Şarkı Hikayeleri #2 | Neşet Ertaş - Yazımı Kışa Çevirdin (Leylam)

     Duyulduğunda aniden dumura uğratan sesi ve bağlamayı kullanışıyla ozanların arasında başka bir yere sahip olan bir garip ve aşık, Yaşar Kemal'in deyimiyle ''Bozkırın Tezenesi'' Neşet Ertaş'ın aşk dolu, acı dolu, sadakat dolu bir hikayesiyle beraberiz yine.

    

    Asırlar önce Anadolu'ya giren Türkmen aşiretlerinden biri olan abdalların müziğe doğuştan ilgileri vardı ve duygularını saza, söze aktarmayı iyi bilirlerdi. Zamanla bunu meslek haline getirdiler ve köy köy dolaşıp saza vurup türkü söylemeye başladılar. Bu geleneğin memleketin dört bir yanında tanınması da, Kırşehirli Muharrem Ertaş sayesinde olmuştu. Ustalarından öğrendiği bu hüneri de, oğlu Neşet Ertaş'a aktarmıştı.

     Neşet Ertaş bir röportajda; ''Mesleğimiz bu. Geçimimiz bundandır. Bir çocuk dünyaya geldiğinde duvarda davul gördüğünde anlar ki geçimi artık davuldur. Zurna gördüyse odur. Nesiller boyu halkımızın mutluluğu için hizmet vermişizdir. Kul atadan gördüğünü işler. Benim babam da saz çaldığı için, bebekken kundağımın üstüne getirip saz koymuşlar ki, saz çalsın diye. Hatta benim bir hayat şiirimde de var bu:

Dizinde sızıydı anamın derdi

Tokacı saz yaptı elime verdi

Yeni bitirdiydim 3 ile 4'ü

Gelip giden severdi babası gibi sazcı olmuş diye...''

     6 yaşından itibaren babasıyla birlikte köy köy dolaşıp düğünlere, şenliklere gider Neşet. Oturup kalkmayı, babası gibi saz çalmayı, ritim tutmayı ve türkü çığırmayı öğrenir gittikleri yerlerde. 8-10 sene böyle geçer ve babasının büyük emeğiyle Neşet Ertaş, mesleğini eline almıştır. Ancak köy hayatı zamanla onu kısıtlamaya ve dar gelmeye başlamıştır bile. İşte, bundan sonraki hayatı onun dönüm noktası olacaktır.

     14-15 yaşlarına geldiğinde Neşet, artık köyde rahatça geçinemediği için sırtında sazıyla ve cebindeki 2.5 lirasıyla en yakın büyük şehir Ankara'ya, oradan da parası olmadığı için bir otobüsün bagajında korkutucu büyüklükteki İstanbul'a gider. Gider gitmez iş aramaya başlar ve karnını doyurmaya çalışır. Bu arama sürecinin neredeyse ikinci haftasında bir plak şirketinin kapısını çalar ve türküsünü orada söyleyince çok beğenilir, hatta şirketin sahibi Kadri Şençalar'ın o anda gözlerinden yaşlar boşalır. Kadri Bey, genç Neşet'i kolundan tuttuğu gibi bir pavyona götürür ve işe sokar. Artık öğle ve akşam yemekleri karşılanan, bir de günlük 7.5 lira harçlığı verilen Neşet Ertaş için, bu bir mutluluktur. Birkaç zaman böyle geçtikten sonra Neşet, 2 plak çıkarmasına rağmen büyük şehirde sıkılır, boğulur ve gerisingeri köyüne dönüp babasından feyz almaya devam eder. Ancak orada da artık yapamayacağını anlayınca bu kez Ankara'da şansını denemeye koyulur. O dönemin ülke çapında meşhur radyo kanalı olan Ankara Radyosu'nun kapısına gider ve çaldığı türkülerle adeta hocaları, eğitmenleri mest etmiştir.

     Artık yeni yuvası Ankara'da, Neşet Ertaş'ın radyoda sesinin daha çok duyulacağı, peş peşe plak çıkaracağı ve şanının gitgide daha da büyüyeceği 60'lı yıllar başlıyordur. Tabii hayatını tamamen değiştirecek olan aşkına da burada düşecek, Mecnun Leyla'sına kavuşacaktır. Pavyonlarda çalıştığı sırada, yine kendisi gibi pavyon sanatçısı olan Leyla adında bir kadına aşık oldu. Muharrem Ertaş, Ankara'ya radyoda bozlak okumaya geldiğinde bu aşktan haberdar oldu. Oğluyla Hamamönü'nde müzik mağazasında sohbet ederlerken Leyla içeri girdi ve Muharrem Ertaş'ın elini öptü.

     Muharrem Ertaş bir röportajda; ''Bir gün Leyla Ertaş ile evleneceğini duydum. ''Neşet evleniyormuş.'' dediler. Yahu bu neyin nesi ? Bizim de haberimiz olması gerekir. Buradan gittim. Ankara'da bir saz dükkanı vardı, oraya vardım. Orada oturuyoruz bir anda iki tane kadın geldi oraya. Neşet bizi takdim etti ''Şu anam, şu da babam'' dedi o kadınlara. Neyse geldiler benimle toka yaptılar, gittiler. O anda öğrendim ki o kadınlardan biri evleneceği kadın Leyla imiş...''

     Muharrem Ertaş, oğlunun Leyla ile evlenme isteğine karşı geldi ve şu türküyü yazdı;

''Temiz ruhlu, saf kalplisin, şöhretsin

Hakkın vardır evlenmeye evladım

Mevlam sana yapanları kahretsin

Aslı bozuk alma dedim evladım.''

     Babasının Leyla'ya ''aslı bozuk'' demesi, Neşet'i çok yaraladı... Ama aşkından, Leyla'sından vazgeçecek değildi elbet. Cevabını aynı şekilde bir türküyle vermişti ve biz de iki aşığın kırgın, ama tatlı sözlerle atışmalarını dinlemiştik.

     Neşet Ertaş'ın Leyla ile evliliği 10 sene sürdü. Üç de çocukları oldu. Bu süreçte Leyla da şarkılar söyledi, kaset yaptı ve ünlendi. Ama bir türlü mutlu olamadı. 10 sene sonra ayrılmaya karar verdiler. Bu ayrılık Neşet Ertaş'ı sanatının doruğuna çıkardı. Kariyerinin en güzel ve en bilinen sevda türkülerini bu dönemde çalıp söyledi. Büyük insan, Leyla'sına hiçbir zaman toz konduramadı ve gönlünden geçeni sazına vurdu. Dilerseniz artık hikayesini genel hatlarıyla bildiğimiz o meşhur türküyü bir de şimdi farklı perspektiften dinleyelim...

     Büyük üstad, Leyla'sına ''Mezarıma gelme !'' dese de Leyla Hanım, mezarını ziyaret etti, dua okudu, gözyaşı döktü. Vasiyeti üzerine babasının ayak ucunda uyuyor canımız, babamız, tezenemiz...

Kaynakça: www.youtube.com (garip belgeseli), www.milliyet.com, picemiyeti.net, blogspot.com