Uçurtma Avcısı / Khaled Hosseini

Merhaba Arkadaşlar,

Bir kitap incelemesiyle daha tekrar sizlerleyim.

Neresinden başlasam , nasıl anlatsam bu kitabı sizlere bilemiyorum. En az, yazarın okumuş olduğum bir diğer kitabı 'Bin Muhteşem Güneş' romanı kadar etkileyici ve sürükleyici bir kitap.

Gerçekten @sudefteri'nin söylediği kadar varmış. Gece saat 3'e kadar gözlerim dolarak okudum.

Uçurtma Avcısı (The Kite Runner), içerisinde arkadaşlık, ihanet ve sadakatin anlatıldığı, yayınlandıktan sonra bir çok ülkede en çok okunanlar listesinde birinci sıraya oturmuş,
The New York Times'ın en çok satanlar listesinde bir numaraya kadar yükselmiş, 2006 ve 2007 tarihlerinde Penguin/Orange Readers's Group Ödülü'nü kazanmış bir roman.

Emir ve Hasan birbirine çok bağlı iki yakın arkadaş. Emir zengin bir Peştun çocuğu, biraz içine kapanık. Bu durum babasının hiç hoşuna gitmemektedir. Arkadaşı Rahim Han'a Emir hakkında "kendisini savunmaktan aciz" deyip yakındığında Rahim Han şu sözlerle çocuğu hakkında hayal kırıklığı yaşayan babayı teselli etmeye çalışır:

"Çocuklar boyama kitabı değildir. Onları en sevdiğin renklere boyayamazsın."

Emir okumayı ve yazmayı seven bir çocuktur. Bir gün okulda din hocasından içki içmenin günah olduğunu öğrenir ve içki içen babasına bunu anlattığında babasından şu cevabı alır:

"Şimdi, mollalar ne derse desin, yalnızca bir günah vardır,
tek bir günah. O da hırsızlıktır. Onun dışındaki bütün günahlar, hırsızlığın bir çeşitlemesidir.
"Bir insanı öldürdüğün zaman, bir yaşamı çalmış olursun, Karısının elinden bir kocayı,
çocuklarından bir babayı almış olursun. Yalan söylediğinde, birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. Hile yaptığın, birini aldattığın zaman doğruluğu, haklılığı çalmış olursun. Anlıyor musun?"

Baba'nın verdiği bu cevap altını çizmem gerektiğini düşündüğüm paragraflardan sadece bir tanesiydi.

Hasan ise, orada pek sevilmeyen bir etnik azınlığa, Hazaralara mensup bir hizmetkarın çocuğu. Hasan babası Ali ile birlikte Emir ve babasının hizmetkarlığını yapmaktadır. Olağanüstü sadakatiyle Emir'in tüm şımarıklıklarına karşı olgun tavırlarıyla dikkat çeken bir çocuk.
Emir babasının gözüne girmek için o yıl düzenlenen uçurtma yarışmasına katılmaya karar veriyor. Hasanla birlikte yaklaşık 100 uçurtmanın içinden son ikiye kalıyorlar ve bir mavi uçurtma ve bir de kendi uçurtmaları kalıyor. En sonunda o mavi uçurtmanın da ipini kesiyorlar ve Emir büyük tezahüratlar eşliğinde kendinden geçerken Hasan mavi uçurtmayı yakalamak için koşuyor. Çok iyi bir uçurtma avcısı olan Hasan, uçurtmayı Emir için yakalıyor. Fakat karşısına çıkan 'kulak koparan' lakaplı Assef, yakaladığı uçurtmayı kendisine vermesini istiyor. Yanında iki arkadaşıyla birlikte "Uçurtmayı Emir Ağa için yakaladım." deyip olumsuz yanıt veren Hasan'a saldırıyorlar. Bu esnada Emir için çok iğrenç muamelelere maruz kalsa da uçurtmayı vermiyor. Emir Hasan'a yapılan bu kötülükleri bir köşeye saklanıp izlemekle yetiniyor, sesini çıkarmayıp görmezden geliyor.

Baba iç geçirdi. "Belki haksızlık, ama bazen birkaç günde, hatta tek bir günde olanlar bütün bir ömrün akışını değiştirebiliyor, Emir."

Baba'nın dediği gibi Emir'in çok kısa zaman içerisinde gördüklerine kayıtzız kalıp ses çıkarmaması, ömür boyu etkisinden kurtulamayacağı bir suçluluk duygusuna sebep oluyor.

Bu suçluluk duygusundan kurtulmak için Hasan ile yollarını ayırmaları gerektiğini, onun evden gitmesi gerektiğini düşünüyor ve Baba'ya başka hizmetkarlar düşünüp düşünmediğini soruyor. Aldığı sert yanıt karşısında tek çare olarak Hasan'ı evden göndermek için iftira atma yoluna gidiyor. Hasan'a tuzak kurup hırsızlıkla suçluyor ve evden gitmelerine vesile oluyor. Hasan ve babası Ali, evi terk ediyorlar.

1981 yılının Mart ayında
Sovyet işgali ile birlikte Emir ve babası da ülkeyi terk edip California'ya göç etmek zorunda kalıyorlar. O şaşalı hayatın ardından pazarcılık yaparak geçimlerini sürdürmeye çalışıyorlar.

Daha sonraları Afganistan'da Taliban yönetime el koyuyor. Halk zulümden kurtulduk diye kutlama yapıyor ama Taliban ülkeye işgal güçlerinden daha çok zarar veriyor. Afganistan halkını canından bezdiriyor. Açlık, sefalet, zulüm ülkede kol geziyor.

İnsanların o sefil hayatı yaşayıp, eski güzel günlerine olan özlemlerini okuduğumda Allah korusun bizim de şu anki yaşamımızı özlemle anabileceğimizi düşününce binlerce kez şükretmek geliyor içimden. Biz az çok yokluğu gördük ama şimdiki nesil bolluk içinde ve şükretmesini bilmiyorlar. Çocuğun önüne 10 çeşit kahvaltı koyuyorsun, hala "Ne Yiyeceğim?" diye soruyor.

Sanırım savaşın insanlar üzerinde oluşturduğu yıkımı Khaled Hosseini kadar etkili anlatan bir başka yazar nadir bulunur. Kitapta yazan bu sahneler gerçek ve hala bir yerlerde yaşanıyor maalesef.

Uçurtma Avcısı aynı zamanda beyaz perdeye de aktarılmış bir roman. Kitabı bitirir bitirmez filmini de izledim ama filmi pek beğendiğim söylenemez açıkçası. Bir çok önemli nokta filmde es geçilmiş.
Örneğin Emir ve babasının Amerika'ya göç ederken yaşadıkları inanılmaz sıkıntılar, Emir ve Sohrab'ın hastanede yaşadıkları (ki benim en çok içerisinde kendimi bulduğum ve bizzat yaşadığım sahneler) ve daha bir çok ince fakat bence önemli ayrıntılar filmde yoktu.