Brzmi jak jakiś ostry romans :D

Zgadłeś. To z gatunku "ostry romans" - arcydzieło kinematografii zachodnioniemieckiej z lat 80-tych. Nie pamiętam tytułu ale to zaczynało się jakoś tak: "wielka blond herod baba z wielkim biustem w skąpym szlafroku dzwoni po hydraulika. A po chwili namysłu dzwoni jeszcze po pizzę...". A tak serio to wziąłem to z kosmosu - chciałem pokazać, że czasem wpadam na coś absurdalnie nieoczywistego. Choć rzeczywiście, po zastanowieniu wychodzi na to, że przy tym doborze przykładu powinienem się chyba zacząć o siebie martwić :-D.

...chociaż nie wiem, czy przekonałeś mnie do tego filmu.

No właśnie nie do końca chciałem kogoś do niego przekonywać :-). I już nawet nie chodzi o słabe oceny ale o to nad czym się zastanawiam od dłuższego czasu. Oczywiste jest, że "kontekst" w jakim w danym momencie znajduje się odbiorca filmu (nazwijmy go w uproszczeniu nastrojem) ma wpływ na ostateczny odbiór filmu. Strasznie mnie intryguje jak duży ten wpływ może być? Czy możliwe jest pomylenie przeciętnego filmu, który w jakiś sposób trąci odpowiednią nutę w odpowiednim momencie z arcydziełem? Czy możliwe jest, że nie zauważymy że dany film jest arcydziełem bo w danym kontekście nie będziemy w stanie? Czy też odbiór filmu jest na tyle uniwersalny, że wpływ aktualnego kontekstu odbiorcy jest pomijalny. Niestety bardzo ciężko to zbadać, bo po pierwsze ja na przykład nie jestem w stanie być aż tak samoświadomym swojego aktualnego "kontekstu" by go bezbłędnie rozpoznać, ocenić i nazwać a po drugie tych arcydzieł nie ma tak wiele, a powrót do już raz obejrzanego raczej nie zadziała. Bo badanie tego na filmach, które nie są arcydziełami nie będzie dawać jednoznacznych wyników (zamiast "średni", wyjdzie "nawet ujdzie" :-). Może to pomysł na nowy artykuł tylko pisałbym go pewnie z pół roku. A może bredzę?

W każdym razie bardzo się ciesze, że recenzja daje się to czytać :-).