Sci-fi Story - Virtual People In Venus (English/Turkish)

First Part

"I swear on the sacred network that my feelings are sincere," said Mkin.

"I don't feel ready for this kind of relationship," Jnur replied. The answer was a white lie. Jnur was a thoughtful girl; she didn't want to hurt Mkin's feelings.

“People say that not having a body is the greatest freedom, but I'm not sure about it. It sounds like something's missing," Mkin said.

Mkin was a sensitive and open-minded young man, and he was different from others. Jnur liked being around as a friend, although she would not accept him as a lover. “My mother says it's natural for us to feel like at this age,” said Jnur smiling in the catgirl avatar.

He chose a knight avatar with a feathered hat, pretending to be fighting an imaginary enemy with the sword in his hand, said, “it's easy for them to say that. They were born with physical bodies. But our generation never had a body.”

“I think you're the only one who worries about it,” said Jnur.

“My feelings tell me there's something weird about this. Our lives are up to the mercy of the intensifiers,” he said. When he said that, his knight avatar was moving in a dignified manner on a high horse.

"A copy of the intensifiers stands on the sacred network. And immortality is not something to underestimate,” said Jnur. She suddenly started seeing him full of himself.

“I'm sure there's an Italian job. Your father would know,” he said. He had a sense that Jnur resented him, and had a patchy and naked-footed peasant avatar to be funny.

Jnur's catgirl avatar came up on the wall with a sudden jump. “I have to go.”

“I salute you with my most heartfelt feelings, noble lady,” said Mkin, who had passed back to the knight avatar.

Second Part

Dvor arrived in his virtual house designed by the famous architect Bruto late at night. He was pleased to see that the household has not yet been put to sleep, because he missed them when he could not speak.

“The two of you are as bright and beautiful as the sun and the moon,” said Dvor.

Jnur said, “I wonder who is the moon and who is the sun," by doing reverence.

“It doesn't matter which one of you is the moon, which one is the sun,” Dvor said, " what matters is that both of you are bright and beautiful."

“I'm glad you're enjoying it. You've been looking sluggish for a couple of days,” said Teta smiling in the duchess avatar wearing a balloon skirt.

“There are sometimes annoying developments during official missions,” Dvor said. He was a member of the High Council of Venus.

"Why did we abandon our bodies?" Jnur asked.

“If our bodies were with us, we wouldn't be able to build a colony in Venus with a population approaching 300,000,” Dvor said.

“So, there's nothing wrong with it,” said Jnur leaning back in the rocking seat.

Dvor didn't tell his daughter that the reason they gave up their bodies and emigrated to Venus was the allergic reactions that devastated her mother's body. He also told Teta that his real purpose of migrating to Venus was to rise in his career, and Teta felt that his real intention was to comfort her, but she behaved as if she believed him. She felt so lucky to have such a husband.

“Where'd you get this body issue, honey pet? The procedure was done on a voluntary basis. I thought it is taught in college,” Dvor said.

“They even taught in high school. Of course, our idea was not asked,” said Jnur.

Dvor tried to hide his discontent and said, “there was no choice for children produced by cross-matching mind algorithms. And you know the atmosphere.”

Jnur sensed his father didn't like the body issue. “What's important to me is to be with my family.”

“That's my angel,” said Teta sending colorful digital hearts to Jnur.

Dvor wondered why his daughter was dealing with the body issue when it was just on the agenda of the High Council. Did someone leak The High Council talks that should have been kept secret? Did her daughter hear these rumors? The infrastructure to support people without bodies was only on Venus. Recently, in the world, people started thinking that the virtual people living on Venus have made rapid progress, and after a while, they would declare their independence. As the processor and memory capacity of the intensifiers grew, Venus began to dominate scientific, commercial and artistic issues, which plagued the Earthlings who still lived in their bodies like their ancestors. Though prosthetics also strengthened the minds of the Earthlings, the prosthetic contribution was not enough. The right-wing populist politicians around the world were working on the idea that the foundations of prosperity in Venus were built by the taxes of the citizens of the world.

It all started 30 years ago when a giant balloon was placed in the atmosphere of Venus. In this balloon, about 50 kilometers above the surface, scientists were researching Venus. Being close to the sun gave rise to efficiency beyond what was expected in energy production. With the supercomputers working on state-of-the-art communication networks, Venus became an IT center over time in which all simulations were run. When it became possible to transfer the human mind into a virtual environment, and the consciousness of a few billionaires in the deathbed was transferred to a digital environment, apocalypse broke out in the world. The process was extremely expensive, and only billionaires could benefit from this means of immortality. It wasn't just about money; it needed a lot of electricity to support the mental activity of the billionaires. The algorithms that predict a future energy crisis have bought the shares of energy-producing companies and the energy prices have doubled as soon as the news is heard. When mass demonstrations broke out around the world where the rich were protesting, the ruling elite had to prohibit the transfer of minds to the virtual environment. For those who saw a life without a body as salvation, Venus was shown as an address. After all, computers didn't need appropriate atmospheric conditions, water and food. The energy they required was abundant there.

“Why did you come up with the question of lack of body, honey pet?"Dvor asked.

"While chatting today, Mkin said. He thinks he's got a bit of a bad taste under the rubble.”

“Did he say where he got that idea?”

“I think it's just a feeling. I'll ask you the next time I see him.”

“It's okay, I just asked,” said Dvor.

Third Part

Jnur was placed in one of the top branches of a great tree in the fairy avatar with four wings, waiting for Mkin to come. Its location was the region of waterfalls, which was renowned for its original design. While waiting for Mkin, she was trying to enjoy the scent of the dense woods surrounding her, and she was watching the plain grass beyond the woods and the waterfalls that adorned the mountaintops across.

Soon, a glider with a delta wing took off from the top of the mountain. When Jnur approached the image, she saw that the man who used the plane was Mkin. The black leather cloak on his back was waving in the wind as he was floating in the air.

“I'm sorry to keep you waiting,” said Mkin while he was on the air.

“It's okay,” said jnur, “I was watching the view.”

As he passed over the tree where Jnur was on, he unraveled himself, jumped down and sat down next to Jnur.

“I talked to my father last night. He wondered why you were stuck with the issue of lack of body,” Jnur said.

"It feels like weakness. Someone could come and disrupt our intensifiers. Or destroy the sacred network.”

“Who, why would they do that?”

“Earthlings, of course. They see that power and wealth slipping from their hands.”

“We may be without bodies, but we have androids dedicated to the sacred network. They do physical work.”

“We have workers, but we don't have soldiers,” said Mkin.

“We are a part of humanity, and we are good at science, art, and commerce.”

“The world's political pressure on Venus has increased enormously. I don't understand how the Supreme Council can be so comfortable.”

“They should know, shall we fly to the mountains?" Jnur asked.

“yes, certainly,” Mkin replied.

Fourth Part

In the meeting room of the High Council, members were eagerly awaiting the announcement of President Ikarus. The president came up with dynamic steps, took his place at the round table and began to speak in no time.

“Ladies and gentlemen, as you know, a gigantic spaceship carrying 150 fighter planes is located just outside the atmosphere of Venus. Earthlings want to force us to limit the capacity of the intensifiers with such a military move. I can't say it's a diplomatic courtesy, but we still have to consider it. The question is: Will we accept their demands?”

Minister of Culture Omni said, “I think we have no choice. I wonder if I'm wrong?”

“It was clear from the beginning that we would come to this point one day. Therefore, we have implemented a secret project, which we have not even shared with council members. I'm sorry about that. Although we relied on council members, we could not afford a possible espionage activity. As you know, the atmospheric pressure on the surface of Venus is 90 times the world. And the temperature is around 460 degrees Celsius. We've been working on technologies that will allow us to land on the surface for years. Because that will allow us to start mining operations. And so Venus would become a planet capable of itself. We made it about two years ago. The most important problem is that we can overcome the transportation of the existing settlement with an exterior coating. Our city is capable of landing at the volcanic base of the planet, just like a giant submarine diving to the ocean floor. Earthlings don't have the technology to go down to that level. Aircraft would be torn apart before they approach the surface of Venus. This plan, of course, has serious risks. In such a situation, we will certainly abandon our space station, satellites and the space elevator that descends to the atmosphere of the planet. We have no chance of using solar energy on the ground with the same efficiency, but it is possible to supplement it with volcanic resources. Our needs are not as varied as Earthlings, so I think we can survive without any help,” said President Ikarus.

After the president, Dvor, the member responsible for Foreign Affairs, took the word. "I would like to thank the president for his statements. I was one of the three members who were aware of the project. And I'm sorry that we're keeping this information confidential. I consider our settlement coming down to the ground, as a move like the earthlings to bring the giant spaceship closer to our Planet. So we'll show them that military threads are not working. I hope that as a result of this move, they will withdraw the issue of capacity restriction from the table. I guess the last thing we want to compromise is our freedom. If they intend to resolve the issue through diplomatic means, I think we can calm the world public by giving them new economic concessions. So we can continue to transfer know-how from the world. They can also take advantage of the technologies we have developed. Except for technologies that concern our safety.”

“Well, aren't we going to open our hands with this kind of action? As soon as they realize the situation, they will begin to develop technologies to penetrate the surface of Venus. They may even still be aware of it. They will also be able to bomb us from above,” said Kan, Minister of Education.

“We have developed other technologies to defend our planet. On the other hand, I do not think that any bomb could exceed the energy shield we will create,” President Ikarus said smiling.

After the negotiations, the voting started. Due to the result, the giant sphere hanging in the sky began to descend upon the president's instructions. The next day, Dvor started new negotiations with the Earthicans in light of the recent maneuvers.

Image Source: https://www.spaceanswers.com/futuretech/floating-colonies-on-venus/

Venüs'teki Sanal İnsanlar

Bir

“Duygularımın samimi olduğuna kutsal ağ üzerine yemin ederim” dedi Mkin.

“Kendimi bu türden bir ilişki için hazır hissetmiyorum” diye cevap verdi Jnur. Verdiği yanıt pembe bir yalandı. Düşünceli bir kız olan Jnur Mkin’in duygularının incinmesini istemiyordu.

“Bedensizliğin en büyük özgürlük olduğunu söylüyorlar ama ben bundan emin değilim. Bir şeyler eksikmiş gibi geliyor.” dedi Mkin.

Duyarlı ve açık sözlü bir genç olan Mkin diğer erkeklerden farklıydı. Jnur her ne kadar onu sevgili olunacak bir erkek olarak görmüyorsa da bir arkadaş olarak çevresinde olmasından hoşlanıyordu. “Annem bu yaşlarda bu tür şeyler hissetmemizin doğal olduğunu söylüyor” dedi Jnur kedi kız avatarı içinde gülümseyerek.

Mkin avatar olarak kendisine tüylü şapkası olan bir şövalyeyi seçmişti, elindeki kılıçla hayali bir düşmanla savaşıyormuş gibi yaparak, “Onlar için bunu söylemek kolay. Fiziki bedenlere sahip olarak doğdular. Ama bizim kuşak hiçbir zaman bir bedene sahip olmadı” dedi.

Kuyruğunu yana doğru kıvırıp kalçaları üzerine otururken “Bu meseleyi kendisine dert edinen sadece sensindir herhâlde” dedi kedi kız avatarı içindeki Jnur.

“Hislerim bana bu işte bir bit yeniği olduğunu söylüyor. Hayatlarımız yoğunlaştırıcıların insafına terk edilmiş durumda” dedi. Bunu söylerken şövalye avatarı doru bir at üzerinde vakur bir tavırla ilerliyordu.
“Yoğunlaştırıcıların bir kopyası kutsal ağ üzerinde duruyor. Hem ölümsüzlük burun kıvrılacak bir şey değil” dedi Jnur. Birdenbire Mkin’i kendisini beğenmiş biri olarak görmeye başlamıştı.

“Bu işin içinde bir iş olduğuna eminim. Baban biliyordur bence” dedi Mkin. Jnur’un kendisine içerlediğini sezmiş, komiklik olsun diye yamalı pantolonlu ve çıplak ayaklı bir köylü avatarına geçmişti.

Jnur’un kedi avatarı ani bir sıçrayışla duvarın üzerine çıktı. Duvarın üzerinde çalımlı bir biçimde yürüyerek “Gitmem gerek” dedi.

Yeniden şövalye avatarına geçen Mkin yarı beline kadar eğilerek “Sizi en kalbi duygularımla selamlıyorum, yolunuz açık olsun asil bayan” dedi.

İki

Dvor ünlü mimar Bruto’nun tasarlamış olduğu sanal evine gece geç saatte geldi. Ev halkının henüz uyku moduna geçmemiş olduğunu görmekten memnun oldu, çünkü akşamları konuşamadığı zaman onları özlüyordu.

“Büyük hanımefendi Teta ve küçük hanımefendi Jnur, ikiniz güneş ve ay kadar parlak ve güzelsiniz” dedi Dvor.

Jnur “Kimin ay ve kimin güneş olduğunu merak ettim yüce efendimiz” dedi reverans yaparak.

“Hanginizin ay, hanginizin güneş olduğunun bir önemi yok küçük prensesim, önemli olan ikinizin de parlak ve güzel olması” dedi Dvor.

Teta balon etekli elbise giymiş düşes avatarı içinde gülümseyerek “Keyfinin yerinde olmasına sevindim. Birkaç gündür durgun görünüyordun” dedi.

“Resmi görevler sırasında bazen can sıkıcı gelişmeler olabiliyor” dedi Dvor. Sözünü ettiği görev Venüs gezegeni yüksek konseyi üyeliğiydi.

Jnur damdan düşer gibi “Bedenlerimizi neden terk ettik?” diye sordu.

“Bedenlerimiz bizimle birlikte olsaydı Venüs’te nüfusu 300.000’e yaklaşan bir koloni kuramazdık” dedi Dvor.

“İşin içinde bir bit yeniği yok yani” dedi Jnur sallanan koltuğunda geriye yaslanarak.

Dvor bedenlerinden vazgeçerek Venüz’e göçmelerinin nedeninin eşi Teta’nın vücudunu harap eden alerjik reaksiyonlar olduğunu kızına söylemedi. Teta’ya da Venüs’e göç etmek istemesindeki asıl amacının kariyerinde yükselmek olduğunu söylemiş, Teta ise asıl niyetin kendisini rahat ettirmek olduğunu sezmesine rağmen ona inanmış gibi yapmıştı. Böyle bir eşe sahip olduğu için kendisini çok şanslı hissediyordu.

“Bunu nereden çıkardın bal peteğim? İşlem gönüllülük esasına göre yapıldı. Üniversitede bunların öğretildiğini düşünmüştüm” dedi Dvor.

“Hatta lisede öğretmişlerdi. Bizim fikrimiz sorulmadı tabii” dedi Jnur.

Dvor hoşnutsuzluğunu gizlemeye çalışarak “Zihin algoritmalarının çaprazlanması yoluyla üretilen çocuklar açısından öyle bir seçme şansı olamadı. Hem atmosfer koşulları biliyorsun” dedi.
Jnur babasının terk edilen bedenler meselesinden hoşlanmadığını anlamıştı. “Benim için önemli olan ailemle birlikte olmak” dedi.

Teta Jnur’a doğru rengarenk dijital kalpler göndererek “işte benim meleğim” dedi.

Dvor beden meselesinin neden tam da yüksek konseyin gündeminde olduğu sırada kızının ilgisini çektiğini merak etmişti. Yüksek konseyde gerçekleştirilen gizli kalması gereken görüşmeler birileri tarafından dışarıya sızdırılmıştı da bu dedikodular mı kızının kulağına gelmişti? Bedensiz insanları destekleyecek altyapı sadece Venüs’te bulunuyordu. Dünyada son dönemde Venüs’te yaşayan sanal insanların çok hızlı ilerleme kaydettiği, bir süre sonra bağımsızlıklarını ilan edebilecekleri dillendirilmeye başlanmıştı. Yoğunlaştırıcıların işlemci ve hafıza kapasitesi geliştikçe Venüslüler bilimsel, ticari ve sanatsal konularda başı çekmeye başlamış, bu durum halen ataları gibi bedenlerinin içinde yaşayan dünyalıları rahatsız etmeye başlamıştı. Gerçi dünyalıların zihinleri de protezlerle güçlendirilmiş durumdaydı ama bir noktadan sonra protez katkısı da yeterli olmuyordu. Dünya genelinde sağcı popülist politikacılar Venüs’te oluşan refahın temellerinin dünya vatandaşlarının vergileriyle atıldığı fikrini işliyorlardı.

Her şey 30 yıl önce Venüs atmosferi içine üç stadyum büyüklüğünde bir balon yerleştirilmesiyle başladı. Yüzeyden 50 kilometre yukarıdaki bu balona bir uzay asansörü ile iniliyor ve burada Venüs hakkında araştırmalar yapılıyordu. Güneşe yakın olmak enerji üretiminde umulanın çok ötesinde verimlilik artışı sağlamıştı. Son teknoloji ürünü iletişim ağları üzerinde çalışan süper bilgisayarlarıyla Venüs zaman içinde her türlü simülasyonun işletildiği bir bilişim merkezi haline gelmişti. İnsan zihninin sanal ortama aktarılması mümkün hale gelip ölüm döşeğindeki birkaç milyarderin bilinci dijital ortama aktarılınca dünyada kızılca kıyamet kopmuştu. İşlem aşırı derecede pahalıydı ve ölümsüzlük anlamına gelen bu olanaktan sadece milyarderler yararlanabiliyordu. Mesele sadece para da değildi; bedensizlerin zihin faaliyetini desteklemek için aşırı miktarda elektrik gerekiyordu. Gelecekte oluşması muhtemel bir enerji krizini öngören algoritmalar enerji üreten şirketlerin hisselerine hücum etti ve enerji fiyatları haber duyulur duyulmaz ikiye katlandı. Dünya genelinde zenginlerin protesto edildiği kitlesel gösteriler patlak verince yönetici elitler sanal ortama zihin aktarımını yasaklamak durumunda kaldılar. Bedensiz bir hayatı kurtuluş olarak görenlere ise adres olarak Venüs gösterildi. Ne de olsa bilgisayarlar uygun atmosfer koşulları, su ve gıda gibi şeylere ihtiyaç duymuyorlardı. En önemli ihtiyaçları olan enerji ise orada bol bol vardı.

“Bedensizlik meselesi nereden aklına geldi bal peteğim?” diye sordu Dvor.

“Bugün sohbet ederken Mkin söyledi. Bedensizlik meselesinin altında bir bit yeniği olduğunu düşünüyor”

“Böylesi bir kanıya nereden ulaştığını söyledi mi?”

“Sadece bir his galiba. Bir sonraki görüşmemizde sorarım”

“Önemli değil, öylesine sormuştum” dedi Dvor.

Üç

Jnur dört kanatlı peri avatarı içinde ulu bir çınarın en üst dallarından birine konmuş, Mkin’in gelmesini bekliyordu. Bulunduğu yer özgün tasarımıyla ünlenmiş olan şelaleler bölgesiydi. Jnur mkin’i beklerken çevresini saran sık koruluğunun kokusunun tadını çıkarmaya çalışıyor; korunun ötesindeki düz çimenliği, karşıdaki sıradağları süsleyen şelaleleri izliyordu.

Çok geçmeden sıradağların zirvesinden delta kanatlı bir planör havalandı. Jnur görüntüyü yaklaştırdığında planörü kullanan kişinin Mkin olduğunu gördü. Havada süzülerek bulunduğu yere doğru yaklaşırken sırtındaki siyah renkli deri pelerin rüzgârda dalgalanıyordu.

Mkin henüz havadayken “Beklettiğim için özür dilerim” dedi.

“Önemli değil” dedi Jnur, “manzarayı seyrediyordum”

Mkin Jnur’un bulunduğu ağacın üzerinden geçerken kendisini çözüp aşağıya atladı ve tutunduğu üst dalda bir parende atarak Jnur’un yanına oturdu.

“Dün akşam babamla konuştum. Bedensizlik konusuna neden takıldığını merak etti” dedi Jnur.
“Bedensizlik güçsüzlükmüş gibi geliyor. Birileri gelip yoğunlaştırıcılarımızı bozabilir. Ya da kutsal ağı ortadan kaldırıp hepimizi birden yok edebilir.”

“Kim, neden yapsın ki böyle bir şeyi?”

“Dünyalılar tabii ki. Gücün, zenginliğin, iktidarın ellerinden kayıp gitmekte olduğunu görüyorlar.”

“Bedensiz olabiliriz ama kendilerini kutsal ağa adamış androidlerimiz var. Fiziksel işleri onlar yapıyorlar.”
“İşçilerimiz var ama savaşçılarımız yok” dedi Mkin.

“Biz de insanlığın bir parçasıyız, üstelik bilim, sanat ve ticarette iyiyiz.”

“Dünyada Venüs’le ilgili siyasi tansiyon çok arttı. Yüksek konsey nasıl bu kadar rahat davranabiliyor anlamıyorum.”

“Bir bildikleri vardır herhalde, sıradağlara doğru uçalım mı?” diye sordu Jnur.

Mkin “Evet, kesinlikle” diye cevap verdi.

Dört

Yüksek konsey toplantı odasında üyeler büyük bir merakla Başkan Ikarus’un yapacağı açıklamayı bekliyorlardı. Başkan dinamik adımlarla gelip yuvarlak masadaki yerini aldı ve hiç vakit kaybetmeden konuşmaya başladı.

“Baylar bayanlar, bildiğiniz üzere 150 savaş uçağı taşıyan devasa bir uzay gemisi Venüs atmosferinin hemen dışında konuşlanmış bulunuyor. Dünyalılar böylesi bir askeri hamleyle bizi yoğunlaştırıcıların kapasitesini sınırlamaya zorlamak istiyorlar. Diplomatik nezakete uygun bir davranış olduğunu söyleyemem, ancak yine de dikkate almamız gerekiyor. Soru şu: Taleplerini kabul edecek miyiz?”

Kültür bakanı Omni “Başka bir şansımız olmadığı düşünüyorum. Acaba yanılıyor muyum?” dedi.

“Bir gün bu noktaya geleceğimiz daha en başından belliydi. Bu nedenle içeriğini konsey üyeleriyle bile paylaşmadığımız gizli bir projeyi hayata geçirdik. Bu konuda affınıza sığınıyorum. Konsey üyelerine güvenmekle birlikte olası bir casusluk faaliyetini göze alamazdık. Venüs’ün yüzeyinde atmosfer basıncı bildiğiniz gibi dünyanın 90 katı düzeyinde. Ve sıcaklık 460 santigrad derece civarında. Yıllardır yüzeye inmemizi sağlayacak teknolojiler üzerinde çalışıyorduk. Çünkü ancak o zaman madencilik faaliyetlerine başlayabilecektik. Ve Venüs böylece kendisine yeten bir gezegen haline gelecekti. İki yıl kadar önce bunu başardık. En önemli sorunumuz olan mevcut yerleşkenin taşınması işini ise uykukentimizi çevreleyecek bir dış cephe kaplaması ile aşabilecek durumdayız. Kentimiz devasa bir denizaltının suyun derinliklerine inmesine benzer biçimde gezegenin volkanik tabanına inebilecek durumda. Ve herhalde söylemeye gerek yoktur, dünyalılar o seviyeye inebilecek teknolojiye sahip değiller. Hava araçları henüz Venüs’ün yüzeyine yaklaşamadan parçalara ayrılacaktır. Bu plan elbette ciddi riskler içeriyor. Böyle bir durumda atmosferin hemen dışındaki uzay istasyonumuzu, uydularımızı ve gezegenin yüzeyine doğru inen uzay asansörünü işgal edeceklerine kesin gözle bakabiliriz. Zeminde güneş enerjisini aynı verimlilikle kullanma şansımız yok ama volkanik kaynaklarla takviye yapmak mümkün. İhtiyaçlarımız dünyalılar kadar çeşitli değil, dolayısıyla onların yardımı olmadan da hayatta kalabileceğimizi düşünüyorum” dedi Başkan Ikarus.

Başkanın ardından konseyin dış işlerinden sorumlu üyesi Dvor söz aldı. “Sayın başkana yaptığı açıklamalardan dolayı teşekkür ediyorum. Sayın başkanla birlikte projeden haberdar olan üç üyeden biriydim. Bu bilgiyi sizlerden gizlediğimiz için ben de özür dilerim. Uydukentimizin zemine doğru inmesini ben dünyalıların devasa uzay gemisini gezegenimize yaklaştırması gibi bir hamle olarak görüyorum. Böylece askeri kuvvet kullanma tehditlerinin işe yaramadığını onlara göstermiş olacağız. Bu hamlemiz sonucunda aklıselimin üstün geleceğini ve kapasite kısıtlaması konusunu masadan çekeceklerini umut ediyorum. Herhalde en son taviz vermek isteyeceğimiz şey özgürlüğümüz olacaktır. Eğer konuyu diplomatik yollarla çözmeye niyetli olurlarsa onlara yeni ekonomik tavizler vererek dünya kamuoyunu sakinleştirebileceğimizi düşünüyorum. Böylece dünyadan know-how transferini sürdürmüş oluruz. Ayrıca onlar da bizim geliştirdiğimiz teknolojilerden yararlanabilirler. Güvenliğimizi ilgilendiren teknolojiler hariç tabii.”

“Peki böylesi bir hareketle elimizi açmış olmayacak mıyız? Durumu fark ettikleri anda Venüs’ün yüzeyine inebilecekleri teknolojileri geliştirmeye başlayacaklardır. Hatta bundan halen haberleri de olabilir. Ayrıca bizi yukarıdan bombalayabilecek durumda olacaklar” dedi eğitim bakanı Ktean. Konseyde herkes takım elbiseli avatarlar içindeyken tüylü şapkası ve dantelli gömleğiyle aykırı bir görüntü çiziyordu.

“Belki tek kozumuz yüzey teknolojileri değildir, belki gezegenimizi savunmak için başka teknolojiler de geliştirmişizdir. Öte yandan, hiçbir bombanın oluşturacağımız enerji kalkanını aşabileceğini sanmıyorum” dedi Başkan Ikarus gülümseyerek.

Görüşmelerin ardından oylama aşamasına geçildi. Sekiz kişinin kabul ve üç kişinin red oylarıyla gezegenin 50 km yukarısında bulunan uydukentin yüzeye indirilmesine karar verildi. Gökyüzündeki asılı duran dev küre başkanın talimatıyla ağır ağır alçalmaya başladı. Dvor ertesi gün dünyalılarla son manevralar sonucunda oluşan durum ışığında yeni müzakerelere başladı.