สองข้างทางในประเทศอิหร่าน

วันนี้ผมได้ออกเดินทางเพื่อที่จะไปค่ายอาสาในประเทศอิหร่านครับ ตอนนี้ก็อยู่ในช่วงฤดูใบ้ไม้ผลิ หลังจากที่ผ่านหน้าหนาวกันมา ค่ายอาสาที่ผมกำลังจะไปนั้น ตั่งอยู่บริเวณภาคใต้ของอิหร่าน ผมเป็นคนไทยคนเดียวที่มาครับ ตอนแรกก็รู้สึกเหงาไปหลายๆครั้งเลยทีเดียว แต่เมื่อผมมองไปรอบตัวของผม ก็ยังมีเพื่อนต่างประเทศอีกหลายคนที่มาด้วยกัน ทำให้หายเหงาไปเยอะเลย

ค่ายนี้ส่วนมากจะเป็นเด็กวัยรุ่นหรือคนหนุ่มสาวในอิหร่าน ที่เขาจัดขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือ ชาวบ้านที่ยากลำบาก และช่วยสร้างบ้านให้กับเด็กกำพร้า และอีกหลายๆอย่าง เป็นค่ายที่เข้ามาแล้วรู้สึกสัมผัสถึงแรงผลักดันตัวเอง เจอเป้าหมายของการเป็นมนุษย์ ทำไมผมถึงมั่นใจแบบนี้นั้นเหรอครับ เพราะผมเคยเข้าร่วมแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อปีที่แล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 แล้ว

เจอสังคมที่ต้องอยู่ด้วยกัน ต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน หากเราไม่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ซึ่งกันและกัน โลกนี้จะอยู่กันยังไง เกิดมาจะหาแต่ความสูขเข้าตัวเอง มันไม่ใช่ เราควรลองหยิบยื่นสิ่งใหม่ๆให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ผมคิดน่ะครับหากคนไทยเราเอาตัวอย่างนี้ไปใช่ ผมว่าสุดยอดมากเลยครับ เราก็จะเห็นคนจนที่ได้รับความช่วยเหลืออย่างจริงๆ เด็กที่กำพร้าก็ไม่ต้องนอนใต้สะพาน สร้างความรักขึ้นในประเทศ และสร้างความผูกพันธ์กันแบบนี้

(ภาพนี้เก็บจากปีที่แล้วครับ)

ในประเทศนี้ไม่ใช่กลุ่มพวกผมอย่างเดียวที่มา แต่เขาแบ่งกันไปแต่ละหมู่บ้าน เป็น10ๆกลุ่ม รวมแล้วทั้งหมดของภาคใต้ในอิหร่าน ก็เกือบ300คน ที่เข้ามาช่วยเหลือ เพราะภาคใต้ในอิหร่านจะเจอแต่ความยากลำบากครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องน้ำที่ขาด เด็กกำพร้าไม่มีที่อยู่ หรืออะไรอีกหลายอย่าง แน่นอนอยู่แล้ว ของแบบนี้ก็มีกันทุกๆประเทศ ขึ้นอยู่กับคนในประเทศนั้นที่จะช่วยเหลือกันอย่างไร แต่ขอบอกว่าประเทศนี้ เป็นประเทศที่ผมภูมิใจมากที่ได้มาเรียนที่นี้ เพราะเขาไม่ทิ้งเพื่อนบ้านในประเทศตัวเอง 😍
ไววันหลังจะมาเล่าให้ฟังอีกน่ะครับ
ขอบคุณที่ตามอ่านบทความเล็กๆน้อยๆนะครับ ☺☺