Hayat kontrolü dediğim yaşamın tamamına hakim olmak değil. Kendi hayatın için akış esnasında iyi, kötü şeyler yapabiliyor olmak. Güçlü insanlar yaşamaya devam eder. Ama güzel yaşarlar, zorluk görürler onlara çözüm ararlar. Kontrolde burada zaten. Acı çekerler, üzgün olurlar ama ertesi günü kalkar hayatlarına devam ederler. Bir yerde okumuştum:

Annemi de üzdüler ertesi gün kalktı kahvaltı hazırladı.

Üzüldüğüm, sinirlendiğim şeylerle baş edemedikçe pes edip hiçbir şey yapmıyorum. Yapmadıkça bunu da yapmadım diyerek mevcut sinirime sinir katıyorum. Bu artık sonu gelmez bir döngü oldu ve insan ilişkilerime yansımaya başladı. Gaza geleceğim nokta sanırım burası. Sadece kendime değil çevreme zarar vermeye başladığım nokta.
Minik bir not ekleyeyim, tamamen bitik durumda asla değilim yine bir şekilde yaşıyorum bu yazdıklarım tamamen ruhumun asıl hissettikleri.