💧နားလည္ျခင္း💧

🍀ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက🍀
🍂( မဟာျမိဳင္ေတာရ )🍂

သူမ်ားကိုနားလည္တာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုနားလည္တာနဲ႔ဟာ ဆက္စပ္မႈရိွေနတယ္။ သူမ်ားကိုပိုနားလည္ေလေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ပိုနားလည္ေလေလပဲ
လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စရိုက္မတူဘူး၊ ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ ဘဝအေတြ႔အႀကံဳ မတူဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနတစ္ခုကို ျမင္ပံု ခံစားပံု အဓိပၸါယ္ေကာက္ပံု မတူဘူး။ ကိုယ္ျမင္သလို သူလည္းျမင္မယ္လို႔ ပံုေသမေတြးပါနဲ႔။ ငါျမင္သလိုမျမင္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ရွင္းျပပါ။

ေလာကႀကီးကို ေယာက္်ားကျမင္ပံုနဲ႔ မိန္းမကျမင္ပံု မတူဘူး။ မတူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အျမင္နဲ႔ခံစားခ်က္ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေယာက်္ားရဲ႕ေလာကနဲ႔ မိန္းမရဲ႕ေလာက မတူဘူး။ မတူေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာမလား။ ေျပာလို႔ မရဘူး။ မတူတာကို နားလည္ဖို႔လိုတယ္။ ေအာ္.. သူ႔ဘက္က ဒီလိုျမင္တာကိုး။ ငါ့ဘက္ကၾကည့္ေတာ့ ဒီလိုျမင္ရတယ္။ အဲဒါကို နားလည္ပါ။ သေဘာထားႀကီးရင္ နားလည္ဖို႔မခက္ပါဘူး။ ေယာက်္ားရဲ႕အျမင္ကို မိန္းမကိုေျပာျပလို႔ မိန္းမကနားလည္သြားရင္ ပိုၿပီးေတာ့ဥာဏ္ႀကီးတဲ့မိန္းမ ျဖစ္လာမယ္။ မိန္းမရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ေယာက်္ားကိုေျပာျပလို႔ ေယာက္်ားကနားလည္သြားရင္ ပိုၿပီးေတာ့ဥာဏ္ႀကီးတဲ့ေယာက်္ား ျဖစ္လာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္ေနာ္။
သူ႔အခက္အခဲကို နားလည္ေပးဖို႔ လိုတယ္။ သူ႔ဆႏၵ၊ သူျဖစ္ခ်င္တာကိုလည္းပဲ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ္ကတတ္ႏိုင္လို႔ရိွရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖစ္သင့္တာကိုေပးရမယ္။ ျဖစ္လည္းျဖစ္သင့္ပါလ်က္နဲ႔ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္ပါလ်က္နဲ႔ မေပးဘဲထားတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ သေဘာထားအင္မတန္ေသးရာ ေရာက္သြားၿပီ။ မတရားအႏိုင္က်င့္ရာ ေရာက္သြားၿပီ။ အဲသလို မတရားအႏိုင္က်င့္ရတာ ဘယ္လိုမ်ားအရသာရိွလဲလို႔ေနာ္။ သူလည္းမတိုးတက္ဘူး၊ မႀကီးပြားဘူး။ ကိုယ္လည္းမတိုးတက္ဘူး၊ မႀကီးပြားဘူး။
ငွက္ကေလးေတြက သူတို႔သီခ်င္းဆိုတာကို သူတို႔ဟာသူတို႔ ႀကိဳက္တယ္။ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ တီးလံုးအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သူတို႔ ဆိုတတ္ၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးကေတာ့ ငွက္ကေလးေတြကို classical musician လို႔ ေခၚထားတာ။ တကယ့္ Classics ေတြ သူတို႔ဆိုေနတာ။ အားရပါးရ စိတ္ပါလက္ပါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႀကီးကို သူတို႔ဆိုေနတာ။ ဒီလို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာရိွတဲ့သတၱဝါေလးေတြကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာသတိထားၿပီး ၾကည့္ပါ။ သူတို႔ဘဝကိုနားလည္ဖို႔ appreciate လုပ္ႏိုင္ဖို႔၊ တန္ဖိုးထားဖို႔ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ထို႔အတူပဲ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာရိွတဲ့လူေတြကိုလည္းပဲ နားလည္ဖို႔ တန္ဖိုးထားဖို႔ အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္။
လူ႔ေလာကမွာေနၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လူျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အေရးႀကီးဆံုးက လူအေၾကာင္းနားလည္ဖို႔ပါ။ တျခားပညာမတတ္တာက ကိစၥမရိွဘူး။ လူအေၾကာင္းမသိရင္ အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ အခက္အခဲေတြ ဒုကၡေတြ ႀကံဳရတတ္တယ္။ လူဆိုတာ အေကာင္းအဆိုးေရာေနတာပါပဲ။ သူလည္းပဲ အေကာင္းအဆိုးေရာေနတယ္။ ကိုယ္လည္းပဲ အေကာင္းအဆိုးေရာေနတယ္။ ဒီႏွစ္ခုလံုးကိုသိၿပီး ဆက္ဆံတတ္ဖို႔လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိေအာင္ အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ၿပီးမွ သူတစ္ပါးအေၾကာင္းသိေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္ေနာ္။ သူမ်ားအေၾကာင္းကိုသိခ်င္ရင္ အရင္ဆံုး ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုသိေအာင္ လုပ္ရတယ္။
သတိပဌာန္တရားအားထုတ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ ေသခ်ာသိေအာင္လုပ္ပါ။ ဘာေတြ ေတြးေနသလဲ၊ ဘယ္လို ခံစားေနရသလဲဆိုတာေတြ သိေအာင္လုပ္ပါ။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေတာင္ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္သိဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအေၾကာင္းလည္း ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ မသိႏိုင္ဘူး။ မသိဘဲနဲ႔ေတာ့ တစ္ဖက္သတ္ႀကီး မထင္ထားပါနဲ႔၊ မစြပ္စဲြပါနဲ႔။ မသိေသးရင္ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ အေကာင္းကိုပဲေတြးထားလိုက္ပါ။
လူေတြရဲ႕ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေလးေတြကို မၾကာမၾကာ ေတြးပါ။ အထူးသျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ကိုမေက်မနပ္ျဖစ္ေနရင္ သူ႔အေၾကာင္းေကာင္းတာေလးေတြကို ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးပါ
ဒီတရားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာအားမထုတ္ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို တရားအားထုတ္လို႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသိဥာဏ္အေၾကာင္းေတြ၊ တရားအားထုတ္လို႔ သတိသမာဓိေကာင္းလာတဲ့အခါမွာ ေအးခ်မ္းပံုေတြ၊ စိတ္ထဲမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဣႆ… မစၦရိယဆိုတဲ့ ပူေလာင္တဲ့သေဘာ၊ ညိွဳးႏြမ္းတဲ့သေဘာေတြ၊ ညစ္ႏြမ္းတဲ့သေဘာေတြ ကင္းေနတဲ့အခါမွာ ဘယ္ေလာက္သန္႔ရွင္းသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ေအးခ်မ္းသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမတ္သလဲ၊ ဒီခ်မ္းသာကို ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ဘူး။ ဒီခ်မ္းသာဟာ အင္မတန္ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာျပရင္ မႀကံဳဖူးတဲ့လူဟာ ဘယ္ေလာက္သိမလဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕နားလည္ပံုဟာ သူ႔ရဲ႕အေနအထိုင္၊ အျပဳအမႈ၊ အက်င့္သီလ၊ သူ႔ရဲ႕စိတ္ထား၊ သူ႔အသိဥာဏ္၊ သူ႔အေလ့အက်င့္ ဒါေတြအားလံုးေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္