"သူပ်ိဴးတဲ့ အ႐ိုင္းပန္း''part ( 1 )
"သူပ်ိဴးတဲ့ အ႐ိုင္းပန္း''part ( 1 )
"႐ွင္းရာ...႐ွင္းရာ...."(ေဒၚေမြးမွာ့ အသဲသန္ေခၚေန)
(အန္တီေလး...႐ွင္းရာ ဒီမွာပါ...''
"လုပ္ပါအံုး..သခင္ေလး အခန္းထဲ ဘယ္သူ႔မွာ ေပးမဝင္ျပန္ဘူး''
(႐ွငိးရာ စိတ္ထဲ ပို၍မြန္းၾကပ္သြားတယ္ အဲ့အခန္းထဲ သူမ မဝင္ခ်ပါ)
"အန္တီေလး သြားေပးလို႔ေရာ မျဖစ္ဘူးလား..."
"အန္တီးေလး သြားၿပီၿပီး...ေအာ္ထုပ္တယ္ ဘယ္သူ႔မွာ့ မဝင္လာနဲ႔တဲ့"
"လုပ္ပါ..ရွင္းရာရယ္...သမီးတစ္ေယာက္ထဲကိုဘဲ အားကိုးရေတာ့မည္''
(႐ွင္းရာ အခုမွာ့ အသက္ပင္ ၁၈ ၁၉ပါ..လူေကာင္ကေတာ့ မထင္ရေလာက္ေအာင္လွၿပီး မိန္းမပ်ိဴအတိုင္း..ငယ္ငယ္ေလးထဲက မမေနာက္လိုက္ခဲ့တာ..ဒါေပမဲ့''
"႐ုက္တရက္ မမကဘာေၾကာင့္မန္းမသိ ဆံုးပါးသြားေတာ့ ရွင္းရာေလး ၉ႏွစ္အရြယ္ဘဲ ႐ွိအံုးမည္...''
"မမ မဆံုးခင္က ရွင္းရာကို ဒီအိမ္ႀကီးမွာထားသြားသည္ ဒီအိမ္ရဲ႕သခင္ေလးက မမကိုအေသမုန္းတာ မမေပၚထားတဲ့ ရန္ညိဳးေတြကို ရွင္းရာအေပၚ့ အကုန္ပံုခ်သည္''
"ရွင္းရာေလး..ကူညီပါေနာ္...."
"ဟုက္...႐ွင္းရာ...ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ့မယ္...."
"ရွင္းရာ တစ္ထက္အိမ္ေသးေလးထဲကေန အိမ္မႀကီးထဲ သူေျခခ်လာသည္ လက္ထဲမွာ အစာစားထည့္ထားတဲ့ဗန္းကိုကိုင္..ႀကီးမားခယ္ဝါခန္းနားလွတဲ့ ဒီအိမ္မႀကီးရဲ႕ အတြင္းဘက္က လူတကာကို ေနခ်င္ေအာင္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္..ဒါမဲ့ ရွင္းရာကိုေတာ့မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါ...က်ယ္ဝန္းလွတဲ့ ျခံထဲမွာ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီေနလာတာ ၁၀ႏွစ္႐ွိၿပီ ကစၥတစ္ခုခု႐ွိမွာ့သာ အိမ္မႀကီးကူးလာတယ္....."
"ရွင္းရာရဲ႕ေျခလွမ့းေတြ ေကာက္ေကြးစြာဝါဝင္းေနတဲ့ တံခါးကေန အေပၚကို တတ္လွမ္းေနသည္ ထိုသို႔ အိမ္ထဲမွာ့အႀကီးမားဆံုးအခန္းဝတို႔အေရာက္..."
"ေဒါက္..ေဒါက္...."
"ဘယ္သူလဲ..."
(အထဲအသံရဲ႕အေျခေနၾကည့္ရင္ သိပ္မလွေျခ မာေက်ာေနတဲ့ အသံ)
"ရွင္းရာပါ...''
"ဝင္လာခဲ့''
(ေဘးကဝင့္ဝါေနတဲ့တိုင္လံုးမွာ ကြယ္ကာေခ်ာင္းေနတဲ့ အန္တီေလးကို အသာေခါင္းညိတ္ျပရင္း ႐ွင္းရာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္...)
"ဟူး....ေတာ္ပါေသးရဲ႕...ဝင္ခိုင္းလိုက္လို႔..''
"အန္တီေလး...သခင္ေလးနဲ့ရွင္းရာက''
"ပါးစပ္ပိက္ထားစမ္း ဒီအိမ္မွာ ေ႐ွာက္ေျပာမရဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား.."
"ေတာင္ပန္ပါတယ္ ခ်င့္ခ်င့္ ေမ့သြားလို႔ပါ....''
(ရွင္းရာအခန္းထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ေမွာင္က်ေနတဲ့ ဒီအခန္းႀကီး ကုတင္ေဆာင္းမွာ
လက္အိပ္၂ခုကိုခြၽတ္ၿပီကိုင္ကာ ထိုင္ေနတဲ့ ေနထည္ဝါ...''
"သခင္ေလး ေန႔ခင္းစာ စားလို႔ရပါၿပီ...''
"အဲ့နားခ်ထားလိုက္''
(သူမ်တ္စပစ္ျပတဲ့ မီးအိမ္စာပြဲေပၚ သူေျပာတဲ့အတိုင္းခ်ထားလိုက္သည္''
"သခင္ေလး...အျပင္ကျပန္လာတာ စိတ္ညစ္စရာ႐ွိလို႔ပါလား...''
"ဒီေန႔က ဘာေန႔လဲ''
(ရွင္းရာေမးတာ မေျဖ သူက ေမးခြန္းျပန္ထုပ္ေလသည္)
"ဒီေန႔က ေသာၾကာေန႔ပါ..."
"ေသာၾကာေန႔''
"အခုဆို မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီလဲ''
"႐ွင္..ဘာလို႔ ဒါကို!''
(ရွင္းရာစကားေျပာလို႔မွာ့,မဆံုး..လက္ကေနေစာက္ဆြဲကာ သခင္ေလးေပါင္ေပၚထိုက္ရက္ေလး..)
(အို!"
(ရွင္းရာ ျပန္ထေတာ့ ခါးကေန ျပန္၍ဆြဲကာ လက္၂ဖက္လံုးက ရွင္းရာ႐ုန္းထြက္မရေအာင္ ဖတ္ထားေလသည္.."
"ရွင္းရာရဲ႕ ခါးမွာစီးထားတဲ့ ႀကိဳးစအနီေလးကို သူေစာ့ကစားရင္း"
"ဒီေန႔ဘာေန႔ဆိုလဲ မင္းမသိဘူး..မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္လဲ ဆိုတာလဲ မင္းမေျဖခ်င္ဘူး...ေျဖ...ဒီေန႔ မင္း ဘယ္ေတြသြားလဲ...''
"ဒီေန႔..႐ွင္းရာ အျပင္မွာ ေစ်းသြားဝယ္တယ္''
"ၿပီးေတာ့ေရာ''
"ၿပီးေတာ့ ႐ွင္းရာ အိမ္ျပန္လာတာဘဲေလ..."
(ေပါင္ေပၚထိုင္ရပ္ေလးျဖစ္ေနတဲ့႐ွင္းရာကို ဆက္ခနဲ႔လည္ပင္းကိုညစ္ကာ အိမ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္သည္)
"လိမ္တယ္..ငါလိမ္တဲ့မိန္းမေတြကိုမုန္းတယ္ မင္းသိလား..မင္းအမကလိမ္တတ္လို႔
ငါမုန္းတာ.."
"သ..သခင္ေလး...!
"သခင္ေလးလို႔အခုထိေခၚေနတုန္းဘဲ...မင္းဒီေန႔ တစ္ျခားေယာက်ာ္ေလးနဲ႔ ဟီးဟီးဟားဟား တိုက္ေနတာ ငါမသိဘူးမ်ားထင္ေနလား "
"အဲ့...တာ.....ေျမမခပါ..ေျမမခ နဲ႔လမ္းမွာေတြ႔လို႔ပါ..သခင္ေလး......႐ွင္း႐ွင္း အသက္႐ႈမရေတာ့ဘူး.."
(ေနထည္ဝါ ညစ္ထာတဲ့ လက္ေတြကိုျပန္႐ုိတ္သိမ္းၿပီ)
"မင္းေစာေစာက ဘယ္လိုေခၚတာ.."
"႐ွင္း..႐ွင္း႐ွင္းပါ..သခင္ေလးေပးထားတဲ့နာမည္''
"ဟုက္တယ္..႐ွင္း႐ွင္း..မင္းကငါ့ရဲ႐ွင္း႐ွင္း....ငယ္ငယ္ထဲက ငါဂ႐ုဆိုက္လာတာ
မင္းအမေျခရာနင္းမို႔ေတာ့ မစဥ္စားနဲ႔..မင္းအမလို ဇာက္သိမ္းသြားမယ္.."
"႐ွင္း႐ွင္းမလုပ္ရဲပါဘူး...သခင္ေလးက ႐ွင္း႐ွင္းကိုပ်ိဴးေထာင္ေပးတဲ့သူ..
"႐ွင္း႐ွင္းမလြန္ဆန္ရဲပါဘူး..''
"ေကာင္းတယ္..အျမဲအဲ့လိုဘဲေတြး..ဒီေန႔က ၂၀၁၅ ..၄လပိုင္း ၁၈ရက္ေန႔.."
"မင္းရဲ႕၁၉ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔..."
"ငါတို႔ရဲ႕ ဂတိကို မွတ္မိမွာေပါ့...''
"ဟုက္ကဲ့ ႐ွင္း႐ွင္း ၂၀ျပည့္ရင္ သခင္ေလးနဲ႔လက္ထပ္ရမယ္"
"ေနာက္၁ႏွစ္ဘဲ လိုေတာ့တယ္..ဒီေန႔ကလို တစ္ျခားေယာက်ာ္ေလးနဲ႔ မင္းကို ေတြ႔ရင္...ဒီအိမ္ႀကီးကေန ေမာင္းထုပ္ျပစ္မယ္''
"ဟင္''
"မင္းအမရဲ႕ ဆႏၵကိုမင္းသိတယ္မဟုက္လား....''
"မမက သခင္ေလးကို သူ႔အစား လက္ထပ္ခိုင္းတာပါ.."
"သိရင္ၿပီးတာဘဲ....မင္းေနရာ မင္းျပန္လို႔ရၿပီ''
"ဟုက္ကဲ့"
ဆက္ရန္