French Rationalism and Startup Culture / Fransız Rasyonalizmi ve Startup Kültürü

In the business world, certain concepts and methods come to the fore at certain times and shape the way people do business. In the early years of my working life, the most common words I heard were best practices and Pareto principle. Best practices were the sucessful methods applied by leading companies The counselors, who looked like faithful priests, told us the best practices in the industry, and we, the believers, were on their way. The recommended methods were mostly useful because they were applied by others and achieved success. Setting up a data warehouse and taking business decisions based on data, creating a performance evaluation system based on concrete goals, treating different customers differently by applying customer relationship management principles, and measuring individual customers ' profits to the company were the best practice examples.

Best practices were always tried to be implemented under the principle of Pareto. According to this principle, also known as the rule, 80 vs 20,

• 20% of the subcomponents of a job constitute 80% of the result.
• 20% of employees provide 80% of the value created in the company.
• 20% of customers generate 80% of revenue.

With the principle of Pareto, focusing on the 20 percent slice of the highest efficiency, a total of higher added value would be achieved.

When access to information was relatively difficult, it was enough to learn and implement the best practices. Then when almost everyone started learning everything at the same time, things became more complicated. Now you had to move forward on a brand new territory without a map drawn by others. In an environment of high uncertainty, there is a need to create certain assumptions to decide to invest in a job. Unfortunately, we are in an age of complexity and uncertainty where everything affects everything. The feasibility studies are not useful. Then what should we do?

A significant part of the cadres who founded the Republic of Turkey were educated in France or born and grew up in Balkan countries where French thought was influential. Most of them knew French, red French intellectuals such as Rene Descartes and were influenced by the ideas of enlightenment thinkers. This is why the effects of French rationalism are felt intensively in the Turkish thought tradition. Rationalism argues that nature and society can be understood through logical and mathematical inferences. French rationalism, also known as the Enlightenment, became popular in 18. century under the leadership of thinkers such as Voltaire, Rousseau and Montesquieu. Rationalism can be considered as opposed to British empiricism, which argues that it is better to try to grasp the world in the framework of perception and observation rather than thought. To put it simply, rationalism attaches importance to theory, empiricism gives importance to practice.

As a person shaped by the Turkish thought tradition, I discovered that I was interpreting events very theoretically. However, the new innovation culture preaches that acting with assumptions kills creativity. Instead of thinking about whether you could be successful or not in Steemit, you can simply open an account and give it a shot. Based on the principle of test and learn, this idea makes sense. If the cost of the test is not too high, then why not try to do something that does not comply with moral values.

The start-up culture developed within the framework of British empiricism and American pragmatism has become increasingly popular in the business world. It's a good idea to try and see the results instead of trying to guess whether an innovation will work through logical inferences. I owe this approach turning Steemit writing into a professional endeavor.

It is not a foreign approach that we start with initial trials and increase the amount of investment according to the results obtained before embarking on large investments. It reminds me of meeting, doing things together, flirting, engagement and marriage.

I've always been skeptical about the golden rules of all kinds. Of course, I do not believe that a goal can only be achieved through trial and error without having any knowledge of the field of activity. The approach of experimenting and seeing results can be useful in economics-related jobs. Education, law, health, external relations, as required by their nature, areas based on rationalism can have very bad consequences. Then what should we do?

The dialectic method that combines rationalism and empiricism can be a good solution. You have a theoretical framework in your mind, you try to be unprejudiced and you correct the theoretical framework in your mind based on the results you have obtained. In doing so, you try to save yourself from the habit of thinking in frames that are peculiar to intellectuals and experts. In his book The Structure of Scientific Revolutions, Thomas Kuhn states that people who have made great improvements in an area are usually outsiders.

It is not appropriate to glorify the action of ignorance or the inertia of intellectuals. In my opinion, it is the best to be an intellectual who is in constant action.

Thanks for reading.

Image Sources: https://www.canva.com/ and https://pixabay.com and https://giphy.com/

İş dünyasında belirli kavram ve yöntemler belirli zamanlarda öne çıkıp iş yapma biçimlerini şekillendiriyor. Çalışma hayatımın ilk yıllarında en sık duyduğum sözcükler en iyi uygulamalar ve pareto prensibiydi. En iyi uygulamalar öncü şirketler tarafından uygulanıp başarıya ulaşmış yöntemleri ifade ediyordu. İnançlı rahiplere benzeyen danışmanlar bizlere en iyi sektör uygulamalarını anlatır ve biz inananlar onların gösterdiği yolda ilerlerdik. Tavsiye edilen yöntemler başkaları tarafından uygulanıp başarıya ulaşmış olduğu için çoğunlukla işe yarardı. Bir veri ambarı kurup iş kararlarını veriye dayalı olarak almak, somut hedeflere dayalı bir performans değerlendirme sistemi oluşturmak, müşteri ilişkileri yönetimi prensiplerini uygulayarak farklı müşterilere farklı biçimde davranmak, tekil müşterilerin şirkete sağladığı karı ölçmek gibi uygulamaların başarılı sonuçlar verdiğini hatırlıyorum.

En iyi uygulamalar mutlaka pareto prensibi eşliğinde hayata geçirilmeye çalışılırdı. 80'e 20 kuralı olarak da bilinen bu prensibe göre;

• Bir işin alt bileşenlerinin %20'si sonucun %80'ini oluşturur.
• Çalışanların %20'si şirkette yaratılan değerin %80'ini sağlar.
• Müşterilerin %20'si gelirin %80'ini yaratır.

Pareto prensibi eşliğinde en yüksek verimlilik sağlayacak yüzde 20'lik dilime odaklanılarak toplamda daha yüksek bir katma değer elde edilmeye çalışılırdı.

Bilgiye erişimin görece güç olduğu dönemlerde en iyi sektör uygulamalarını öğrenip hayata geçirmek yeterli oluyordu. Sonra hemen herkes her şeyi aynı anda öğrenmeye başladığında işler daha karmaşık bir hal aldı. Artık yepyeni topraklar üzerinde elde başkaları tarafından çıkarılmış bir harita olmadan ilerlemek gerekiyordu. Yüksek belirsizlik ortamında bir işe yatırım yapmaya karar vermek için belirli varsayımlar oluşturmaya ihtiyaç duyuluyor. Ne yazık ki bugünlerde her şeyin her şeyi etkilediği bir karmaşıklık ve belirsizlik çağındayız. Yapılmaya çalışılan fizibilite çalışmaları pek bir işe yaramıyor. O zaman ne yapmalı?

Türkiye cumhuriyetini kuran kadroların önemli bir bölümü Fransa'da eğitim almış ya da Fransız düşüncesinin etkili olduğu balkan ülkelerinde doğup büyümüştü. Çoğunluğu Fransızca biliyordu, Fransız aydınlarının yazdıkları kitapları okumuş, aydınlanma çağı düşünürlerinin fikirlerinden etkilenmişti. Türk düşünce geleneğinde bu nedenle Fransız rasyonalizminin etkileri yoğun bir biçimde hissedilir. Rasyonalizm doğanın ve toplumun mantıksal ve matematiksel çıkarımlar aracılığıyla anlaşılabileceğini savunur. Fransız rasyonalizmi aydınlanma çağı olarak da adlandırılan 18. yüzyılda Voltaire, Rousseau ve Montesquieu gibi düşünürlerin önderliğinde popüler hale gelmiştir. Rasyonalizm dünyayı düşünceler yerine algı ve gözlemler çerçevesinde kavramaya çalışmanın daha doğru olduğunu savunan İngiliz ampirizminin karşıtı sayılabilir. Basitleştirerek ifade edecek olursak rasyonalizm teoriye, ampirizm pratiğe önem verir diyebiliriz.

Türk düşünce dünyasının şekillendirdiği bir insan olarak, olaylara çok teorik bakmakta olduğunu keşfettim. Oysa yeni inovasyon kültürü sınnamamış varsayımlarla hareket etmenin yaratıcılığı öldürdüğünü vaaz ediyor. Steemit'e yazarsam başarılı olup muyum olmaz mıyım diye düşünmek yerine basitçe bir hesap açıp şansını deneyebilirsin. Test edip öğrenme prensibine dayalı bu fikir gayet mantıklı görünüyor. Eğer yapılacak testin maliyeti çok yüksek değilse, ahlaki değerlere uygun olmayan bir işe kalkışılmıyorsa neden olmasın.

İngiliz ampirizmi ve Amerikan pragmatizmi çerçevesinde gelişen start-up kültürü iş dünyasında gittikçe daha çok kabul görmeye başladı. Bir yeniliğin işe yarayıp yaramayacağını mantıksal çıkarımlar aracılığıyla tahmin etmeye çalışmak yerine deneyip sonuçlarını görmek iyi bir fikir. Steemit yazarlığını profesyonel bir uğraşa dönüştürmemi böylesi bir yaklaşıma borçluyum.

Büyük yatırımlara girişmeden önce küçük denemelerle başlayıp elde edilen sonuçlara göre yatırım miktarını artırmak yabancısı olduğumuz bir yaklaşım değil. Bana tanışma, birlikte bir şeyler yapma, flört, nişanlılık ve evlilik aşamalarını hatırlatıyor.

Her derde deva altın kurallara her zaman şüpheyle yaklaşmışımdır. Faaliyet gösterilen alanda herhangi bir bilgi birikimine sahip olmadan sadece deneme yanılma yoluyla başarılı olunabileceğine elbette inanmıyorum. Bir şeyleri deneyip sonuçlarını görmeye dair yaklaşım ekonomiyle ilgili işlerde faydalı olabilir. Eğitim, hukuk, sağlık, dış ilişkiler gibi doğaları gereği rasyonalizme dayalı alanlarda ise çok kötü sonuçlar doğurabilir. O zaman ne yapmalı?

Rasyonalizmle ampirizmi birleştiren diyalektik yöntem iyi bir çözüm olabilir. Zihninizde iyi kötü bir teorik çerçeve vardır, önyargısız olmaya çalışarak denemeler yaparsınız ve elde ettiğiniz sonuçlara göre zihninizdeki teorik çerçeveyi düzeltirsiniz. Bunu yaparken entelektüellere ve uzmanlara has bir hastalık olan çerçeveler içinde düşünme alışkanlığından kendinizi kurtarmaya çalışırsınız. Bunu başarmak mümkün müdür, bilmiyorum. Thomas Kuhn Bilimsel Devrimlerin Yapısı isimli kitabında bir alanda büyük yenilikler gerçekleştiren kişilerin genellikle o alana sonradan dahil olan insanlar olduğunu belirtiyor.

Ne cahilin eylemini ve ne de aydının ataletini yüceltmek gerekiyor. En iyisi herhalde sürekli eylem halinde olan bir aydın olmak.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.