Bu fotonun hikayesi bende çok farklı

Yer sudan 2017

İnsani yardım için gittiğimiz sömürgeyi dibine kadar hisstemiş işlemiş ve yaşamış bu insanların arasında tanıdım bu eli, ismi Ömer daha 4 yaşında

İlk defa beyaz tenli bir insan görmenin şaşkınlığı içinde sürekli bizlere bakıyordu yanına gitmek istedim benden çok korkup annesine doğru ağlayıp kaçmıştı.Aslında ömer haklıydı hiç bir beyaz oraya sadece insan oldukları için değil toprakları madenleri olduğu için gelmişlerdi her beyazın aynı olmadığını bizlerinde oraya gasp için toprakları madenleri için gelmediğimizi nerden bilebilirdi ki..

Ama Ömeri kendime alıştırcaktım annesiyle konuştum türlü türlü şaklabanlıklar yaparak kendimi sempatik be zararsız olduğumu ona hissettirmeliydim. Oyuncaklar vemeye çalıştım güldürmeye çalıştım araçlara binip gezdirmek istedim ama nafile onun korkusunu bize karşı beyaza karşı ön yargısını bizimde insan olduğumuzu bir türlü hissettiremedim..

Sürekli sudanın farklı yerlerine belirlenen insanların yanlarına hidip bize emanet edilen yardımları ulaştırıyorduk.her tarafta vardı ömer gibileri ama ilk tanıdığım ömer benim yüreğime oturmuştu onun için zararlı olmadığımı hissettirmeden onunla beraber oyunlar oynamadan onun içten ve samimi gülüşünü görmeden o ülkeden şehirden ayrılmıcaktım..

Sabah erkenden ömerin bulunduğu yerin yakınlarına ekip olarak tekrardan geldik.aklımdan çıkaramıyordum ömeri.

Kendimi tekrar evlerinde buldum ev dedimse baraka sadece üstü kapalı bi yer, ömeri ilk gördüm yanına gittim kocaman bir gülümsemeyle ona bir balon uzaattım dillerini bilmiyordum ama ömerle ordakilerle anlaşmak için dil bilmemenin hiç bir önemi yoktu gönülden gönüle anlaşma içten samimi bir gülümseme yetiyordu.

Ömer artık korkmuyordu onun yüreğinin dibine giden yolu kanalı bulmuştum nasıl mutluyum ama hala tedirginlik vardı, ömer de olsun çünkü artık o zararsız olmadığımı sadece onlara insan olduklarını onlarıda binlerce km ötede düşünen insan olduklarını hissettirmiştim artık, tabi o sadece zararsız olduğumu anlamıştı o kadar

Ömerle akşama kadar oyun oynadık çeşitli oyuncaklar verdim. Hep gülmüştü yüzü oradan ayrılırken o küçücük ellerini açıp bana koşup sarılmasını unutamıyorum.. daha balonu şişirmeyi bilmeyen çocuklardı bunlar
İşte o zaman anladım iyiki gelmişim buralara iyiki ömerle tanışmışım ve iyiki ömerin gülümsesine sebeb olmuşum..

Oralarda farklı coğrafyalarda doğan binlerce çocuktan bir tanesiydi sadece Ömer..

Daha nice ömer gibi çocukların gülümsemesine sebeb olması temennisiyle...