ระหว่างทาง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว Steemians ทุกท่าน

ฮัลโหลวววว.... วันจันทร์ที่ 24 มิ.ย. 62 มาล้าววววว....มาล้าววววว กลับมาพบกันอีกแว้วววว.... ช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ที่ภูเก็ตฝนตกทั้งวันทั้งคืนเลย ตกแบบไม่ลืมหูลืมตาเลยทีเดียว เหมาะมากเหมาะที่จะนอนมั๊ก....มากค่ะ บัวก็เลยใช้บรรยากาศนี้เลื้อยเป็นงูอยู่บนที่นอนเกือบทั้งวันเลยค่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องทำอาหารให้ลูกๆ บัวคงไม่ลุกจากที่นอนแน่นอน

มาเข้าเรื่องของเราวันเน้....กันดีกว่า ก็เป็นทริปต่อจากวานนั่นแหล่ะค่ะ อย่าคิดว่าจะจบง่ายๆ นาจา.... ยังมีอีกเพียบเลยที่ยังไม่ได้เขียน หลังจากกินข้าวเดินตลาด และไปไหว้ศาลเจ้ากันแล้ว คุณสาก็พาออกเดินทางต่อทันทีค่ะ นางบอกจะพาไปเที่ยวสวนดอกไม้ เห็นว่าเราชอบดอกไม้ก็เอาสวนดอกไม้มาล่อให้เดิน อย่าคิดนะว่าจะไม่เดิน 555 ดูแล้วเหมือนออกเดินทางไกลตอนเรียนลูกเสือ-เนตนารีเลยอ่ะ เพราะแต่ละคนจะสะพายเป้ไว้ข้างหลัง ในเป้ก็จะมีของใช้จำเป็นระหว่างทาง ไม่ว่าจะเสื้อ น้ำ ยารักษาโรค และก็ร่ม เพราะฝนที่นั่นตกได้ตลอดเวลา ขาดแต่ไม้ง่าม ถ้ามีไม้ง่ามด้วยนี่ครบเลย 555

ระหว่างทางที่เดินไปเจออะไรก็ถ่ายรูปไว้ก่อนค่ะ ใช้ได้ไม่ได้ค่อยไปว่ากันทีหลัง เผื่อเอามาเขียนบล็อกได้ มาเที่ยวทั้งทีจะพลาดได้ไง แต่บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองเยอะไปเหมือนกัน ถ่ายมันทุกอย่าง ถามว่าเหนื่อยไหม๊? สุดๆ อ่ะ แต่ถ้าไม่ทำเวลากลับถึงบ้านแล้วจะเสียดาย ก็เลยยอมทนเหนื่อย เรียกว่าเหนื่อยแต่คุ้มค่าดีกว่า นี่เป็นดอกกุหลาบเลื้อยสีเหลือง มันเลื้อยสวยงามมากๆ เลื้อยไปตามซุ้มที่ทางร้านเขาทำไว้ แล้วดอกก็ดกมากๆ เห็นแล้วแบบว่า นู๋อยากได้

พวกเราก็เดินตามลายแทงอากู๋ไปเรื่อยๆ ค่ะ เดินไปตามถนนใหญ่บ้าง ตามตรอกซอกซอยบ้าง เจออะไรที่น่าสนใจก็เข้าไปดูและถ่ายรูป โดยไม่สนใจว่าจะถึงสวนดอกไม้กี่โมง ตามตรอกซอกซอยจะมีศาลเจ้าเล็กๆ เราจะพลาดได้ไง ยังไงต้องถ่ายรูปค่ะ

ศาลเจ้าที่นี่ปลูกต้นไม้ ดอกไม้ไม้เต็มบริเวณเลยค่ะ สวยๆ ทั้งนั้น เมื่อถ่ายรูปจนเป็นที่พอใจแล้วพวกเราก็ออกเดินเท้าต่อทันที

เมื่อออกจากตรอกเล็กๆ ก็เจอถนนใหญ่ ระหว่างนั้นเห็นเด็กๆ ที่กลับมาจากซ้อมกีฬาเบสบอลปั่นจักรยานมาเป็นกลุ่ม และจอดรอสัญญาณไฟเพื่อข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้าม เด็กๆ น่ารักดีค่ะ ประเทศเขาเป็นประเทศที่ปลอดภัยเด็กสามารถไปไหนมาไหนด้วยตัวเอง สามารถพึ่งพาตนเองได้

พวกเราก็เดินไปเรื่อยๆ ตามลายแทงอากู๋ แต่เหมือนว่าไร้จุดหมายปลายทางยังไงไม่รู้ ผ่านร้านอาหารเห็นวัวตัวสีชมพูแปร๊ด ตั้งเด่นอยู่หน้าร้าน นี่ถ้ายังไม่ได้กินข้าวจะแวะเสียหน่อย วัวสีหวานเหลือเกิน ตั้งแต่เดินจากสถานีรถไฟเกียวโตจนมาถึงที่นี่ จากการดูนาฬิกาที่คำนวนระยะทางประมาณ 10 กว่ากิโลเมตรได้ค่ะ แล้วมาลุ้นกันว่าทริปนี้บัวจะได้เจอสวนดอกไม้อย่างที่วาดฝันอันไว้ไหม เป็นเรื่องราวมหากาฬเลยทีเดียว 555 ติดตามตอนต่อไป

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....

Posted using Partiko Android