyłam, ale tak jakoś przeszło mi jak spłatka po nich, tak o T. nie mogę tego powiedzieć. Nie pomaga mi to, że piszemy ciągle... Wiadomo, że n ie z mega częstotliwością, zdarza się pare smsów dziennie albo mieć z 1,2 dni "odpoczynku"... Ale to nie pomaga....
Dlatego T. jak to czytasz, dlatego proszę Cię, albo w tą, albo w tą drugą. Jeśli zerwaliśmy, to nie pisz do mnie, a jak mi strzeli do głowy pomysł napisania, to poprostu nie odpisuj, albo powiedz dosadnie, żebym się odczepiła itp... Albo zacznij działać...

Wiem, że to czytasz. Może nie wchodzić=sz codziennie i czytasz, ale tak raz na tydzień wiem że nadrabiasz. Ty wiesz co czuje, jaki mam stosunek do tego wszystkiego. Ja nie wiem nic... Od czasu do czasu zdarza Ci się zapytać mnie czy kogoś poznałam. Nie wiem czemu mam wtedy wrażenie że piszesz to z jakimiś wyrzutami...

Przykro mi jak to się wszystko potoczyło, wolałabym tu pisać o innych rzeczach, raczej się chwalić co dobrego u Nas, a nie jak mi źle. Traktuje te wpisy jako w pewnym rodzaju terapię dla siebie...
Najgorsze jest to, że zawsze jak wstaje zakładam maskę, że może się wydawać że wszystko jest już OKEY, a tak naprawde jestem rozbita na milion kawałków od wewnątrz... Wciąż w telefonie leci playlista broken heart... wciąż na szyji łańcuszek, w portfelu zdjęcia, w ramkach zdjęcia, na łóżku pluszaki od Ciebie (Pan Uszatek i Pan Buraczek), na ekranie blokady MY, na fejsie status w związku, na półkach rzeczy od Ciebie.... Tylko Ciebie brakuje, obok mnie... brakuje rozmów przez telefon, rozmów w cztery oczy, sms-ów na dobranoc, na dzień dobry, pocałunków, miłych gestów, spojrzeń, przytulania, trymania za ręce, i tak ogólnie Ciebie........

Nawet nie zdajesz sibie sprawy jak bardzo tęsknie, albo ile się łapałam, że chciałam do Ciebie zadzwonić...